‘onze’ Jesse
Bij Nederlandse sportprestaties veer ik toch altijd weer een beetje trots op, zeker als ze zo maar uit de lucht komen vallen. Merkwaardig stukje chauvinisme eigenlijk, want wat heb ik nu helemaal met een Jesse Puts, die op de zwem-WK- kortebaan zomaar de 50 meter wint? Eigenlijk niets, maar het is toch vreselijk knap. Bij het schaatsen is het strooien met titels gebruikelijk omdat er nu eenmaal vrijwel alleen hier geschaatst wordt, maar kampioenschappen dammen, kickboksen, zeilen en fietsen, ja, dat zijn mooie dingen. En over die schaatssport, ‘Die Oma Pechstein’ stond gisteren op het podium van de 5 kilometer, een prestatie die ze voor het eerst neerzette rond 1968, naar ik meen. Veelzeggend als het gaat om nieuw talent.
Blaaskaak Badr Hari zou zijn tegenstander Rico Verhoeven wel even ‘total loss’ slaan afgelopen zaterdag, maar stapte in de tweede ronde gewoon geblesseerd uit de ring. Naar verluidt zal deze schreeuwlelijk zich gaan bezighouden met de politiek, zoals tegenwoordig vrijwel iedereen met een lichte hersenbeschadiging dat meent te moeten doen. ‘Marokkanen voor Hari 2017’, dacht ie zelf, maar gezien de afkorting – MH17 – is ‘m geadviseerd nog even over die naam na te denken. Hij had na zijn snelcursus Nederlands in 2013 de krant niet meer gelezen en liep dus iets achter de feiten aan.
Maar echt trots was ik pas toen ik het verhaal las over over de winnaar van de Nobelprijs Scheikunde, ‘onze’ eigen Ben Feringa. Ben doet al jaren 
onderzoek naar de inzet van microscopisch kleine autootjes door bloedbanen op basis van nano-technologie, dus van moleculaire afmetingen. Dat snap ik nog net tot aan deze definitie en daar moet ik uiteraard meer over lezen. Technologie die wordt gebruikt om medicatie naar een specifieke plek in het lichaam te vervoeren, fantastisch! Dat het financiële inschattingsvermogen van een dergelijke wetenschapper iets te wensen overlaat is jammer, want serieus aan onze minister Bussemaker een bijdrage vragen van een miljard euro voor fundamenteel vervolgonderzoek is misschien begrijpelijk, maar niet zo heel erg realistisch. Ze zei ‘nee’. Wordt hopelijk wel vervolgd…
Vrijdagavond keek ik nog eens ‘gebiologeerd’ naar Freek Vonk, geweldige persoonlijkheid met een schitterend verhaal over de evolutie, de 
betrekkelijkheid van wat wij belangrijk vinden, het mensdom en de aftakeling daarvan door het recente ontstaan van de ‘Trump-achtigen’. Vonk kan deze evolutie ongelooflijk boeiend inzichtelijk maken en vertelt van dino’s tot de eerste aapachtigen en van de ééncelligen tot de eerste walvissen, waarbij het ook steeds helderder is hoe vergankelijk de mens is. Over pakweg een miljoen jaartjes zijn wij doorgeëvalueerd naar een geheel andere soort en samen met de actuele klimaatverandering worden we dan waarschijnlijk weer vis. Die conclusie is trouwens van mezelf en lijkt me logisch. Dikke pluim voor Freek, voor z’n kennis, z’n verteltrant en z’n enthousiasme, hulde.
Nog even over politiek en Wilders en ik zal ’t kort houden want je kunt er elke dag wel een column over maken. Wilders vindt Nederland ‘ziek’ en de 
rechters ‘knettergek’. Wilders beledigt onze zorgvuldig gekozen en opgebouwde rechtstaat, communiceert alleen maar via de social media met genant aan elkaar geknoopte filmbeelden, en zegt de volgende dag dat hij premier wil worden. Hij kan zo maar dertig zetels halen in 2017, vooral omdat de rest van Nederland is verdeeld in snipperpartijtjes. Dat een Henk Krol met zijn verleden nu al wordt uitgeroepen tot de belangrijkste concurrent, zegt veel, zo niet alles over de lachwekkende politieke situatie waarin we verkeren. Als Wilders premier wordt, ga ik emigreren. Dat ga ik niet trekken en dat zijn geen loze woorden. We hebben nog een paar maanden tijd, een periode waarin de Asschers, de Klavers, misschien de Roemers en de Pechtolds en nog een paar normaaldenkers de gelederen kunnen sluiten en op deze maandagochtend doe ik een hartstochtelijk beroep op de weldenkendheid in ons land om tegengas te geven, plankgas! De Roemenen hebben overigens gisteren laten zien dat niet alle uitslagen naar populisten gaan. Dat is, na Oostenrijk, de tweede positieve ontwikkeling in een week tijd.
Dat was de serieuze alinea aan het begin van de week en mede door dat soort zaken kon ik het gisteren niet nalaten nog even stevig te bladeren in de paar tijdloze boekjes van Peter van Straaten die hier op de plank staan. Peter kijkt waarschijnlijk nu medelijdend en minzaam glimlachend op ons neer, ziet dat we Palmyra hebben weggegeven, teruggewonnen en nogmaals laten heroveren en schetst vanuit de hemel nog een paar absurde situaties over de langzaam verdwijnende mensheid. Ik doe er ter ere van zijn werk nog twee voorbeelden bij vandaag.
Fijn week gewenst.
See you.
Geef een reactie