’t Waren twee memorabele weken. De herdenkingen en vieringen wisselden elkaar in rap tempo af en de versies van mei 2025 smolten samen tot een zeldzaam sluitstuk van diepe emoties. Zo heb ik de afgelopen veertien dagen althans beleefd, maar die beladen conclusies kunnen ook het gevolg zijn van het ouder worden, waardoor de reflectieperiode steeds langer wordt en wij ons elke ochtend aan de keukentafel weer afvragen wat de nieuwe dag voor ons in petto heeft.
Het klinkt wat melancholiek, of op z’n minst tobberig, maar dat is gelukkig altijd tijdelijk.
De periode startte voor ons met een herdenking van de sixties, via een fenomenaal concert van een Engelse coverband, die ons volledig in de ban bracht van die mooie periode, voor zover ik daar ooit uit was ontsnapt. Schouwburg Amphion in Doetinchem zat vol met leeftijdgenoten die massaal de oude rock’n roll-tijd herbeleefden met nummers van Beatles, Stones, Who en Small Faces, waarvan je elk couplet, elk riffje en elke roffel nog kent en waarbij elke song weer herinneringen oproept aan plaatsen, gebeurtenissen, leuke meiden en pikante voorvalletjes. 
Er meldde zich, zoals altijd, ook een ‘heer Foppe’ in de zaal, een merkwaardig individu dat voor ‘t eerst de gang naar de schouwburg maakte, die drempelvrees had uitvergroot tot een extra en vooral gratis stukje theater en die, na bestudering van het in groot formaat uitgeprinte plaatsbewijs uiteindelijk veilig de vooraf geselecteerde zitplaats op de achterste rij innam, zo anoniem mogelijk en met schalkse blikken naar hetgeen zich zou gaan voltrekken. Wim de Bie’s ‘Foppe’ dronk in de pauze een flesje Sisi met een rietje en was na afloop als eerste de deur weer uit. Het was verder vooral een herdenking van een gouden tijd, een tijdspanne zonder mobiele telefoons, Facebook, Twitter, Trump en Wilders, kortom: een verademing.
Daarna, in de aanloop naar 4 mei, werd ik bevangen door een immense behoefte aan gedenken en herdenken, ingegeven door het feit dat de wereld over een breed front in brand staat, er nog geen enkel signaal komt van veranderingen ten goede en de actuele machthebbers nog steeds ouderwets landjepik spelen, grenzen verleggen, genocide plegen en alle in vijftig jaar verworven veranderingen en schijnbare zekerheden te grabbel gooien. Nationale discussies over deze thema’s; zoals die tussen bijvoorbeeld Frits Barend en Hedy ‘d Ancona, kwamen geforceerd over en leiden feitelijk alleen maar tot polarisatie van de herdenkingsdiscussie in het algemeen, een beschamende ontwikkeling, waar niemand wijzer van wordt en die de toch al extreme verschillen tussen bevolkingsgroepen aanwakkert. Door de op die vierde mei uitgesproken vredelievende woorden in onder meer ons lokale kerkgebouw maakten mijn traankliertjes overuren en nam ik meer dan ooit de tijd om de halfstok hangende vlag aan onze voorgevel rond zonsondergang met respect te strijken, nog net niet saluerend, maar met twee passend koerende vredesduiven op een tak in de voortuin.
Op 5 mei dronken wij uitbundig wat pintjes op een merkwaardig leeg en verlaten terras in onze woonplaats, simpelweg omdat we dit jaar elke minuut van vrede moeten koesteren en omdat we wel vaker nadrukkelijk een argument zoeken om via een gerstennatje onze vrijheid te vieren.
De dagen daarna meenden allerlei andere mondiale malloten iets te moeten herdenken via grote parades en buitensporig machtsvertoon en daarom kon ik de column van Sylvia Witte wel waarderen, waarin deze talentvolle schrijfster vaststelt klaar te zijn met al die mannelijke macho-types, waarbij vrouwen nadrukkelijk worden opgeroepen de macht over te nemen. Ze heeft voor de volle honderd procent gelijk, maar ik ben, ondanks de veelbelovende paus Leo XIV, bang dat er geen kloot gaat veranderen.
Deze week sluit ik mijn herdenkingsfase af en gaan de deuren open voor de zomer, met vrede, voorspoed en een plaatje van onze pasgeboren mezen in de achtertuin. Dat relativeert enorm.
Fijne zomer gewenst.
See you.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Geef een reactie