Bonjour chers lecteurs,
Was al jaren niet in Frankrijk geweest en nu weer overtuigd van de schoonheid van het land, al doen we alleen maar het stukje Elzas. Elzas…..Lotharingen, waarvan de bevolking al 1,5 eeuw in een identiteitscrisis verkeert doordat Frankrijk en Duitsland elkaar al die tijd dwarszaten als het gaat om het eigenaarschap van deze prachtige landstreek. We zijn er even uit, zoals dat heet, even ademhalen, uitrusten, rondneuzen en wijn proeven. Ik kan je melden, beste lezer, dat de ranken er weergaloos bij staan en dat 2017 een fantastisch wijnjaar belooft te worden, al hangt dat volgens de lokale wijnboeren vooral van september af. We zitten zelf trouwens ook af en toe met wat identiteitsproblemen want in Duitsland wordt Duits gesproken, in Frankrijk doorgaans Frans en hier spreekt men voor de zekerheid van alles wat, waardoor je geneigd bent in het Engels te communiceren, vooral ook omdat Frans weliswaar een schooltaal was, maar waarbij de lokale ober doorgaans al met weekendverlof is voordat je een beetje zin hebt teruggeformuleerd. Verder doe ik al 
sinds 2016 verwoede pogingen om niet achter de geraniums terecht te komen maar dat is hier een lastige uitdaging omdat de Fransen geen plekje onbenut laten om weer een bak met dat onkruid neer te hangen…..
De Elzas is, zo is de ervaring tot dusver, vooral een regio voor de niet al te mondaine toerist, vooral in het voorseizoen. Een uurtje mensen-kijken, een belangrijke en uiterst aangename vakantiebezigheid, leert veel over de gezondheidsproblemen in het algemeen en die van de iets oudere toerist in het bijzonder. Krukken, rollators, wandelstokken of gehampel zonder hulpmiddelen zijn schering en inslag en ik prijs me gelukkig dat ik hier fier en ogenschijnlijk met soepele tred de straten van Ribeauville doorkruis. Sterker nog, tijdens het bezoek aan Chateau Haut Kœnigsbourg, knorde mijn stappenteller van genoegen toen ik de hoogste torens van dit 9-eeuwen, fantastische oude complex beklom.
Intussen houden we het nieuws uiteraard bij en is het maar goed dat we Engeland achter de hand hebben, anders waren we langzamerhand het eenzame, politieke lachertje van Europa geworden. Frankrijk regelt in twee maanden tijd een nieuwe en toffe president met aansluitend een nieuwe parlement en wij zitten met onze snipperpartijtjes nu al drie maanden te wachten op iets van een doorbraak. Tjeenk Willink is, erg voorspelbaar, niet in staat geweest om ook maar een pot te breken en heeft daar melding van gemaakt bij koning Willy, die deze malaise deze week even doorneemt met Max, alvorens terug te communiceren dat hij de monarchie een warm hart blijft toedragen en verder geen deelgenoot wil worden van politiek gezeik.
Enfin mensen, nieuwe verkiezingen in het najaar, of toch nog een poging over links?
Verder wil ik de prestatie van Oranje tegen Luxemburg van afgelopen weekend nog even relativeren. Het gejuich na de 5-0 was weer ouderwets oorverdovend en Advocaat kon het zich na de wedstrijd zelfs permitteren koddige uitlatingen te doen over de eerste plaats in de poule, die na de nederlaag van Frankrijk in theorie mogelijk is geworden. Prachtig citaat van een grappig mannetje, waarbij het gevoel voor realiteit even groot is als zijn persoonlijke lengte. Robben miste trouwens in z’n eentje al vier grote kansen en geeft dus, ondanks z’n positivisme, aan dat z’n rol is uitgespeeld.
Ik kruip weer gauw in m’n actuele rol, die van toerist dus. Alleen al het kijken naar de hansopjes die ‘de oudere man’ ’s ochtends na sterk aandringen van ‘de oudere vrouw’ heeft moeten aanhijsen, is het waard om enige tijd door te brengen op terrasjes van dorpjes, die ik eigenlijk het liefst mijd. Ogen sluiten en even voorstellen – helaas geen foto: man-rond-de-zeventig-dik-korte-te-korte-geruite-broek-met-spierwitte-beentjes-bruin-streepjes-overhemd-zwarte-sokken-tot-net-onder-de-knie-sandalen-pet-model-1952-zonnebril-model-1964. Geweldig dat het nog bestaat!
Daar hebben we ook nog eens prachtig weer bij.
See you.
Geef een reactie