De dagschotel woordenstromen, die ons digitaal wordt geserveerd, wordt steeds omvangrijker. Wat we in een etmaal op ons visuele bordje krijgen aan gebeurtenissen, verwoord door mondige betweters uit de politiek, vanuit bijdehante talkshowpipo’s of via Jan-met-de-pet-op-het-terras grenst kwantitatief aan het ongelooflijke en ondanks die voortdurende erupties aan frasen en fratsen vraag je je eind van de week vaak af: ‘wat is er nu eigenlijk gebeurd?’ Het niemendal-dialoogje tussen Tweebeeke en Rutte leidde immers tot niets. Het gekrakeel in de Kamer over de positie van Mark-en-zijn-nieuwe-leiderschap was weliswaar voor veel Binnenhofse mannetjes en vrouwtjes aanleiding nog eens fel uit te halen via een stortvloed aan scheldwoorden en verwijten, maar uiteindelijk….niets. Baudet spande de kroon met een betoog dat ie nog even door de molen met gezwollen lettergrepen had gehaald, maar bij het optrekken van de kruitdampen was de fractie bijna weggevaagd. Als deze ontwikkeling doorgaat hebben we eind 2022 25 partijtjes in het parlement, de meesten zonder ruggengraat of meerwaarde, waardoor al snel de ooit historische stelling van Erasmus opwelt: de dieren die het minst op de mens lijken, zijn het meest gelukkig.
de hele woordenstroom van deze blog, in andere volgorde
Woordenstromen……! In de Vooravond raasden deze week de jongelui van Chabot nog even voorbij en snel doorzappen is dan de beste remedie bij het voorkomen van specifieke gehoorschade, ook wel Chabotisme genoemd, die je oploopt bij het luisteren naar deze snelle en licht astmatische model-ADHD’ers, die telkens weer een merkwaardige manifestatiedrift etaleren door pogingen om zoveel mogelijk woorden in een halve minuut te proppen. Het is aandoenlijk gedrag, beetje meelijwekkend ook, want de onweerstaanbare geldingsdrang van deze intern zo hecht lijkende familieclan is soms hartverscheurend en ontroerend, maar bij een wat diepere beschouwing komt je ook vaak uit bij elementen als onnozelheid en naïveteit, een forse portie zelfmedelijden en achterdocht, aangezet via een mengsel van paradoxale klederdracht, een aangeboren voorliefde voor korte kapsels, loense oogopslag, en vooral een overdosis geestdrift, gevoed door een algemene honger en nieuwsgierigheid naar alles wat het leven buiten de ontbijttafel zo boeiend maakt. De familie Chabot dus, waarbij de verjaarspartijen en aanverwante gebeurtenissen zonder enige twijfel zijn verworden tot bijeenkomsten waaraan psychologen en therapeuten een dag later de handen vol hebben, met name toegespitst op de behandeling van nietsvermoedende gasten die geen kans hebben gezien al na 20 minuten te ontsnappen uit wat niet anders kan zijn dan een bacchanaal aan woordenstromen van Bart, Splinter, Sebastiaan, Storm en Maurits, met flink wat medelijden richting Yolanda, de mams van het spul. Ach, ze zijn niet gevaarlijk, maar ik loop toch meestal even naar buiten, omdat mijn toch al niet te uitbundige hoeveelheid haarwortels spontaan beginnen te jeuken bij nog eens een Chabot-item.
See you.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Geef een reactie