Over een paar weken zakken de nieuwe bootvluchtelingen de Theems af, richting Hoek van Holland, resultaat van de volkomen mislukte Brexit-deal. In de VS bouwt een snel aftakelend mannetje straks in z’n eentje een muurtje, als inmiddels afgezet en daardoor volkomen dementerend voormalig despoot.
’t Is best een puinhoop in de wereld en mijn zorgen anno 2019 worden verwoord door het oude en helaas nog tijdloze lied uit 1965 van Barry McGuire: eve of destruction.
Of gaan we een nieuwe doorbraak tegemoet, komt het allemaal op het nippertje goed en wordt 2019 toch niet de grote apocalyptische voorstelling die ons nu dreigend boven het hoofd hangt?
Laten we er maar luchtig over doen mensen, meer kunnen we niet en hoewel januari met het mistroostige weer tot dusver weinig vrolijks heeft gebracht, biedt de uitzending van Robbert Dijkgraaf over de nieuwe toekomst een stukje houvast, jawel! De macht, kracht en invloed van de technologie kan ons redden, lezers. Dat klinkt dramatisch, maar het houdt me op de been en ik denk daardoor wat positiever over de toekomst van die kleine schat van een kleindochter, die nog maar 7 maanden telt en straks ons land moet gaan leiden.
Ik probeer te denken en te dromen hoe straks die nieuwe wereldorde eruit ziet, in een tijd dat de generatie van oude wereldleiders is verzwolgen door een nieuwe manier van denken en doen, een planeet zonder muurtjes en barrières, zonder wapens, maar gebaseerd op en geleid door een combinatie van ethiek, techniek en een politiek 2.0, zonder nietszeggende, blatende, zakkenvullende uitbuiters, maar via een constructie van goedwillende, humanitair ingestelde voortrekkers, een tijdperk waarin basale zaken als geld, wapens en macht zijn vervangen door een situatie van gezonde verstandhouding, met alleen maar schoon openbaar vervoer, met vergaande oplossingen voor het wereldvoedselprobleem en voorspoed voor de hele planeet. Misschien hebben we 2019 nog nodig om definitief af te rekenen met de huidige generatie opgeklopte machthebbers, hebzuchtige idioten en radicale despoten, die helemaal niet door hebben dat onze wereld allang niet meer wordt geleid door de oude politiek, maar door de technologische vooruitgang.
Natuurlijk, dat zal niet in 2025 al zover zijn, ook niet in 2050, maar zo rond 2100 zal blijken dat de klimaatdreiging voorbij is, dat gentechnologieën zorgen voor voedsel in overvloed en gezondheid voor de hele mensheid. Grenzen bestaan niet meer, continenten alleen nog op oude wereldkaarten.
Wat we nodig hebben is passie en hartstocht en vertrouwen in alles wat we doen. Via een eenheid van doen en denken en door een op techniek geënte update van ons brein zijn de foute genen – die van roem, macht, financieel gewin, list en bedrog – vervangen door die van saamhorigheid, eensgezindheid, gezondheid en geluk en kan de mens 2.0 verder leven op deze prachtige planeet.
‘Ja hoor, ga ff fietsen’, hoor ik mijn achterban fluisteren. ‘Keep on dreaming’, en ja, dat doe ik, want ik probeer nadrukkelijk afstand te nemen van alle gekte en hectiek die op die moment via de media over ons wordt uitgestort. Ik probeer niet te denken aan die miljoen Amerikanen die geen salaris krijgen omdat een golfende idioot in Washington weigert toe te geven. Ik probeer ook niet te denken aan dat arme, stomme volk aan de andere kant van de Noordzee, dat straks tot de bedelstraf wordt veroordeeld.
En hoewel de waarschuwing van Barry McGuire nog steeds een ogenschijnlijk tijdloos karakter heeft, klamp ik me vast dat kleine stukje hoop op een wereld die zonder religieus-getint oorlogsgeweld, zonder overheersers, dictators, politieke neanderthalers en ook zonder bankiers kan verworden tot het paradijs dat Onze Lieve Heer tot aan zijn overlijden in 200.000 voor Christus in gedachten had.
Zo, ik ga nu inderdaad een stukkie fietsen en even nadenken over het plan van aanpak. Wordt vervolgd.
Fijn weekend.
See you.
Heb je belangstelling voor de automatische en gratis lezersservice van Roelsrules?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Geef een reactie