De beelden waren geweldig en gingen in no time de hele wereld over met de vraag: is het nou haarverf, een spontane bloeding of toch uitgelopen mascara? De performance van Rudi Giuliani, ooit populair burgemeester van New York en daarna in duizelingwekkend tempo afgegleden naar charlatan en zwaar corrupt adviseur van Trump, was onbedoeld en juist daarom het meest fnuikende en schrijnende onderdeel van de rechtse lastercampagne in de VS rond de verkiezingsfraude. Met zo’n tafereel gaat de hele republikeinse boel plat op de bek en wordt het incident straks in de geschiedenisboekjes aangeduid als startdatum van het eind van het mondiale populisme. Mocht de tronie van Giuliani toch een mislukte deep fake-variant blijken te zijn, dan kunnen de democraten nog hoop putten uit het aansluitende optreden van een in een pantervelletje gestoken dame, die luistert naar de naam Sidney Powell, die de verkiezingsfraude op de valreep van het krampachtige schijngevecht in de schoenen schuift van China, Venezuela en Mexico, waardoor ik nu elke avond CNN-kijker ben door het ongeëvenaard hoge amusementsgehalte van de gebeurtenissen.
De boel flikkert daar dus met geweld in elkaar, republikeinse vooraanstaande lieden trekken de stekker uit hun tot voor kort nog diepgewortelde vertrouwen, misschien volgt er nog een korte en hevige burgeroorlog, maar dan is het klaar met het populisme aan de overkant.
Ik zat vanochtend fluitend op de fiets bij het overdenken van dit soort gebeurtenissen en toen ik daarna de nationale ontwikkelingen binnen Forum nog eens naliep, kon ik de neiging tot een licht vreugdedansje op het Marktplein maar ternauwernood onderdrukken. Binnen Forum is gedonder gaande tussen het reguliere partijbestuur en de jongerenafdeling, die bekend staat om uitlatingen in de sfeer van homohaat en antisemitisme, waarvan de grote leider zelf heeft aangegeven er vierkant achter te staan, tot woede van een aantal gematigd denkende fractiegenoten. Een implosie, vast niet voor niets bijna een anagram van populisme, lijkt aanstaande en hoewel die suggestie nog net door iets meer hoop dan verwachting is geboren, is die interne strijd een belangrijke impuls voor mijn actuele adrenalinespiegel. Als Europa nu zijn poot stijf houdt jegens Polen en Hongarije en de Brexitplannen van Johnson dan gaat het linkse hart binnenkort nog veel onstuimiger kloppen en kan de planeet misschien toch nog worden gered.
Tussen de bedrijven door maken we ons op voor de grootschalige vaccinatie, die vanaf januari over ons wordt uitgestort en waarbij ik me afvraag of er in het verlengde van de eerder gerefereerde hoop geen mogelijkheden zijn om de vaccinvloeistof van overheidswege aan te vullen met een mengsel van sociale betrokkenheid, realiteitszin en milieubewustzijn, waardoor straks ook de boerenprotesten en de bouwstop van tafel worden geveegd. De complottheorieën worden met die suggestie vast en zeker aangewakkerd, maar bij het dromen over een betere en mooiere aarde slaat de fantasie wel eens op hol, dat geef ik toe.
See you.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Wat een vooruitziende blik. Chapeau!,,. Nog een vreugdedansen gemaakt?.