‘Goedemorgen ING-mevrouw, ik kom een rekening openen’
‘natuurlijk meneer, mag ik even wat gegevens noteren?’
‘nee, liever niet’
‘ok, dan maken we daar gewoon van: Mr Whitewash in Verriweggistan, ok?
‘maar er maar rekening D van,’
‘prima, wilt u storten?’
‘ja graag, ik heb hier nog een koffer met dollars, het geld is een beetje donker geworden en er zit nog wat wit poeder tussen, niet erg toch?’
‘nee hoor, geld is geld, daar doen wij bij ING niet moeilijk over’
‘kan dat meteen op de rekening?’
‘uiteraard, kan ik verder nog iets voor u doen?’
‘nee, bedankt, ik stuur nog wat collega’s binnenkort’
fijn, graag en we kennen u nu, dus legitimeren hoeft verder niet meer’
‘thanks’
.
ING, onze ING, de door de overheid met ons belastinggeld geredde ING moet 775 miljoen euro boete betalen omdat andermaal is aangetoond dat banklieden genetisch niet deugen, dat banklieden op een onvoorstelbare manier alleen maar dollartekentjes in de ogen hebben staan en dat banklieden nooit iets leren, vooral geen normbesef, geen moreel en maatschappelijk verantwoordelijkheidsgevoel en louter uit zijn op het verrijken van zichzelf en hun soortgenoten.
De raad van bestuur van ‘onze’ ING wilde topman Ralph Hamers een extra douceurtje van een miljoen verstrekken, dezelfde Hamers die nu verantwoordelijk is voor de jongste miskleun van ongekende proporties en diezelfde Hamers heeft nu gezegd ’ja, klein foutje, we gaan voortaan meer controleren’ . Deze meneer Hamers denkt hier weer mee weg te komen. Financieel wangedrag en corruptie worden weer beloond en Nederland zet weer een volgende stap op weg naar een ‘failed state’.
De enige mogelijkheid om verdere verspreiding van de bankiersgenen te voorkomen – castratie – wordt niet aangewend. Daar had ik zelf toch graag een aandeel in willen hebben. Ook de tralies, aangevuld met wat forse lijfstraffen blijven het gilde van farizeeërs bespaard en dus gaan ze ongebreideld door met hun praktijken, minimaal tot aan de volgende financiële crisis, waardoor het de criminelen uit de drugswereld – wereldprobleem nummer 1 – steeds gemakkelijker wordt gemaakt hun praktijken uit te breiden.
Bruggetje naar Alexander Pechtold, misschien wat zwaar aangezet, maar desondanks voor een klein stukje vergelijkbaar, zeker als het gaat om de kloof tussen wat kan en wat niet kan. Pechtold heeft laten zien hoe je een mooie partij als D’66, met prachtige idealen en doelstellingen, in een paar jaar tijd kunt laten afglijden naar een clubje van zouteloze, vervelende meelopers en gedogers en heeft inmiddels afstand genomen van allerlei principiële stand- en programmapunten, waarmee de partij vorig jaar de verkiezingen in ging. De tamme en anonieme vertoning op het Binnenhof wordt alleen verstoord door een aantal privé-escapades die weliswaar de roddelpers halen, maar die niet leiden tot ander gedrag. Pechtold snapt ook niet dat het tijd wordt om schoon schip te maken, door openheid van zaken te geven of door uit te leggen waarom hij er niet in slaagt zichzelf en z’n partij een wat schoner blazoen te verschaffen. Pechtold behoort vanaf nu bij het rijtje overbodige politici, samen met Stef Blok, Halbe Zijlstra en nog een handvol VVD-‘ers, die zaken als integriteit, fatsoen en inlevingsvermogen net zo laag in het vaandel hebben staan als het besef dat politiek bedrijven niets meer is dan het laten horen van de stem van het volk, de achterban. Pechtold maakt het gapende gat tussen de burger en het Binnenhof onoverbrugbaar groot en het moment is aangebroken dat hij de redactie van het programma ‘Ik vertrek’ op de hoogte stelt van zijn voornemens.
Gelukkig kunnen we genieten van toptennis in New York, ondanks de petticoat van Serena Williams, ondanks het gekerm, gekreun, gesteun en geblèr van de ...ivo’s en de …ova’s, de twintig stuiterballen van Djokovic, de gebaartjes van Nadal en de tientallen witte badlakens tijdens de partijtjes.
See you.
Heb je belangstelling voor de automatische en gratis lezersservice van Roelsrules?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Geef een reactie