Jules is dood, ook tot z’n eigen afgrijzen waarschijnlijk. Jules vond de dood maar niks en daar heeft ie lang kond van gedaan, in dichtvorm, in versjes, in rijmelarijtjes. Deelder was volgens zichzelf een aucteur en dat dekt de lading prima.
Z’n echte talent lag meer in de performanc dan in de inhoud, maar dat geldt voor heel veel artistiek ingestelde lieden. Volleerd mopperaar, ietsje taalartiest, Spartafanaat, gerenommeerd raddraaier, authentieke alcoholist, kunstenmaker, clown, treiteraar pur sang, heer in ‘t zwart, snaredrummer en nachtburgemeester van Rotterdam. Z’n belangrijkste prestaties, divers gewaardeerd, lagen op het vlak van de veelzijdige provocatie en z’n publieke waardering ligt om die reden op hetzelfde niveau als die van bijvoorbeeld Dolf Brouwers, alias Sjef van Oekel. Je hield ervan of je verafschuwde het. Humor en een zekere gretigheid bij het profileren waren hem niet vreemd en maakten hem tot een bijzonder mens,
Jules had zelf vaak het gevoel niet gehoord te worden, ook al lag dat wellicht voor een deel aan z’n eigen presentatie. Nu is ie toch nog heel plotseling vertrokken naar het zwarte gat, dat hij zo verafschuwde volgens de eindregel van zijn gedicht: ‘de dood is kut’. We remember him, niet in het minst door z’n optreden bij Jinek in 2017 toen hij tegenover die vreselijk irritante Connie Palmen een onsje gebakken koeienuier op zat te vreten. Geweldig…..als je ervan houdt!
Ongehoord voelen zich blijkbaar ook pakweg 50.000 landgenoten die 
zich hebben aangemeld bij Ongehoord Nederland, een voornemen van Ybeltje Berckmoes en Arnold Karskens om een nieuwe zender te starten, van en voor populisten met waarschijnlijk vooral veel boze boertjes op de lijst, die langzamerhand het gevoel voor normale waarden helemaal hebben verloren, gezien de acties van de Farmers Defense Force, dat vrij achtelijke agrarische samenraapsel vermeende achtergestelden, dat via radicale en verwerpelijke acties pogingen doen maatregelen af te dwingen.
Van het vrouwelijke deel van het oprichtingsduo gaan we nog wel plezier beleven overigens. Het gaat om Ybeltje Berckmoes dus, vroeger ooit politiek betrokken via de VVD, maar na haar uitverkiezing tot onopvallendste Tweede Kamerlid – ergens in 2015 – vertrokken om een rancuneus boekje te schrijven, dat een giga-flop werd.
‘t Is steeds weer hetzelfde verhaal met die populisten: zeuren over de actuele politiek, die uiteraard ongelooflijk veel steken heeft laten vallen, met dus een uitgelezen kans om alternatieve oplossingen aan te dragen, pogingen die verzanden en blijven hangen in een sfeer van ontkenning, boe-geroep en zwak onderbouwde protestgeluiden. Ongehoord sterft straks, net als Jules, een zachte dood.
Door postoperatieve perikelen is deze blog grotendeels met 1 vinger geschreven, dus excuus voor een mogelijke tikfout.
See you.
———————————————————————————————————
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Geef een reactie