Eergisteren was ie even een uurtje in The Oval Office, Rutte meets Trump, het al maandenlang voorbereide bliksembezoek van onze Haagse leidsman kreeg gestalte en wat voor één. Rutte dicteerde de ontmoeting, van handenschudden tot de persconferentie na afloop, liet zich niet wegzetten als onbeduidend tiepje, behaalde op basis van feitenkennis een klinkende overwinning en moest daarna snel door naar May in een poging de Brexit alsnog terug te draaien. Rutte is een baasje, een mondige leider die overal mee wegkomt en daarom slimmer is dan alle overige bewindslieden bij elkaar. Terwijl elke lezer nu wacht op een tekstuele linkse ommekeer in deze blog, beaam ik dat ik respect heb voor de man. Trump is zijn bezoekje allang weer vergeten, maar desalniettemin en ondanks de dividendbelasting en ongelooflijk veel ander gesjoemel bevalt Rutte me wel. Stukje persoonlijke verrechtsing misschien, groeiend brokje individuele tolerantie of simpelweg een gruwelijk gegroeide afkeer van het Europese politieke circus rond onder meer migratie, waardoor je milder wordt ten aanzien van je eigen interne ontwikkelingen, dat is nog even een persoonlijke afweging.
Terwijl ze bij het nagenoeg failliete FC Twente vooral wakker liggen van de naam Keuken-Kampioen-Divisie – je verzint het niet – zijn we er nu wel achter dat het volgende WK-Voetbal zonder de criminelen uit Zuid-Amerika moet worden gespeeld. Als je op voorhand had voorspeld dat België-Japan de leukste partij van het WK zou worden, was je direct preventief opgeborgen, maar ’t bleek waar te zijn. Geen gedram, geen geschop, geen Neymariaans gejammer, maar gewoon d’r op, aanvallen, scoren en reclame maken voor de voetbalsport. Prachtig, hulde, chapeau en vooral２人は何処で？……! In België wordt op dit moment overlegd wie in de komende wedstrijd tegen Brazilië Neymar gaat uitschakelen. Waarschijnlijk krijgt Jan Vertonghen de rol van slachtoffer toebedeeld door een rode kaart in de tweede minuut als hij Neymar dermate hard torpedeert dat deze getalenteerde pias beide benen breekt waardoor een terugkeer op de velden wordt doorgeschoven naar 2023.
Paar tussentijdse prijzen:
– leukste ploeg van het WK: Japan, met de beker voor strijd, sportiviteit en een tikkeltje naïeve aanvalslust
– prijs voor irritantste ploeg: Argentinië, ex aequo met Colombia
– broche voor meest irritante speler: Neijmar Jr
– de gouden veer voor meest gelukkige ploeg so far: België
– de zilveren fluit voor beste scheidsrechter: Björn Kuipers uiteraard, onze kanjer uit Oldenzaal
– grootste arbitrale blunder: niet gegeven penalty aan Servië na de tweetraps-begrafenis van de Serviër Mitrovic in de zestien tegen Zwitserland.
Een paar dagen geleden werd ik getroffen door een dichtregel van Judith Herzberg in een overlijdensadvertentie: bijna nooit zie je een vogel in de lucht zich bedenken, zwenken, terug….. Prachtig beeld van vastberadenheid en daadkrachtige besluitvorming, die me ook altijd al opvalt bij het lokale vliegverkeer. Ik wou dat ik daar iets van had, geen twijfels, geen vraagtekens, maar eenduidigheid met een vastomlijnde, straight weggezette lijn naar het doel, en ook al houdt elke boven ons zwevende fladderaar waarschijnlijk alleen maar de schijn op zonder de naderende bestemming daadwerkelijk te kennen kan ik die eigenschappen dagelijks gebruiken, zowel op de golfbaan als bij het bepalen van de dagelijkse plannen en doelstellingen. Bovendien is de blik van boven verheven boven alle gemiereneuk op de platte aardbodem. De vogel dus, het letterlijk en figuurlijk bovenaardse wezen dat ons voortdurend uitlacht en bij elk zich aandienend gevaar zomaar kan emigreren, zonder papieren, zonder vergunning, zonder grenswachten en zonder een verklaring af te leggen. Ok, de gemiddelde huismus zal niet snel met z’n familie een evacuatieplan richting Zuid-Amerika starten, maar zelfs die variant is in principe in staat om als eenvoudige verstekeling de oversteek te maken. Ik zou een vogel willen zijn!
Verder was ik vandaag de huis-aan-huis-folders aan het doornemen, checkte even de actuele voorraad papiervernietigers, laminaat-apparaten, espresso-machines en het groot-formaat buitenkeukens, alvorens richting Aldi en Lidl af te reizen voor de wekelijkse gang langs schappen met aanbiedingen. De winkelketens anticiperen altijd volop met hun lucratieve ideetjes om het de landgenoten in de zonnige achtertuin naar de zin te maken en bij het aanschouwen van wat er allemaal wordt weggesleept aan overbodige edoch aantrekkelijk geprijsde onzin krijg ik voortdurend sterk de neiging om wat kritische klantvragen te stellen. die ik door de onmogelijke temperaturen in ons land toch maar onderdruk want elk stukje opwinding resulteert op dit moment in bovenmatig veel zweetdruppels, zodat ik m’n energie maar bewaar voor wat sportieve uitdagingen die voor vandaag staan gepland en het hartgrondig nadenken over een thema voor een schilderij-in-wording want een beetje knoeien met olie- en acrylverf staat inmiddels bovenaan op het to-do-lijstje.
Kalm aan, niet teveel douchen en sproeien en hup Les Bleus!
See you.
Heb je belangstelling voor de automatische en gratis lezersservice van Roelsrules?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Geef een reactie