Hebben jullie dat ook? Dat je na het ontwaken en de eerste ochtendrituelen eigenlijk bang bent om het nieuws te raadplegen, uit een soort angst voor nieuwe wereldellende? Dat je nogmaals om de oren wordt geslagen met geactualiseerde cijfers over doden en gewonden in Gaza, Israël, Afghanistan, de Oekraïne of het Ajax-stadion? We worden nieuwsmurw, ben ik bang. De sleur van nog eens een oorlog, een aardbeving of een voetbalrel maakt ons onverschillig en de onherroepelijkheid van al die catastrofes zorgt ervoor dat we na verloop van tijd de andere kant uitkijken, naar ons eigen leven, naar dat van de buren en hooguit naar dat van wat vrienden en familieleden.
Ik heb me nu al strak voorgenomen om ooit teletekstpagina 101 te boycotten, te negeren, om direct over te stappen naar hooguit 601 en 801, maar tot dusver wint de nieuwsgierigheid het nog van de wil tot gedragsverandering. De reguliere krantenstroom is verworden tot oud papier zo gauw het dagelijkse ochtend-exemplaar op de deurmat ligt, want het gepubliceerde nieuws is achterhaald door de snelheid van de digitale updates. Achtergrondverhalen zijn
feitelijk de enige toegevoegde waarde in veel gevallen en het meest schrijnende voorbeeld van deze stelling is De Stentor, ons regionale dagblad dat op zaterdag 14 oktober j.l. de voorpagina wist te ontsieren met een thema over het trauma van de adoptiehond, een nogal kansloos verhaal over het leed van 100 miljoen zwerfhonden in Europa. Waarschijnlijk was de redactie ook nieuwsmurw, want de aanblik van zo’n pagina, waarmee je toch ook nog neutraal publiek zou moeten trekken, was voor mij aanleiding om daar een ingezonden verbaas-episteltje aan te spenderen. De papieren krant gaat straks natuurlijk verdwijnen, net als het boiinng-journaal van 8 uur, want de jongere generaties lezen en verorberen andere kanalen, naast die van de fnuikende social media. Nieuwsgaring en nieuwsspreiding wordt straks niet meer gedicteerd door de reguliere kanalen, maar door gestoorde lieden als Elon Musk en dan staan we aan het begin van een grote omwenteling in de wereld, ben ik bang.
Hang ik vandaag de ouwe bokkenpruik uit met deze bespiegeling? Word ik wat wrevelig en stug in m’n manier van denken? Dacht het niet, maar daar mogen jullie gerust een andere mening over hebben. In dat geval ga ik er graag samen over in discussie, met een herfstbokje. Let me know.
Nieuwsmurwisme was nog geen bestaand woord, omdat murw slechts een bijwoord of hooguit een bijvoeglijk naamwoord is. De tijd heeft echter gezorgd voor het ontstaan van deze hedendaagse vorm van opperste nieuwsabsorptie en de daaruit voortkomende verzadiging vertaalt zich naar een vleugje zelfbescherming, een wat lastige zinsconstructie, beken ik.
Ik ben niet zo arrogant om te denken dat ik de wijsheid in pacht heb, wel dat ik me een stukje van diezelfde wijsheid probeer eigen te maken door het inhaleren van zoveel mogelijk informatie uit alle windrichtingen, zoals die de komende maand in het teken staat van de verkiezingen, tegen wil en dank, maar niettemin en juist daarom, reeds! De eerste geluiden voor het afschaffen van de monarchie zijn inmiddels waargenomen en dat is op zich al een 
aanbeveling om vooral naar links op te schuiven met ons stemgedrag, dan is er bovendien kans dat er iets verandert en verbetert, vooral voor de arme sloebers, en vooral ten gunste van een eerlijker verdeling.
Zo, na deze wat drammerige column – ik heb ook m’n zwakke kanten – nog even een culinaire suggestie vanuit de rubriek Roel Roert: het wordt deze week herfst en wat is er dan lekkerder dan zuurkool met gehakt (kan vega), rozijnen en ananas met laagjes-puree en oude kaas uit de oven, en met Gieser Wildeman-stoofperen als garnering. Eet smakelijk.
See you.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Geef een reactie