De schok

De beelden waren pijnlijk en schokkend en ik heb een paar keren m’n ogen uitgewreven om te zien of het nu allemaal werkelijk gebeurde, of ’t waar was, of de berichten misschien fake waren, zoals zo vaak. Het blijkt na een check allemaal echt te zijn en de confrontatie met dat nieuws heeft inmiddels gezorgd voor minimaal twee slapeloze nachtjes, want begrip en acceptatie worden vooraf gegaan door ergernis en frustratie, soort van oud-Achterhoeks gezegde.

Gaat dit nou over de laatste stuiptrekkingen van Trump en z’n trawanten, gaat het over de molestatie van eerzame Amerikaanse veiligheidsagenten of mensen van de media, de verbouwing van het Capitool of de ontrafeling van het democratisch erfgoed? Tuurlijk, ook, want wat daar in Washington plaatsvond op 6 januari was niet alleen beschamend en onthutsend, maar ook sterk verontrustend en uiteindelijk alleen maar een bevestiging van hetgeen we al vier jaar lang weten. Met een infantiele hufter als president, die tot gisteren louter en uitsluitend functioneerde op basis van Twitter-citaten, is elke vorm van fatsoen, respect en tolerantie op voorhand naar de bliksem geholpen.

Van Trump zijn we over een dag of tien verlost, als Amendement nr. 25 niet een vroegtijdiger vertrek bewerkstelligt. In de laatste vier jaar heeft een groot deel van mijn schrijfsels in het teken gestaan van deze met voorsprong allerbelabberdste president in American History en zoals schrijver en TV-maker Michael Moore deze week opmerkte richting Facebook en Twitter na de blokkering van ’s mans accounts: ‘what took you so froggin’ long?’

Mijn laatste bespiegeling over Trumps wandaden zal ongetwijfeld nog even op zich laten wachten, maar de eerste alinea in deze blog ging over iets anders, van dezelfde dag, ook met tranen van woede, frustratie en ergernis.

Ik werd deze week geconfronteerd met een bericht van het ANP, afdeling Permission Machine, zoals de club formeel heet, eigendom van John de Mol, behoeft verder geen toelichting. In mijn columns en blogs plaats ik wel eens een fotootje of illustratie en dan moet je altijd oppassen met het fenomeen auteursrechten. Dat weet ik, daar kijk ik vaak ook naar, maar desondanks is dat een aantal keren misgelopen. Deze opsporingsmachine, gevestigd te Antwerpen, heeft kans gezien de website van Roelsrules na te lopen op eventuele miskleuntjes en daarvoor een rekening te presenteren. Daar ga ik niet zielig over doen, dat is dus eigen-schuld-dikke-bult, maar de verhouding vergrijp versus boete is dusdanig zoek, dat er sinds vandaag een bezwarenprocedure is opgestart, waarin mijn chagrijn een prachtig centraal plekje krijgt, aangevuld met nederigheid en schuldbekenning, zodat een beroep op wat coulance misschien nog zal leiden tot een forse portie begrip, en hopelijk wat reductie van het eindbedrag, waarvan ik de numerieke waarde maar in het midden laat en uitsluitend bewaar voor degenen die daar nadrukkelijk, discreet en uit nieuwsgierigheid naar informeren. Ach, en dat allemaal in de eerste week van januari, waarbij een vriend gisteren terecht opmerkte: ‘het is maar geld!’

afbeelding kan onderworpen zijn aan auteursrecht

Een jaar geleden dachten we nog dat we echt problemen hadden in dit land, met stikstof, met strontvervelende boeren, met de woningbouw. Daarna werd alles anders en ging ons spontane en toch vooral medelijdende gelach om die achterlijke mondkapjesdragers in Wuhan over naar de werkelijkheid van de pandemie. Gewend als we zijn aan lockdowns, peco’s met Irma, dagelijkse besmettingscijfers en omvallende bedrijven gaat dit jaar dus met zekerheid weer heftiger worden dan het vorige tijdvak, spannender ook, dagblad- en columnvullend, zij het in mijn geval wat minder illustratief.

En, jongens en meisjes van het ANP, bijgaande foto is een eigen opname van 9 januari 2021, sunset at the Berkel near Lochem.

See you.

Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice