Pas op de plaats, onrust, geduld…. Ik zit alweer drie weken in een coconnetje tussen vier muren en dat valt verdomd niet mee, maar ik kan niet anders, ook vanuit de wetenschap dat er over 6 weken een volgende operatie volgt, en dat je daardoor weer een heleboel leert over het menselijk lichaam en het proces van relativeren. Je kijkt ook wat meer om je heen, naar de dwaasheid van alledag, zoals nu mogelijk een hertelling van de stemmen in de VS, een prachtige ontwikkeling, die kan resulteren in een vreselijk spektakel. Daarnaast zie je dat heer Trump zich vrijwel dagelijks in allerlei bochten wringt om zijn kiezersbedrog aan de achterban uit te leggen. Maar eens kijken of hij januari wel haalt.
En dan ons eigen land, waar de zorg achteruit holt, ziekenhuisbedden bezet worden gehouden door ouden van dagen, die geen plekje elders kunnen krijgen en een machteloze overheid die zich daar de vingers niet aan wil branden door de naderende electorale ontwikkelingen. Shame on you, Rutte en soortgenoten. Uitholling van de zorg en dit is pas het begin, ben ik bang. Het positieve nieuws van vandaag: de treinen rijden weer rond met ronde wielen na de enorme slijtageslag van de jaarlijkse blaadjes op de rails.
Even iets over loterijen, zeg maar een soort bekentenis, maar ook een irritatie die de afgegeven dagen nog eens nadrukkelijk voorbij kwam en die ik snel even op het toetsenbord pleur: loterijen. Ik doe, als zovelen, mee aan diverse kansspelletjes, omdat ik nog steeds denk evenveel kans dan een ander te hebben en waarbij ik voorts vind dat ik langzamerhand het volste recht heb op een hoofdprijs. Da’s ook die reden dat ik de ‘postcodeloterij’ steun, hoewel alles van dat commerciële circus me mateloos irriteert. Het betuttelende van de ‘doe maar lekker duurzaam’-actie bij AH, die vreselijke dikke kale in z’n gewatteerde rooie jas met daaronder die tranentrekkende witte sportschoenen en de mateloos groots opgezette, uitbundige en door het ‘hoofd prijstrekkingen’ ondertekende felicitatiebrieven bij ontvangst van alweer ‘drie heerlijke, duurzaam gefabriceerde stroopwafels‘ in een veel te grote, helemaal niet duurzame trommel. Misbruik maken van het aspect goede doelen, daar draait ‘t om bij Tensen en haar overbetaalde trawanten, maar ja, als die vervelende rode vrachtwagen binnenkort mijn straat binnenrijdt en ik ben er niet bij, dan wijken mijn principes weer ten gunste van een klein stukje, eigenlijk niet uit te leggen hebzucht. Ik ben ook maar een mens….sorry, en ik hoop in elk geval op een stukje herkenning bij de lezers.
Verder las ik deze week een artikel over ‘onze’ professor Leo Kouwenhoven, die door Microsoft is aangetrokken om een nieuwe computer te bouwen die het Quantumrekenen beheerst. Ik vind dat een mateloos boeiende materie, in het verlengde van de zoektocht naar Higgs-deeltjes bij het CERN in Zwitserland, maar ik begrijp het niet, ik kan ’t niet volgen, alweer een bekentenis dus. Kouwenboven wel en die is dus nu in dienst bij Microsoft om die nieuwe computer vorm te geven. Daarbij zijn bits niet meer een 0 of een 1, dat vind ik al ingewikkeld genoeg, maar kunnen ze nu beiden zijn en is dat alles uiteraard gebaseerd op nano-technologie. Ik probeer dat allemaal te begrijpen, maar dat lukt maar gedeeltelijk omdat ik een Alpha-mannetje ben. Ik heb dus meer met A-materie zoals taal, maar dat is inmiddels wel duidelijk. Wiskunde, met name algebra, heb ik vanaf de tangens en sinus nooit begrepen en ik moet dan ook bekennen dat ik begrippen als veelvoud, kwadraten en wortels nog net met mijn A-brein kan bevatten, daarna houdt het op. Onderkenning van je beperkingen is ook een talent, stel ik vast, maar wel ongelooflijk boeiend wat ons genie Leo daar bij Microsoft gaat doen. Ik schaf nog gauw even het boekje ‘nanotechnologie voor dummies’ aan of ik vraag een vriend van me de materie uit te leggen.
Het zal toch morgen in Rotterdam niet weer uit de hand lopen met dat Sinterklaasfeest? ‘Rotterdam’ heeft gisteren in Manchester laten zien hoe ’t kan met grote feesten, ondanks de forse, geflatteerde nederlaag van Feijenoord en ik zal Aboutaleb nog even het Sinterklaas-scenario van Maassluis op de mail zetten.
Lezers en lezeressen, de ontwikkeling van deze site staat even stil, althans verloopt niet zoals ik voor ogen had. Reden: mijn fysieke ongemak. Maar ’t komt, uitbreiding en aanpassingen volgen vanaf begin 2017 en leuke suggesties zijn welkom. Het moet een site worden waarop het leuk klikken is naar artikelen en publicaties met een knipoog naar het nieuws van alledag en met uitstapjes naar foto’s, muziek, politiek en sport.
Ik wens iedereen een prachtig weekend en hieronder nog een linkje naar een oud-en-goud-nummer van de Stones uit 1966. See you.
https://youtu.be/EfVvlqbhIzU – The last time, met jonge Micky Jagger, met Bill Wyman en z’n vreemde manier van bassen, de nog meespelende Brian Jones en Keith Richards, nog met z’n eerste gebit en zelfs zingend
Geef een reactie