1963
1968
Het jaar is bijna voorbij, een jaar dat in veel media, ook op deze site, nogal vaak in het teken stond van een terugblik op het onvolprezen muziekjaar 1966, de revolutie en veranderingen in de meest brede zin. Geweldige periode, zoals ik dat zelf heb ervaren, er middenin stond en voluit deelgenoot was van dat hele proces. De Sixties in het algemeen en 1966 in het bijzonder stonden bol van de muzikale ontwikkelingen en in deze blog beperk ik me vandaag tot The Beatles, mijn idolen uit die tijd en dat is eigenlijk nooit meer helemaal overgegaan. In dit jaar begonnen deze jongens al aan hun tweede muzikale periode. De eerste jaren werden gekenmerkt door netheid, keurige beatlepakjes, massaal optreden ‘all over the world’, met nummers van ‘Please please me’ tot ‘Paperbackwriter’ – elke twee maanden kwam een nieuwe single uit – maar met het uitbrengen van ‘Revolution’, ‘t woord zegt ‘t al, werd alles anders. Drugs, alternatieve nummers met soms die vreselijke sitar van George Harrison, de invloed van de Maharisji Yogi en het mens Yoko Ono, het vormde allemaal de nieuwe episode, maar ‘t was ook het begin van het einde. De jongens waren individueel te geniaal en te verschillend om uiteindelijk nog langer dan 1969 samen te werken en elke Beatlefan was zwaar verdrietig dat ‘t zo liep en ervan overtuigd dat Ono de schuldige was. Vanaf 1966 werden de VS plotseling tot verboden gebied verklaard, nadat John Lennon meende te moeten zeggen dat de band belangrijker en beroemder was dan Jezus Christus, commercieel gezien niet zo’n handige opmerking, maar dat was John. Nou, toen waren de rapen gaar in dat maffe, hypocriete land en haalde de Ku Klux Klan de
hele garderobe uit de kast om het ongenoegen kenbaar te maken, onder meer met een oproep tot massale bijeenkomsten, waarbij singles en LP’s van de heren werden verbrand, de gekte in optima forma. Uiteindelijk hebben de jaren 1967 tot 1969 de meeste fantastische nummers opgeleverd en kunnen we daar binnenkort via de TOP2000 nog weer van genieten via bijvoorbeeld Get Back en Hey Jude.
Zo, dit was de educatieve, in dit geval muzikale paragraaf en verder stond deze week in het teken van de internationale hacks, van bescheiden individueel niveau tot en met de nieuwe verschijningsvorm van de Koude Oorlog, doordat de Russen bijvoorbeeld massaal het wereldbeeld aan het verstoren zijn via de inzet van het digitale Rode Leger om op die manier de verkiezingen in de VS en Europa te beïnvloeden. In dat kader kan ik ademloos luisteren naar bijvoorbeeld een Beatrice de Graaf bij DWDD. Deze slimme dame kan als geen ander vertellen over de actuele, 
internationale bedreigingen en dan denk ik nog wel eens terug aan de periode van de werkelijke koude oorlog, toen ik zelf 16 maanden lang het vaderland heb ‘beschermd’. Ja ja, de militaire dienstplicht hadden we toen, lichting 70-3, registratienr. 500315362, gelegerd geweest te Bussum en de Harskamp, waar ik dagelijks tussen 9 en 17 uur wel 15 minuten per dag administratieve klussen deed, omgekeerd evenredig aan de openingstijden van de compagniesbar, waar een pijpje bier toen ƒ 0,40 cent kostte, een Kips-leverworstje ƒ 0,50 en een gevulde koek ƒ 0,20 cent. Voor de jonge lezers: ƒ staat voor ƒlorijn, het ‘logische’ gebruikssymbool van de gulden, tot 2001 het betaalmiddel in Nederland, de munteenheid waarnaar we ons in de optiek van een aantal gerenommeerde, vooruitstrevende politici weer moeten bekeren. Maar ik dwaal af. Ik kan vanuit m’n eigen dienstplichtige ervaringen niet oordelen over andere perioden maar tussen mei 1970 en september 1971 hoefde in mijn herinnering het Russische Rode Leger bij grensovergang Beek alleen maar door te lopen en had dit land zonder slag of stoot ingenomen kunnen worden. De kans om een bewapende, laat staan een geoefende militair tegen lijf te lopen was verwaarloosbaar klein, hoewel ik wel eens in een schuttersputje heb gezeten, ergens op de Veluwe, op een terrein waar dagelijks honderden van die dingen werden gegraven en je dus altijd wel op de noeste arbeid van een voorganger stootte met als gevolg dat de bliksemse boel na een halve meter zwoegen al weer volledig instortte. Daarbij herinner ik me nog een beroeps-sergeantje die mijn radeloze geploeter aanschouwde en plotseling pal boven mij ‘pief-paf poef’ riep met de historische woorden ‘jij bent dood’. Ja, onze verdedigingsgordel bleek niet waterdicht, vooral ook door de vergaande afwezigheid van het plichtsbesef en het al jarenlang ontbreken van een fatsoenlijke waterlinie. De soldij bedroeg ƒ 170 per maand (zeg maar 80 euro), niet echt inspirerend en bovendien een bedrag dat na contante uitbetaling een tafel verder weer moest worden afgerekend met de barcommissie. Verder heb ik in deze periode de kunst van het tafeltennissen, darten, biljarten en ‘kastje 666’ volledig onder mijn toen nog probleemloze knie gekregen, maar daar werden de Russen niet zo nerveus van. Anekdotes zat om nog een boek mee te vullen.
Morgen doen we natuurlijk weer massaal mee aan het Nationaal Dictee, in dit geval geschreven door A.F.Th. van der Heijden, die zich als gerenommeerd schrijver sterk maakt voor de herziening van het woord seks,
dat in zijn en mijn ogen volkomen ten onrechte al een aantal jaren als seks moet worden geschreven. Ik geef ’m helemaal gelijk want met zijn argumentatie dat met de invoering van seks het bedrijven van sex veel te koud en klinisch is geworden, moet iedereen wel kunnen instemmen.
Oh ja, vandaag vanuit de auto, achter in de tuin en aan de rand van het bos nog even gezocht….gezocht naar het antwoord op de vraag: ‘wat ruist daar door het struikgewas?’ Helaas weer geen antwoord gevonden, maar morgen denken we ook nog even aan het feit dat Toon Hermans 100 jaar geleden geboren werd, unieke man, unieke cabaretier!
Fijn weekend, see you.
Revolution dus, John, Paul, George en Ringo, fijn nummer maar wel playback.
Geef een reactie