’t Is jaren geleden dat er eind van de dag 1037 kilometer op de teller stond, maar vandaag was ’t zover. De laatste 80 stonden in het teken van een toeristische en tol-luwe etappe en daar doe je dan twee uur over, dwars door de Bourgogne. Geen seconde stress, want mooi en schilderachtig, met als enige voorwaarde: voor donker een overnachting.
Een toelichting op deze wat cryptische openingszinnen: vanochtend ben ik vertrokken voor een tripje naar Zuid-Spanje, Malaga om precies te zijn, althans daar vlakbij. Ooit, pakweg drie jaar geleden, was ik klaar met vliegen, met de daaraan gekoppelde CO2-uitstoot, maar ook met de onophoudelijke, irritante en absurde subsidiëring van die kromme prijsvechters, die nog steeds vluchten van 2000 km aanbieden voor een paar tientjes. Het heeft ook te maken met een schuldgevoel, een soort blamerende constatering dat mijn generatie, pakweg de babyboomers, voor een belangrijk deel schuldig is aan de actuele
klimaatproblemen, aan de teloorgang van onze planeet en hoewel ik daar persoonlijk maar een verdomd klein stukje aan heb bijgedragen groeide er toch iets van schuldbesef, plus de vaststelling dat er iets moest gebeuren, al is mijn expeditie maar symbolisch van aard. Maar ja, in de al eerder aangegeven regio woont familie, sterker nog, dit gezinnetje kent een uitbreiding en dan heb je te maken met verplichtingen, zoals het aanschouwen van deze prachtige nieuwe wereldburger.
Om een lang verhaal wat overzichtelijk te houden, ik ben dus vandaag per auto – een dieseltje! – vertrokken voor 
een solo-rit van 2400 km, af te leggen in drie dagen. Volgens de berekeningen en formules is die onderneming dan altijd nog een factor 10 schoner dan een variant met een vliegticket, dus die gedachte hou ik vooral vast als ik de tolwegen in Frankrijk probeer te vermijden en daarvoor af en toe een stukje om rij. Het is een project geworden, een avontuur, en het traject van vandaag liep via plat Nederland, in nevelen gehulde Ardennen-heuvels, goedkoop-tanken-in-Luxemburg, vervelend noordoost-Frankrijk, door naar Chalon-sur-Saone, de plek waar de A31 te duur wordt en waar ik dus rechtsaf ging, via de N70, en zo. Na nog eens 200 km over D-wegen, waar zwaar beladen vrachtwagens omhoog met 32 km per uur over de inhalen-verboden-wegen stomen, kwam ik vandaag met een puik totaaltje aan in Riom, vlakbij Clermont-Ferrand, de briljante Bourgogne-omgeving in de buurt van de Puy de Dôme.
Onderhoud en vermaak vormen een belangrijk wakkerhoudend bestanddeel tijdens zo’n tocht, via een prettig gevulde koelbox, een usb-stick met zeshonderd rock- en bluesnummers, een allemachtig tegenvallend luisterboek-op cd, plus nog een gearrangeerde beldienst met fijne gesprekjes over het weer, het leven, de rit en de algehele mentale gesteldheid. Deze blog is de eerste in een serie’tje, et bien, il est grand temps pour un verre de vin.
Au revoir.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Geef een reactie