Dagelijks denk ik met veel enthousiasme na over de avonddis, en de inhoud van de groente-la en de voorraadkast in de schuur vormen meestal de ingrediënten voor de warme hap, mits je zorgt voor een permanente aanwezigheid van de basiszaken als aardappels, prei, sla, wortel, courgette, pasta’s, knofloof, ui en nog wat van die kernproducten. Dan kunt je meestal wel via een eenvoudige google, aangevuld met de rijke eigen fantasie, de meest uiteenlopende potjes koken. In het uiterste geval wordt het soep, want die kan simpelweg niet mislukken. Soms haal ik een recept uit de krant, maar afgelopen week, net nadat ik een nogal heftige en chaotische droom had beleefd over mijn betoog in het Britse parlement over nut en noodzaak van een degelijk warmtenet in onze gemeente – ja, je maakt wat mee ’s nachts! – stond er iets in het dagblad over schroeispruitjes met dragon, dille en citroen en dan is de grens van wat binnen onze muren als acceptabel wordt gebrouwen
wel bereikt. Schroeispruitjes zijn spruiten die je zo’n beetje moet zwart blakeren voordat ze worden overgoten met citroenrasp, foute kruiden en pepers, dus de Volkskrant-suggestie van deze week is vervangen door een ander, veel smakelijker spruitenrecept, dat ik jullie niet wil onthouden. Komt ie: spruiten schoonmaken, halveren en vijf minuten voorkoken, net als de in kleine blokjes gesneden zoete aardappel; deze groente gaan we samen met een fijne, zoete puntpaprika en vier gehakte knoflookjes, samen met spekjes – of speckjes – tien minuten roerbakken, onder het mengelen wat ketjap en honing toevoegen en net voor het serveren flink wat verkruimelde feta en/of geraspte kaas. Dan doen we er vandaag ook nog stoofperen bij en de dag kan niet meer kapot. Schroeispruiten, getverderrie……
Tijdens dat kokkerellen in deze erbarmelijke winterperiode kun je ook gemakkelijk het in die ochtend rondgestrooide nieuws laten indalen over een staatsgreep, een bevrijding, een bezetting, een inval, een op handen zijnde machtsovername, of andermaal een volslagen ridicuul voornemen van Klaver, Klever of een andere gestoorde Schoof-discipel. De combi met de keuken is verder prettig bij het nuanceren van wat nieuwe krankzinnige Wilders-citaten omdat het aanrecht een prima plek is om de zinnen te verzetten. Koken is immers, net als schrijven, een creatief proces en daar passen altijd bijgedachten in. Tijdens het bereiden van deze maaltijd gingen de gedachten dan ook even van de kruiddampen in m’n stulpje naar de internationale kruitdampen in Gaza, Syrië en Oekraïne, omdat die taferelen nu eenmaal onlosmakelijk op het netvlies staan gebrand. Toch nomineer ik Mark Rutte’s babbel deze week met voorsprong voor de prijs van de meest gênante vertoning van december 2024. De man die binnen onze grenzen twaalf jaar lang vrijwel niets heeft nagelaten om met een nul-rendement uit Den Haag te vertrekken of om ons te behoeden voor de schrijnende politieke situatie waarin we nu verkeren sprak in zijn gebruikelijke erbarmelijke basisschool-Engels de pers toe, net nadat hij Trump vast verkennend had bezocht: ‘Joeroop has toe peej mòre for defense, biecòos Russia end Chaina aar priepèring a long end diffikult pieri-ut, in wits we will hèev to dop ouwer own beans’, of woorden van deze strekking. Ik kreeg een onbehaaglijk gevoel bij zijn boodschap, en nog het minst door de dreiging van WO-III. Het ontbrak eigenlijk aan alles tijdens deze stuitend stomvervelende persconferentie. Naast de gekozen woorden en de uitspraak daarvan zat er nul overtuiging in hetgeen hij oreerde, maar desondanks werden m’n spruiten een succes. Vooral lekker met een pittig donker biertje.
Van harte aanbevolen dus, namens ‘Roelroert’.
See you.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Geef een reactie