Sinds ik een paar keer op Sicilië ben geweest, ben ik in de ban van dat eiland en wat zich daar afspeelt. Het is van oudsher ‘de parel van de Middellandse Zee’, maar ’t ligt helaas vol rotzooi. Zelfs tot halverwege de top van de Etna hebben ze, volgens de verhalen door toedoen van de vuilnis-maffia, kans gezien volle vrachtwagens met troep te dumpen, dus we hebben het hier niet over een paar grijze zakjes. De cultuur, de historie en de mensen zijn
geweldig, ondanks de mystieke, oude en op sommige plekken behoorlijk penetrante, criminele lucht die er hangt, vooral in ogenschijnlijk uitgestorven dorpjes als Corleone, waar je uiteraard (De Peetvader) geweest moet zijn. Het eiland is nu al enkele jaren een tussenhalte voor al die duizenden vluchtelingen die met gammele boten de duurbetaalde overtocht hebben gemaakt, voor zover ze niet halverwege zijn verzopen omdat een idioot had vergeten te zeggen dat er een gaatje in de boot zat. Afgelopen zondag mocht de burgemeester van Palermo, Leoluca Orlando bij VPRO’s Tegenlicht uitleggen waarom al die vluchtelingen helemaal geen probleem zijn en de gedrevenheid, de passie, de inzet en het gevoel voor menselijkheid die hij daarbij toonde, vond ik godvergeten indrukwekkend, net als de inzet en betrokkenheid van al die andere hulpverleners, waardoor de ellende van Aleppo en omstreken even naar de achtergrond verdwijnt.
Orlando ziet de komst van al die mensen als een zegen. Een zegen voor de werkgelegenheid (een kwart van de autochtone Sicilaanse bevolking zelf is werkloos) en ook een zegen voor de globalisering van deze planeet die nu echt niet meer tegen te houden is. ‘Heb je dat gehoord Wilders? Ga daar eens je licht opsteken en blijf verdomme niet altijd maar weer hangen in dat afgebakende stukje klei aan de Noordzee, waar je het liefst een hek omheen zou zetten…. ‘Wir schaffen das’, ‘we can do it’, ‘siamo in grado di’. Ik kan er warm van worden!
Ok, hier valt nog veel meer over te redeneren, maar soms worden m’n blogs wat lang, dus kappen nu.
Gisteren was ik alweer tien maanden ‘thuis’. Tien best lange maanden, waarin ik heb gezocht en nog zoek naar mijn nieuwe leven, de nieuwe vulling van de dagen, het nieuwe (samen)wonen) en wat blijkt: er manifesteren zich allerlei fysieke klachten die verholpen moeten worden. Is dat nou toeval? Ik heb het er al vaker over gehad, maar nu wringt ‘t letterlijk, met name op niveau L5 van de onderrug. Plannen, werk, competities, sport en spel gaan even in de pauze-modus want op 4 november boort de neurochirurg een gaatje in m’n rug. Parkeerstand dus en da’s lastig want ik ben gewend om overal en altijd het competitie-element te hanteren. ‘Herken je dat, beste lezers en lezeressen?’ Op de fiets naar het metertje turen om de beoogde gemiddelde snelheid te halen? Als de TomTom in de auto zegt: aankomsttijd 13.42 uur, dan denken: ‘dat zullen we dan nog wel eens zien’, om daar vervolgens wel iets van af te knabbelen. Tafeltennis, volleybal, golf en biljart was en is leuk om te doen, maar er moet bij voorkeur wel gewonnen worden. Dat had ik vroeger toch iets minder. Resultaatje halen met het vriendenelftal op de zondagochtend was prachtig, maar meestal won ik toch vooral de derde helft, waaruit eigenlijk maar één conclusie kan worden getrokken: ‘hoe ouwer, hoe gekker’! Ik baal zelfs al van een verloren potje Yahtzee tegenwoordig, om van Wordfeud maar te zwijgen.
Ik vond Frank de Boer al jarenlang één van de meest overschatte trainers van Nederland. Ok, hij had een paar titels op zak, voordeel van de twijfel, maar nu blijkt in de Serie A dat hij niets toevoegt in Milaan en kan hij de ongetwijfeld riante afkoopsom gaan verteren in …….Qatar of zo, let maar eens op. Deze jongen heeft namelijk dezelfde dosis principes als van Marwijk, namelijk nul. Palermo staat trouwens in diezelfde serie A vrijwel onderaan…het zal toch niet…? En om te besluiten: PSV was aandoenlijk aan het voetballen gisteravond, maar tegen Bayern is geen kruid gewassen, geen schande dus, wel jammer. En Philip: ‘ het had ook zo maar 1-5 kunnen worden, count your blessings.’
Ik ga mijn lieve vriendin voorbereiden op een stukje mantelzorg de komende weken.
See you.
Leave a Comment