Kortgeleden had ik weer eens ongevraagd iemand van ABNAMRO aan de lijn. ‘Of alles goed ging?’, ‘of ABNAMRO nog iets voor me kon betekenen?’, ‘of ik wel wist welke mogelijkheden er rond mijn lopende hypotheek bestonden?’, dat soort diep-sociale aangelegenheden, waarbij m’n primaire bankenargwaan per direct tot grote hoogte steeg. Het ABNAMRO-mens stelde een woonwensgesprek voor, ‘gewoon van gedachten wisselen’ over de actuele situatie en de mogelijkheden van schenkingen, de overwaarde en nog wat andere elementen, die de retail-afdeling van deze graaiclub als lente-actie 2025 heeft verzonnen om andermaal een grijpstuiver te verdienen aan de ouderen onder ons, over onderwerpen waar je helemaal niet mee bezig wilt zijn.
Maar goed, doe dan maar, er werd een afspraak gemaakt. Op een maandag had ik volgens de afsprakendame een telefonische date en vooral geen beeld-gesprek, want dat trek ik niet. Helder, genoteerd denk je dan, waarbij de mail een paar minuten later de beeldbankier-bevestiging bevatte…
Tussendoor werd ik nog tweemaal gebeld door verschillende medewerkers om te bevestigen dat het gesprek wel degelijk ging plaatsvinden en om mij ervan te overtuigen dat de inhoud best belangrijk was met het oog op de talloze mogelijkheden om op de nationale geldmarkt wat te ondernemen. Kortom, deze overtreffende trap onder de bankverschrikkingen heeft alle voorjaarsregisters losgetrokken met het oog op de verdere winstmaximalisatie.
In de voorbereiding heb je dan documenten nodig die met behulp van de digid, vergezeld van codes ‘eenvoudig’ kunnen worden ge-upload. Dat lukt inderdaad bij vrijwel alle instanties, behalve bij ABNAMRO, zo bleek alras. Navraag bij chatbox Anna leidde vervolgens tot het voortschrijdend inzicht dat het digitale vraag- en antwoordgeneuzel bij ABNAMRO nog niet geschiedt met hulp van AI, want anders had ik niet driemaal hetzelfde stupide antwoord gekregen op mijn volkomen heldere vraag: ‘hoe kan ik mijn afspraak met ABNAMRO annuleren?’, met aansluitend de niet gestelde vraag vanuit mijn interne geweten: ‘hoe kom ik ooit van deze bank af?’
Tussen de gebeurtenissen door had ik iemand aan de voordeur staan die me dan weer deed smelten.
Een leuke, aandoenlijk sprekende gast met de naam Jules, 2 meter 12 lang, begon iets uit te leggen over hulpverlening, de noodzaak daarvan in Oekraïne en de manier waarop we dat samen konden regelen, kortom, een vraag die je niet uit de weg kunt, de reden ook waarom er intussen vrijwel dagelijks wel iets van mijn ABNAMRO-rekening wordt afgeschreven ten behoeve van alle nooddruftigen op deze planeet.
De huidige wervingscampagnes worden altijd gekenmerkt door karrenvrachten zorgvuldigheid. Identificatie aan de voordeur, tekst en uitleg met de mogelijkheid alles te checken voordat je iets toezegt, check/dubbelcheck door de backoffice, nog eens een mailtje en een telefoontje om alles andermaal na te lopen. Daarbij worden op verschillende momenten de scores nul tot tien uit de kast gehaald ten aanzien van de klantvriendelijkheid, de kans dat je langdurig blijft steunen, en een rapportcijfer voor het geheel aan handelingen.
Jules kwam even binnen staan in verband met de avondkou en paste net onder het plafond van onze hal, waardoor ik met mijn 1 meter 77 na de 15-minuten-babbel een stijve nek had van de positieve dialoog.
‘Leuk, van harte nog met uw verjaardag’.
‘Ja, dank je, leuk feestje gehad ook.’
Na zo’n gesprek kreeg ik nog een sms en een bevestigingsmail, na die bevestiging nog een bevestiging van de bevestiging en een half uur later werd Jules nog even telefonisch door zijn backoffice-kameraad Mark de hemel ingeprezen, waarbij alle gegevens nog eens grondig werden
nagelopen.
Tja, fijn, positief ook vooral, maar nou is die toegezegde donatie al een paar dagen achter elkaar van de rekening bij ABNAMRO afgeschreven, waardoor ik genoodzaakt ben om andermaal contact op te nemen met Anna van de bancaire mallotenclub!
See you.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Geef een reactie