Pukkelmomentjes

Er komen door de week steeds meer momenten voorbij waarop ik word overvallen door een forse hoeveelheid plaatsvervangende schaamte, die gepaard gaat met een milde eczeem op een aantal doorgaans bedekte lichaamsdelen. Steeds vaker ook ontstaan er waanzinnig grote irritatiemomenten door toedoen van persidioten tijdens bijvoorbeeld een communicatiemomentje van Rutte. Afgelopen week gaf hij twee keer uitleg over voorzichtigheid, het naargeestige thuiszitten, het bewaren van afstand en het nog niet massaal kunnen recreëren en namens de NPO zat daar een vragensteller bij: ‘en meneer Rutte, hoe groot is uw zorg over het naar buiten gaan van de mensen? Waarop worden deze lieden geselecteerd? ‘Hoe groot is uw zorg? Heel groot, een beetje groot, ontzettend groot, een centimeter of 80?’ Tijdens dat soort bloeddrukverhogende minuten krijg ik steeds sneller last van een kort coronalontje en vliegt er regelmatig een gemeend gvd’tje door de ether, vooral ook als er weer is vastgesteld dat het getotebel rond de voorzieningen van verplegend personeel nog steeds voortduurt, pakweg twee maanden na de start van de crisis. Het geneuzel rond de Slag om de Mondkapjes is van een zelden vertoond trutniveau, dat straks ongetwijfeld als een soort Marketgarden van de Zorg de geschiedenisboekjes gaat halen. Mondkapjes…alsof het ingenieuze, technische hoogstandjes zijn.

Goed, intussen doen de financiële virtuozen binnen de Europese grenzen pogingen om wat pegeltjes vrij te maken voor straks. Zo heeft de ECB gisteren via de kapitaalmarkt een bedrag van drie biljoen euro beschikbaar gesteld, waarvan banken tegen een rente van -1% kunnen gaan lenen. Krijgen ze nu voor elke geleende miljard 10 miljoen euro bonus? Licht wantrouwend word ik daarvan, want al die slinks gegenereerde pecunia worden dus in beheer gegeven bij banken, onze banken, de overeind gehouden banken, en dat gezelschap moet gaan zorgen voor een rechtvaardig stukje beheer, weer een pukkelmomentje dus. Bert Wagendorp refereerde deze week aan een opzienbarende uitspraak van top-econoom Paul Krugman, die heeft aangeven dat die leningen van de kapitaalmarkt geen enkel probleem vormen. ‘De rente staat op nul en desnoods betalen we de schulden gewoon niet terug’. Dan weten we ook weer waarom Wopke Hoekstra zich totaal niet druk maakt bij het ondersteunen van ons bedrijfsleven. En als wij als staat geen schulden hoeven terug te betalen, waarom zouden de afzonderlijke bedrijfjes dat dan wel moeite doen, dan worden het toch gewoon schenkingen? Ik zal wel iets over het hoofd zien, want het vak economie toonde op mijn eindlijst in 1969 slechts een mager zesje, ondanks de vaak heldere, doch sobere uitleg van mijn toenmalige leraar Schutter. Door dit soort citaten kunnen we echter weer wat rustiger en blijmoediger slapen. Bovendien worden er vanuit heel andere invalshoeken nog uiterst zinnige dingen geschreven over de crisis. Op deze eerste dag van mei vraag ik met nadruk aandacht voor een artikel van Erwin Kompanje, als docent en ethicus werkzaam aan het Erasmus MC te Rotterdam. Na zijn indrukwekkende verhaal over de oudjes mijmeren we heel stilletjes het weekend in, omdat hij verbluffend pijnlijk de situatie van dit moment weergeeft. Misschien is zijn wijze van relativering wel de beste remedie tegen de stresspukkeltjes die we langzamerhand allemaal oplopen. Lezers, ga er even voor zitten en laat de inhoud op je inwerken!

Rustig weekend.

See you.

Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice