‘2022 wordt het jaar van de hoop, de verwachting, de toekomst, het herstel. Na een paar jaar ellende gaan we straks een periode in van relatieve voorspoed, genezing, geluk en welvaart’.
Met dit soort zinnen zal Rutte in zijn vierde verschijningsvorm vast wel een poging doen om de negatieve spiraal
te doorbreken en alle andere voorspellingen te dwarsbomen, zoals die van eikel Nostradamus, die rond 1540 voor ’t jaar 2022 vooral veel rampspoed in zijn glazen bol had staan.
Het is vandaag de dag best lastig om positief te blijven, merk ik, en ook bij het schrijven van m’n wekelijkse alinea’s heb ik vaker moeite met het hanteren van de nuchtere en satirische luchtigheid. Een schrijversblok hoort blijkbaar bij begin januari, met voorsprong niet echt het meest florissante seizoen en zelfs een overdosis aan vitamines, mineralen en wietolie hebben nog niet de beoogde uitwerking.
Ondanks dat persoonlijke gejeremieer staat op 10 januari de nieuwe parlementaire selectie op het bordes, met slechts vier spelers uit de voorgaande mislukking. Een eerste analyse leert dat Rutte zelf weer op doel staat, omdat ie nu al jarenlang alle schermutselingen torpedeert en de onmogelijkste aanvallen weet te pareren. Achterin staat Kaag in het centrum, met Jetten en Schouten als controlerende en redelijk betrouwbare middenvelders. De Jonge assisteert op rechts, vlak achter Hoekstra, aan wie als grote verliezer van de verkiezingen de belangrijke post van Buitenlande Zaken is toegewezen. De rest van de club moet nog een basisplaats veroveren deze week, waarbij de meeste vraagtekens gelden voor Robbert Dijkgraaf, geweldige vent natuurlijk, maar juist daarom absoluut ongeschikt voor het Haagse. Hij gaat als creatieve nieuwkomer ten onder aan intriges en politieke slidings, zoals dat ook Job Cohen ooit gebeurde, en over een jaar gaat hij dat proces aanschouwelijk uitleggen in een extra ingelaste spectaculaire hersenkraker bij Matthijs.
Verder mis ik vooral nadrukkelijk een Ministerie van Hoop en Zingeving, met een staatssecretaris van de Toekomst en nog één van Geluk en Vertrouwen. Het was ook handig geweest om binnen Volkshuisvesting een zingevend, ethisch secretariaat voor Ouderenmigratie te creëren, en nog één voor Instroomjongeren, want juist in die deelsectoren ligt alles volkomen plat. Verder ontbreekt binnen de Gezondheidszorg nog een staatssecretaris voor Burnouts, volksziekte nummer 1, en op het lijf geschreven van Pieter Omtzigt, als ie zichzelf niet zo logisch doch dramatisch buiten spel had gezet.
We gaan straks ook massaal genieten van de nieuwe tactiek, met een verrassend tweespitsen-systeem: een duo voor Natuur, ondergebracht in die van Natuur en Stikstof en één in Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit. Dat gaan lastige en boeiende één-tweetjes worden, met veel voorspelbare bonje tussen Christenunie en VVD. Mijn voorspelling luidt dan ook dat dit kabinet ‘t tot augustus uithoudt, met in oktober 2022 weer verkiezingen, zonder Rutte ditmaal.
Verder ontbreken er in het regeerakkoord nog een paar concrete zaken, zoals de totale opheffing van de megastallen, de verhuizing van Schiphol naar de Noordzee en een echte stimulans binnen de energietransitie van autorijdend Nederland.
Kom op, we hebben haast, elke seconde telt, de samenleving staat op ontploffen, met de jeugd voorop. Nog een week gezapigheid, voordat Irma ons vertelt dat we weer voorzichtig open mogen. Verdorie, Irma, die had natuurlijk een post verdiend binnen het Ministerie van Cultuur en Media.
See you.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Geef een reactie