Overbodige landgenoten

Een beetje columnist wordt de laatste tijd volkomen dolgedraaid door het immense aanbod aan doldwaze onderwerpen, waarover hilarische, dan wel sterk relativerende stukjes zijn te schrijven. Het tempo waarin de gekte van alledag zich voltrekt is nauwelijks bij te benen en er zijn dagen waarop ik me hardop afvraag of we nu met z’n allen naar een sciencefictionfilm zitten te kijken of naar de potsierlijke werkelijkheid van 2021. Het is nog nooit zo 1 april geweest als gisteren en in mijn streven om een korte opsomming te maken van overbodig geworden Nederlanders had ik een plekje ingeruimd voor Mark Rutte. Een week lang had de man per slot van rekening niets nagelaten om zijn bestaansrecht naar de bliksem te helpen. De voltallige Kamer schold hem de huid vol, zette hem volkomen terecht een keer of tachtig weg als notoire leugenaar, maar Mark zag kans om dat eenentachtig keer te ontkennen. Aan het kruis genageld, verguisd, gestenigd en aan gort gedebatteerd had hij, diep in de nacht, toch weer het laatste woord en bij gebrek aan een alternatief loopt hij volgende week weer flierefluitend door de catacomben van de Staten Generaal, daarbij de onsterfelijkheid van Jezus Christus evenarend via parlementaire wartaal, overgoten met een stortvloed aan Babylonische trekjes. Ik laat het rusten, want ik kan maar geen antwoord krijgen op de vraag of dit nu goed of slecht is voor de democratie, die we zo hartstochtelijk najagen en die het zo zwaar te verduren heeft de laatste tijd.

Er zijn nog veel meer nationale knakkers die beter hun biezen kunnen pakken en ik licht er willekeurig een paar uit, omdat de wereld nu eenmaal verder reikt dan Den Haag. Paul de Leeuw is zo’n snuiter, zo’n typisch geval van arrogantie en overmoed, een figuur die in de verste verte niet in staat is zichzelf te relativeren en met z’n fout getimede gevoel voor humor op gezette tijden de plank volkomen misslaat en zijn reguliere talenten misbruikt, zeker sinds hij een onmogelijk duo vormt met Astrid Joosten bij Op1, de dame die zich elke week naarstig zou moeten afvragen waarom ze nog aan de zijde van deze joker haar weekloon incasseert.

Uiteraard vormen ook de ernstig gestoorde Wybren Haga’s, Patty Brards en Thierry Baudets van deze wereld een categorie die versneld dient uit te sterven, maar een motie van wantrouwen is zeker op z’n plaats voor Maarten van Rossem, de popi jopie van de Slimste Mens, met zwaar voorgeprogrammeerde spitsvondige, maar ingestudeerde beschouwingen, die niet schuwt om z’n eigen populariteit te verheffen boven het algemeen maatschappelijk belang door onlangs voor te dringen bij de corona-vaccinatie, een schaamteloze activiteit, waardoor hem eigenlijk elke toekomstige spreekbeurt zou moeten worden ontzegd.

De laatste genomineerde van vandaag is Willem, koning Willem, prins Pils, troonopvolger in de rij van Oranje’s. Nu bekend is geworden dat koningsdag andermaal digitaal zal worden beleefd, is de noodzaak om die traditie in stand te houden definitief verdwenen. Het wordt tijd voor een historisch boek met een beschrijving van tweehonderd jaar monarchie, waarbij met name de vele escapades, van seksuele, financiële of andere smeuïge aard, een belangrijke oorzaak zijn voor het sneuvelen van het koningschap. In oudere tijden bivakkeerden lui als Willem de Stoute, Willem de Rijke, Willem de Koppige en Willem de Zwijger al op de troon en de versie Willem Alexander, binnenkort wordt ie 54 lentes, kan straks worden herinnerd als Willem de Laatste. De vele miljoenen aan financiële voordelen van dit initiatief zullen voor negentig procent worden aangewend om de koninklijke kroondomeinen toeristisch op te poetsen en open te stellen. Van de resterende tien procent wordt het pensioen van de familie veiliggesteld en zal het voor hem fatale resort in Griekenland een lakje verf krijgen, alvorens het gezin definitief afreist om daar in afzondering te overdenken wat ze hadden kunnen doen om deze levenslange verbanning te voorkomen.

Daarnaast is het misschien een idee om ten behoeve van de structurele aanpak overbodige landgenoten een reglement op te stellen met randvoorwaardelijke miscompetenties, als arrogantie, ijdelheid, gebrek aan empathie, zelfdunk, hoogmoed en hebzucht, vormgegeven en bekrachtigd door het parlement en het zou verder van gevoel voor realiteit getuigen als Pieter Omtzigt voorzitter wordt van de commissie van aanbeveling, omdat hij heeft aangetoond een antenne te hebben voor scheve verhoudingen en schuinsmarcheerders. Bovendien kunnen we daarmee de netelige kwestie van een ‘functie elders’ afronden.

Ik ga de Paasdagen gebruiken om bij te komen van het foeilelijke recente politieke debat, inclusief dus de vraag of de democratie deze week heeft gewonnen of verloren. Ik kom er nog niet uit.

See you.

Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice