Malle mannetje Matthijs

De TV-wereld, inclusief miljoenen kijkers, ligt verbouwereerd op het canvas, platgeslagen door de recente berichten over knuffel-icoon Matthijs van Nieuwkerk.

Verontwaardiging, verbazing en verwondering vechten om de koppositie in de emo-toptien na de publicatie van alle ellende. De lucht ziet zwart van de ach’s en de wee’s, en de beschuldigingen en verwijten denderen ongetwijfeld nog een paar weken door, met als ultieme hoogtepunt de zelfdoding van Matthijs op Eerste Kerstdag tijdens een daarvoor speciaal vrijgemaakt TV-uurtje dat hij had opgeëist om excuses te maken.

Gaan we dat meemaken? Alles is mogelijk in dit welles-nietes-proces. Als een zo sterk ego op deze manier te grabbel wordt gegooid, ondanks alle nuances en verklaringen, dan gaat er iets knappen in z’n hoofd, heel begrijpelijk. Hij heeft in 20 jaar tijd een status opgebouwd die is doorgeschoten naar een vorm van goddelijke onaantastbaarheid en aan de poten van die hemelse troon wordt nu stevig gezaagd. TV-kijkend Nederland heeft daar een mening over uiteraard en nog veel meer redactiesmurfen en andere medewerkers zullen nu ook nog de spelonken ontvluchten om nog wat extra olie op het vuur te gooien en nog met wat aanvullende smeuïge anekdotes te smijten.

Zijn persoonlijke specificaties en competenties hebben twee decennia-lang gezorgd voor top-amusement en als je zo perfectionistisch bent ingesteld gaat het gevoel voor realiteit uiteraard voor een deel naar de bliksem. Het grote dilemma in die ontwikkeling was voor de VARA,  later BNN VARA, uiteraard de afweging van doorgaan met de succesformule – lees kijkcijfers – of een stuk menselijkheid in de groep gooien en hem aanspreken op z’n driftbuien, een gebleken onmogelijke keuze, die toch gemaakt had moeten worden.

Prettige wetenschap bij dit soort zaken is natuurlijk het feit dat uiteindelijk alles een keer boven water komt en dat dan ook de afrekening volgt, nu in gang gezet door de Volkskrant. De schrijvers hebben als altijd vakbekwaam en minutieus werk verricht via deze portie weergaloze journalistiek, waarin perfect de balans is gevonden tussen de weergave van schandalige en mensonterende incidenten en de nuance van de wil van het volk om naar een prachtig programma te kijken.

Gisterochtend om 7 uur had ik het verhaal al uit, heb ik m’n eigen conclusies getrokken en ga ik nu nieuwsgierig kijken wat zich verder nog gaat aandienen. We hebben als kijker, als supporter ook, recht op de waarheid, Matthijs heeft recht op een weerwoord en de omroep heeft het volste recht om een punt te zetten achter de TV-carrière van Matthijs, die door het Swiebertje-effect toch al van z’n glans had verloren. De praatprogramma’s, toch vaak al niet gezegend met een grote dosis zelfgekozen onderwerpen, kunnen tot eind 2022 door met de analyse van dit onderwerp en daarbij komt ongetwijfeld nog veel meer bullshit naar voren dan we op dit moment kunnen vermoeden. Dat wordt nog smullen en omdat Matthijs vlakbij onze woonplaats z’n buitenverblijf heeft fiets ik daar de komende dagen een paar keer heel toevallig langs.

See you.

Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice