Monty Python in de Kamer

De sketches van Monty Python waren in de jaren zeventig van een absurd hoog humoristisch gehalte, mits je daar wat gevoel bij had in elk geval. De tijdloze Britse humor van Graham Chapman, John Cleese, Terry Gilliam, Eric Idle, Terry Jones en Michael Palin werd in Nederland qua niveau alleen benaderd door het Simplistisch Verbond van Koot en Bie en later door Jiskefet, maar wat zich afgelopen week afspeelde in ons nationale parlement was een merkwaardige mix van deze toppers, vermengd met een forse dosis All in the family en Benny Hill, verpakt in ondermaats leuterkarton waardoor de som in pure slapstick resulteerde. Aan het eind van de Haagse tweedaagse had ik verwacht dat de nieuwe hoofdrolspeler zich tot het volk zou richten met de woorden: ‘dit was gespeeld, dit was fake, dit was een proefondervindelijk proces om te zien waar we met z’n allen staan op dit moment.’ Maar dat deed Schoof niet en pas een dag daarna drong het tot me door dat het dus allemaal echt was, dat we te maken hebben met een kabinet, waarvan de samenstellers acht maanden lang bij elkaar hebben zitten ouwehoeren en elkaar op dag één volkomen afbrandden.

De beledigingen van Wilders aan het adres van Omtzigt, Yeşilgöz en Schoof waren stuk voor stuk rijp voor een formele aanklacht wegens smaad. We keken er massaal naar, we namen het in ons op, vielen een paar keer van verbazing van de stoel, knepen onszelf eens fors in de arm en toen bleek ’t allemaal serieus en waar te zijn. Ik wachtte gespannen op het moment waarop iemand uit pure wanhoop van de publieke zou springen om landelijk een daad van frustratie en woede neer te zetten, maar ook dat bleef uit. Vak K kreeg trekjes van een psychiatrische afdeling en tijdens de absurdistische taferelen was ik ervan overtuigd dat Schoof met de woorden: ‘ik trek me terug’ hardlopend de meute vaarwel zou zeggen, vooral na het ‘slappe hap’-citaat van de Venlose oproerkraaier, die door zijn  jarenlange isolatie zodanig het gevoel voor decorum is kwijtgeraakt, dat je je kunt afvragen waarom niemand de man een verlossend spuitje toedient.

In genoemd vak K zat Femke Wiersma alleen maar op de telefoon te googlen naar mogelijkheden om alle overtollige boerenshit in silo’s en zakken op te slaan, deed Marjolein Faber praktische pogingen om ervaringsdeskundige te worden bij Decupré en zette Fleur Agema na 48 uur pas het masker van onwetendheid af toen het sein voor het diner werd gegeven.

Wilders riep tussendoor nog eens hardop ‘er zin in te hebben’, maar dat was een tekst die voor het debat al was opgeschreven. De schaamte, door onfatsoen, door ontkenning en denigrerende opmerkingen naar landgenoten die met een andere afkomst hier bivakkeren is van een ongekende omvang en wordt geëvenaard door de nu al gesignaleerde zorgen op de sociale media, die ook veelvuldig worden geuit door voormalige, berouwvolle en tot inkeer komende PVV-stemmers.

Toch kan het politiek allemaal nog erger dan bij ons. Neem Engeland, Groot-Brittannië wel te verstaan, een ooit machtig land van hoop en glorie, waar de bewoners van Downingstreet 8 en 12 nu alweer nieuwe buren krijgen, andermaal gouden bergen worden beloofd aan John with the cap en waar binnen twee jaar de volgende betweter staat te kraaien. De glorie is al decennia-lang verdwenen, de hoop duurt nu weer een paar maanden en dan is het ook nog eens voortdurend slecht weer aan de overkant omdat the poor British people misschien wel als eersten de invloed van de warmere Atlantische Oceaan gaan voelen. Na dit weekend, na de Franse verkiezingen ook, weten we andermaal waar we staan in Europa, maar omdat alles vooral ontzettend betrekkelijk is kan ons nationale gevoel van verbondenheid vanavond zo maar een positieve impuls krijgen als we voetballend dik winnen van Turkije, dat immers drie belangrijke spelers mist door schorsing en blessures.

Van Monty Python heb ik intussen alweer een stuk of tien oude sketches teruggekeken, waaronder deze parrott, zeg maar als mentale voorbereiding op hetgeen hier straks, na het zomerreces, nog voorbij gaat komen.

See you.

Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice