Terwijl hoogte- en dieptepunten zich in de loop van de zondag met elkaar vermengden had ik er omwille van de bloeddruk voor gekozen om samen met mijn vriendin het prachtige More-museum in Gorssel te bezoeken. De gebeurtenissen in de Kuip stonden in schril contrast met de rust van mooie schilderijen en vooral de expositie van Johannes Grützke kan ik sterk aanbevelen. Prachtig realisme en schitterende menselijke poses, kijk maar naar de voorbeelden. Het heeft in elk geval geleid tot het strakke voornemen om op korte termijn het penseel weer ter hand te nemen en de wereld te verblijden met wat nieuwe doekjes. Ik zoek driftig een nieuwe atelierruimte om weer aan de slag te gaan, waarna de vruchten van mijn inspiratie op enig moment via deze site visueel zullen worden gemaakt. We hebben er weer zin in.
Nog even terug naar Rotterdam: de uitslag van Excelsior-Feijenoord kwam niet eens onverwacht en volgende week worden de Rotterdammers alsnog kampioen. Veel belangrijker was uiteraard de redding van Europa, die door Macron is ingezet en waarvoor de hele wereld hem op de blote knieëen mag bedanken. Ok, hij moet ’t nog even doen, er is wat werk aan de winkel om daar een burgeroorlog te voorkomen, maar le Pen is afgeserveerd en na Wilders’ verlies (lees: geen winst) is dat de tweede politieke meevaller dit jaar. Soms voltrekken zich ontwikkelingen op het wereldtoneel die weer wat moed genereren.
In het verlengde van die bewering bevindt zich ook de wetenschap van de stamceltechnologie. Ja, ’t is wat zwaar op de maandagochtend. In het ongelooflijk boeiende TV-programma ‘Mind of the universe’ gaat het over stamceltechnologie, de toekomstige oplossing voor alle ziekten en afwijkingen van ons vergankelijke lijf. Soms zit ik er bijna juichend naar te kijken, terwijl ik luister naar de bewering dat ons huidige leven grotendeeels bestaat uit koolstof en water, terwijl er zoveel andere moleculaire levensvormen te creëren zijn, die veel resistenter zijn en dus waarschijnlijk de volgende stap in de evolutie gaan betekenen, nadat de mens in de huidige vorm zichzelf buitenspel heeft gezet. Daarnaast moet ik ernstige pogingen gaan doen om nog enkele decennia door te sukkelen, want dan zijn we in staat om alle defecte onderdelen van het lijf te vervangen door simpelweg nieuwe cellen toe te voegen. Kanker exit, hart- en vaatziekten exit, ziekten exit. Ok, er moeten nog een paar ethische discussies gevoerd worden maar zoals Dijkgraaf al verkondigde: we weten dat het kan, en dus gaat het gebeuren. De actualiteit is dat mijn botjes en spieren wat tekenen van verval vertonen en daar moeten we dus genadeloos mee aan de slag. Verder moet ik overwegen of het genot van het dagelijkse biertje versus de afbraak van weer een paar gezonde cellen de algehele levenskwaliteit lang genoeg in stand houdt en ga ik vast nadenken over het antwoord op de vraag hoe we de wereldbevolking straks moeten huisvesten en voeden als we niet meer sterfelijk zijn en de bevolking zich zonder geboortebeperking elke tien jaar verdubbelt. De betaalbaarheid van de pensioenen is op dat moment geen vraagstuk meer, simpelweg omdat we altijd zullen kunnen doorwerken. Boeiende ontwikkeling? Mateloos, geweldig, fascinerend!
Toegegeven: pittige materie op de maandagochtend maar het is buiten grijs en nattig en dan kruip je al snel in een schulpje van reflectie en levensbeschouwing.
Vive la France, vive l’Europe, vive le monde!
Fijne werkweek gewenst.
See you.
Roel,
Ik blijf genieten van je beschouwingen.
Wordt het tijd om aan te schuiven op tv bij die Snor?
Ik heb ook zo mijn grenzen Karel……