Er is vrijwel niets mooier dan het voeren van spannende gesprekken over veelzijdige thema’s met – als voorwaarde – boeiende mensen met een verhaal, een mening, een standpunt. Probleem blijkt dan dat in toenemende mate de discussies gaan over de waarheid rond een thema, de werkelijke toedracht, die steeds meer geweld wordt aangedaan. De samenleving staat immers bol van de intriganten, arglistige infiltranten met de 
leugen als wapen, die omwille van onduidelijke visies en vage toekomstplannen andere cijfers en gegevens hanteren dan die van de waarheid. ’t Is ook best lastig om er achter te komen wie het juiste verhaal vertelt, wie de juiste versie heeft van gebeurtenissen en die rampspoed werd gisteravond nog eens door Maarten van Rossem terecht aangeduid als sociale media. Ik ben helemaal geen fan van van Rossem, maar hij heeft hierin natuurlijk volkomen gelijk. De mondiale informatiestromen die we met z’n allen dagelijks moeten doorstaan via interpretatie en begrip zijn door Jan-met-de-pet niet te doorgronden en dan krijgen we dus last van gekkies, wappies, complotdenkers en Forum-aanhangers die hun schimmige waarheid, hun versie van de werkelijkheid creëren.
Afgelopen week deed Sander Schimmelpenninck in de VK daar nog een schepje achterdocht bij door te stellen dat populistische stromingen niet meer uit te bannen zijn, dat bewegingen met valsdenkende idioten alleen maar groter dreigen te worden en dat hij om die reden een nieuwe documentaire aan het voorbereiden is via een werkbezoek aan de VS, de nepnatie bij uitstek, waar ik belangstellend naar uit kijk, misschien wel in de aanloop naar wat best eens een burgeroorlog zou kunnen worden.
Een paar dagen geleden raasde er nog een zorgwekkend voorbeeld voorbij van valse berichtgeving, via de NPO zelfs, en op zondagochtend gecorrigeerd door een oplettende amateurhistoricus. Vorige week werd, zoals bekend, de Japanner Shinzo Abe gruwelijk vermoord en wij hoorden vervolgens een op het oog objectieve verslaggever van de publieke omroep een verhaal vertellen over de zeldzaamheid van dit soort incidenten in het land van de rijzende zon. Dan denk je dus als argeloze, geïnteresseerde luisteraar dat die conclusie wel zal kloppen en er stond niet direct iets anders op het netvlies, tot de genoemde historicus even een boekje open deed over de immense omvang en het karakter van politieke moorden, juist in het Japan van de laatste eeuw. Japan staat zelfs vrij hoog op de internationale ranglijst en dan voel je je dus bedrogen, misleid en besodemieterd na die eerdere berichtgeving. De NPO-vertegenwoordiger had simpelweg geen onderzoek gedaan, maar op basis van een persoonlijke inschatting gesjoemeld met de waarheid en dat rechtvaardigt nog eens van harte het opgestarte onderzoek dat het parlement wil gaan uitvoeren naar de houdbaarheid van de publieke omroep, die lang haar best deed om ons objectief en deskundig te voorzien van de dagelijkse wereldbeschouwing in de meest brede zin, maar nu blijkbaar ook volk heeft aangetrokken dat maar een slag naar de waarheid doet en ons nogal ongebreideld voorliegt. Het bestaansrecht van de publieke omroep staat dus onder druk en omdat ik niet wens mee te gaan in de ontwikkeling van berustende groeperingen die alles maar voor zoete koek slikken, heb ik af en toe wat van dit soort denkmomentjes.
Daarnaast kennen we de ontwikkeling van commerciële omroepkanalen, een ander ogenschijnlijk niet meer in te dammen rampscenario, waarbij vrijwel alle 1379 in Nederland acterende BN’ers daar nu wel een plek hebben gekregen door via onbenullige quizzen of aanverwante onzin de zakken te vullen. Maar als we de publieke omroep nu gaan stroomlijnen en daadwerkelijk wat samenwerkingsverbanden gaan creëren, waarom deze zooi dan niet even meegenomen? De politiek is zich dus inmiddels bewust van de noodzaak om het instituut NPO te verbeteren, te veranderen, nadrukkelijker te verankeren in een samenleving die volkomen op z’n kop staat, in deze periode gesymboliseerd door achterlijke agrariërs, die onze driekleur ondersteboven hangen en soms zelfs echt denken dat 17 miljoen landgenoten niet meer te eten hebben als ze wat megastallen moeten inkrimpen. Ik dwaal af. Misschien is onder het motto times they are a-changin’ de volgorde van importantie wel nuttig door met de politiek zelf te beginnen, via een ander kiesstelsel, het opdoeken van splinterpartijen, de weg vrijmaken voor maximaal vijf partijen via fusies en samenwerkingsverbanden van links, rechts, midden en nog iets christelijks. Parallel daaraan kan dan die vereenvoudiging van de publieke en commerciële omroep vorm en inhoud krijgen via twee objectieve kanalen voor nieuwsitems, nog twee voor sport en film en desnoods twee kanaaltjes voor het afbouwen van afgestompte programmamakers. De rest kan naar het archief, zodat toekomstige beschavingen ooit nog eens een indruk kunnen krijgen van de manier waarop een deel van de homo sapiens via het fenomeen TV hun herseninhoud aanwende om via mediabullshit de ether te vervuilen met inhoudsloze items, die op geen enkele manier de waarheid en de werkelijkheid benaderden, Ongehoord Nederland voorop. Misschien ook is het een idee om medewerkers van TV-programma’s een eed te laten afleggen, waarmee ze zich verplichten de waarheid te vertellen, en niets dan de waarheid, zo waarlijk helpe hen God almachtig.
En na deze qua lengte wat uit de hand gelopen beschouwing moet ik als de drommel verder met het uitwerken mijn briljante ingevingen.
See you.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Geef een reactie