Rekenwerk, rock ’n roll en de voornemens

Grappig, m’n telefoon bevat zo’n 80 apps en m’n ipad ook, niet eens allemaal dezelfde. Daar zitten wat spelletjes tussen als Wordfeud en Ruzzle, daar zitten stappentellers tussen want ja, registratie van de meest zinloze zaken vinden we soms heel belangrijk, en al die apps moeten regelmatig worden geupdated, zelfs die van de rekenmachine, de calculator, want ook daarvan heeft de ontwikkeling blijkbaar nog niet geleid tot het gewenste optimum aan rekengenot. Geen idee wat er dan weer is veranderd na die opwaardering want de berekening van de oppervlakte van de wereldzeeën, zoals ik die vrijwel elke week doorreken, komt nog steeds uit op 335.258.000 km², pakweg 70,9% van het aardoppervlak en als je alle aardbewoners vlak op elkaar zet dan passen we met z’n allen – 7.6 miljard dikke, ondervoede en normaal gepostureerde human beings – nog gewoon in Flevoland, als we met z’n vieren een vierkante meter bemensen, zo relatief is onze overbevolking dus, zij het dat die gezamenlijke 608.921.688.262 kilootjes een kleine bodemdaling veroorzaken, maar dat maakt daar niet zoveel meer uit. Tot zover een paar nuttige bespiegelingen.

In algemene zin was 2018 geen rocking jaar. In veel opzichten ging het ronduit kloten met onze planeet. De politiek in het algemeen is afgegleden naar het niveau van ‘ik niet meer begrijpen’, de uitingsvorm daarvan door de gele hesjes is logisch, voorspelbaar en begrijpelijk en zal nog wel een poosje doordenderen. Op 14 januari a.s. opent Theresa May haar doos van Pandora en die gaat voor heel veel herrie en commotie zorgen. Ode aan Theresa trouwens als moedigste vrouw van 2018, dapper, onverschrokken en met terugwerkende kracht rijp voor de oorkonde Royal Victorian Order. Als er geen deal komt gaan we nog onwaarschijnlijk hard lachen om al die jokers binnen de Engelse politiek en is een burgeroorlog zoals die tussen Ierland, Schotland en Engeland medio 17^e eeuw het meest voor de hand liggende scenario.

BlØf staat met het zouteloze Zoutelande op nummer 31 in de Top2000, terwijl er stapels successingles van echte bands in de kast liggen. Ik weet het, ouwe-lullen-geleuter, maar ik moet het even kwijt. We staan even stil bij de echte muziek, die voor altijd en eeuwig blijft opgesloten in de genres blues en rock’n roll. 2019 zal in het teken staan van Woodstock, omdat het een halve eeuw geleden is dat in dat inmiddels volledig naar de bliksem gemanoeuvreerde land ‘s werelds beroemdste muziekfestival plaats vond met onder meer Ten Years After, Jimi Hendrix en The Who. Daarom ook een ode aan die band, via Substitute, al is het dan een playback van Pete Townsend met de powerchords, Roger Daltrey met de briljante stem, gekke Keith Moon als misschien wel de beste drummer ooit en John Entwistle als virtuoos bassist. Voor dat nummer kun je me ‘s nachts wakker maken en ik ruik nog de patat bij cafetaria Bulten in Aalten, toen we daar dagelijks dit nummer uit de jukebox lieten knallen, samen met Long tall Sally, You really got me en Satisfaction. Dus nog even een oude opname, voor we verder gaan met de voornemens, Substitute dus.

Het zit erop, we keren even terug naar nu, de naaste omgeving en de voornemens voor 2019, die wat mij betreft niet zo heel erg ambitieus zijn, want deze rariteitenwereld leidt vooralsnog alleen maar tot de persoonlijke plannetjes voor een hole-in-one op de golfbaan en een serie Américain op het andere groene laken. Ok, we doen er nog een portie wereldvrede en een brokje gezondheid bij en wachten rustig, maar een tikkeltje ongedurig op wat er komen gaat.

Superfijne jaarwisseling en een verrassend 2019.

See you next year.

PS! Voor de regionale liefhebber: The Jibs op 29 december vanaf 20.00 uur in Doetinchem.

Heb je belangstelling voor de automatische en gratis lezersservice van Roelsrules?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice