Mijn weekend stond in het teken van een bezoek aan een college tour van André Kuipers, onze vaderlandse ruimtevaarder die vrijdagavond in de schouwburg van Enschede op sublieme wijze liet zien wat hij allemaal heeft gedaan, gezien, onderzocht en ondergaan tijdens zijn twee tripjes buiten de dampkring. Vanochtend zag ik op Teletekst het nieuws van het overlijden van David Bowie, waardoor ruimte en cultuur-muziek weer helemaal samen komen deze dagen. Triest dat Bowie is overleden, terwijl niemand van zijn ziekte wist, kenmerkend ook wel dat hij dat proces van de achteruitgang niet heeft willen communiceren. Persoonlijk had ik zo mijn twijfels bij de werkelijke muzikale genialiteit waarover vandaag uiteraard hoog wordt opgegeven maar het valt niet te ontkennen dat hij met nummers als Dancing in the street (met Micky Jagger), Heroes, Under Pressure en Space Oddity een bijdrage heeft geleverd aan de popscene van de laatste decennia. Tja, Space Oddity tekent misschien wel zijn zoektocht naar steeds nieuwe imago’s, naar weer een andere identiteit, naar nog een stukje erkenning en de belangrijkste vraag aan hem zou nu zijn: ‘en David, ben je erin geslaagd om al die doelstellingen te realiseren, hoe kijk je terug op je leven en wat waren nou precies je hoogtepunten?’ Leeftijd 69 jaar, even oud als Armand, Alvin Lee en nog een handvol vertrokken muzikanten die hun sporen hebben verdiend. ’t Zal wel een mooi moment zijn om afscheid te nemen van dit aardse tranendal en dat is een mooi bruggetje naar André Kuipers. Deze trotse landgenoot, trots op wat ie allemaal heeft mogen en kunnen doen, liet afgelopen vrijdag met name beelden zien van een planeet met weliswaar prachtige baaien, kusten, bossen en woestijnen maar tegelijkertijd ook indrukken van verwoesting, van erosie, van onbedwingbare bosbranden en van overbevissing met als boodschap ‘misschien is het al te laat om onze planeet nog te redden’. Ja, we kennen die tragische feiten allemaal, we hebben de klimaattop gehad (zonder echt resultaat trouwens) en we weten ook dat de echte veroorzakers (scheep- en luchtvaart) weer buiten beeld blijven als het gaat om maatregelen. Economisch (schijn)belang wint het altijd weer dus is elk initiatief gedoemd te mislukken. Negatief?? Nee, helaas realistisch en mede daarom vind ik de zoektochten naar andere plekken in de ruimte zo verdomd interessant. De Kepler 452B, met 1400 lichtjaren nog iets te ver weg, maar ook andere op de aarde lijkende planeten, zijn in de toekomst potentiële nieuwe bestemmingen om als mensheid wellicht te overleven. Eerst Mars maar eens even ‘doen’ binnenkort en vervolgens gaan we allerlei asteroïden ontdoen van kostbare edelmetalen door ze simpelweg naar de aarde te halen. Wat een boeiende ontwikkelingen en wat zou ik graag mee willen op zo’n reis. Ik blijf ‘t allemaal belangstellend volgen, in elk geval met meer interesse dan het EK schaatsen want die is na al die jaren Sven Kramer zoooooo saaaaaaai geworden. Ik stel voor dat de afstanden worden teruggebracht tot 400, 800, 1200 en 1600 meter. Lekker kort en gewoon volle rondjes zodat er niet meer zo merkwaardig gestart en gefinished hoeft te worden. Het voorstel gaat vandaag naar de ISU want het is tijd om door te pakken
Geef een reactie