Duizend

Beste, lieve lezers en lezeressen,

Dit is nummer duizend. Vanaf 2016 heb ik mijn activiteit als blogger op Roelsrules opgestart en vandaag vier ik een jubileum. Vanaf dat jaar heb ik me beziggehouden met het schrijven en publiceren van standpunten en meningen, maffe gebeurtenissen of kolderieke tafereeltjes die op m’n pad kwamen of maatschappelijke items waarover ik simpelweg een weergave heb geschreven. De publicatie van duizend teksten van gemiddeld zeshonderd woorden betekent dat er in het klad doorgaans het dubbele aantal op het scherm stond. Schrappen, wijzigen, aanpassen van lapjes tekst zijn immers net zo randvoorwaardelijk als het verzinnen ervan. Duizend maal denken, fantaseren en publiceren in een kleine negen jaar is best veel en ik heb me voorgenomen om vanaf nu de frequentie wat te verlagen, …misschien. In die afgelopen heftige jaren kwamen talloze stupide, heftige en absurde zaken voorbij. De tijden zijn veranderd en dat is geen oubollige uitspraak van een iets oudere jongere, dat is een enorme waarheid en die verandering is niet steeds ten goede geweest. We hebben immers te maken met talloze bedreigingen, op mondiaal niveau, maar ook landelijk, regionaal. Vooral de normvervaging baart me de meeste zorgen, want het ieder-voor-zich-principe zie je in alle geledingen terug, een proces dat onomkeerbaar lijkt.

Daar tussendoor moeten we vooral oog houden voor de dingen die wel goed gaan, moeten we open staan voor de positieve zaken. De innovaties in de wereld zouden ons moeten en kunnen helpen te overleven, mits we de immense vervuiling een halt toe roepen. De boerenbedrijven gaan, in de huidige vorm, grotendeels verdwijnen. Ook dat is een zekerheid, al zal er nog heel wat water door de Berkel stromen voor het zover is.

Ik probeer vandaag te genieten van mijn jubileum, vanuit de wetenschap dat ik niet zoveel heb geïnvesteerd in het bereiken van een groot publiek, maar waarbij desondanks velen regelmatig gniffelend, afkeurend, of juist herkennend kennis hebben genomen van mijn woorden, mijn zinnen, mijn fratsende frasen en de soms felle standpunten als het ging om onrechtvaardige, politiek incorrecte of ronduit achterlijke gebeurtenissen.

De creativiteit is niet zomaar verdwenen en de wil om te publiceren zal ook nimmer helemaal verdwijnen, maar het is de bedoeling om het tempo iets bij te stellen. Ik heb in bijna negen jaar Roelsrules regelmatig een ode uitgebracht, aan mijn ouders, aan muzikale of andere grootheden, aan mooie personages. Ik heb stilgestaan bij het leven van mijn overleden zoontje Thomas, nu alweer een kwart eeuw geleden. Ik heb me vaak kapot geërgerd aan maatschappelijke of politieke misstanden, de teloorgang van het normale contact tussen mensen dat volledig is vervangen door het mobieltje en de daarop geïnstalleerde apps. Ik erger me aan Wilders en consorten, die alle verdraagzaamheid uit de samenleving ranselen. Er zijn echter ook talloze mooie, fijne mensen die op basis van dialoog en gezond verstand hun bijdrage leveren aan een betere wereld en daar ga ik vooral naar op zoek. Daarmee wil ik in gesprek gaan, in gesprek blijven en ik overweeg daarbij om het instrument podcast in te zetten.

Met andere woorden, lieve, aardige mensen, we zitten op duizend contactmomenten, maar we zijn nog lang niet uitgerangeerd. Misschien maak ik nog een jubileumboekje met een greep uit mijn vertelsels. In dat geval laat ik het nog weten, want een beetje omzet is dan uiteraard welkom. Kaartjes, bloemen, gratificaties of andere huldeblijken worden eveneens dankbaar in ontvangst genomen, maar een simpel ‘dank’ op de mail of de app stimuleert al voldoende om nog even door te typen, zij het, zoals gezegd, misschien in een iets lager tempo, afhankelijk van de inspiratie en de overal en altijd opdoemende input.

See you all at any time, don’t worry, be happy.

Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice