Ratelband, de dood en de bijbel

Daar was ie weer, onze bloedeigen knuffelbakker, de pappie-in-wording, de neurolinguïstisch programmeur, zoals hij zich zelf noemt. Emile Ratelband, 69 jaar oud, maar fit genoeg om zichzelf 49 te voelen, waardoor zijn persoonlijke en hersengerichte programmeeractiviteit leidde tot het absurde voornemen om via de rechter af te dwingen dat in zijn paspoort het geboortejaar moet worden aangepast naar 1969, waardoor hij geen AOW meer hoeft te ontvangen en hij de zorgvuldige exploitatie van zijn perfecte lichaam en geest had willen gebruiken voor de opvoeding van z’n nieuwe kind, dat volgend jaar op de wereld zou worden gezet door een draagmoeder, die echter na de recente uitzendingen spontaan beviel van een miskraam, een gebeurtenis die uiteraard triest is voor de dame in kwestie, maar desondanks een zegen voor de mensheid mag worden genoemd. Het ego van Emile is bewonderenswaardig hoog, zijn botafbraak volgens eigen waarneming extreem laag, het spraakhormoon volkomen uit evenwicht en de uit frituurdampen voortgekomen doses arrogantie, hoogmoed en zelfverzekerdheid zijn van proporties die sinds Napoleon niet meer zijn gesignaleerd. De Ratelbands van deze wereld sterven doorgaans niet door ouderdom, maar doordat ze volkomen zelfvoldaan en heerlijk masturberend op een stil landweggetje de macht over het stuur verliezen, waarna een dikke boom een snel en doeltreffend einde maakt aan het aardse leven en er in die laatste seconde nog net tijd resteert voor een hartgrondig ‘tsjakka’.

De dood is altijd tragisch, naar uitsluitend voor de nabestaanden, laten we dat even vaststellen. Die zitten met de nasleep, de organisatie van een bijeenkomst en de eindbestemming van het stoffelijk overschot. Dat was altijd al booming business met een garantiefactor om u tegen te zeggen, maar volgens recente berichten over de actuele opties kunnen de ontroostbare naasten vandaag de dag kiezen uit een scala van mogelijkheden om de restanten van de ontslapene de gewenste eindvorm te geven. Wat dachten we, naast het cremeren en begraven van oplossen in vloeistof, uitdrogen, of een openluchtverbranding? Anno 2018 zijn er – mede door onze multiculturele samenleving – talloze opties. De envelop-met-grijze-rand bevat in de toekomst een beleefde uitnodiging om tijdens het afscheid van de dierbare aanwezig te zijn bij het hitte- of koudeproces dat zich zal voltrekken in de heteluchtoven van de lokale warme bakker of bij vriezerij ‘Een Koud Kunstje’. Halleluja, een bruggetje naar de volgende waarschuwing.

Ene Bertje van Leeuwen doorkruist op dit moment Nederland met een truck, waarop een grote afbeelding van een bijbel is gepositioneerd in het kader van de zoveelste EO-promotietour Looft Den Heer. ‘Waar heb dat nou voor nodig?’ zou Dolf Brouwers alias Sjef van Oekel vroeger hebben gekraaid. Er worden op dorpspleinen concerten gegeven met ’topattractie’ Willeke Alberti als trekker. Het gaat niet om die bijbel, daar staan immers geweldige verhalen in en met rode oortjes las ik vroeger vooral de pagina’s van Ezechiël 23. Het gaat er ook niet om dat alles protestant-sober hoeft rondom de religieuze pretenties en aanprijzingen van Jezus Christus, maar sodemieter op met die bijbel-op-een-vrachtwagen.Tijdens het promotiefilmpje zie je Bertje een goedkeurend Ratelbandknikje geven als Alberti haar Spiegelbeeld zingt: ‘zo, dat is een kanjer!! Praise the Lord vooral, maar val me er op de snelweg en het dorpsplein niet mee lastig.

See you.

 Heb je belangstelling voor de automatische en gratis lezersservice van Roelsrules?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice