Herdenkingen en de Heer

We zitten middenin een week van herdenkingen, met die van de Bevrijding 1945 uiteraard voorop en met die van de degradatie van FC Twente als rampzalige, maar slechts sportieve, en terechte ontsporing. Het drama in Enschede is een feit, de Jupiler League ook, een trieste, maar verdiende beloning na vijf jaar wanbeleid. Volgend jaar op vrijdagavond tegen Almere, Emmen en Helmond Sport, dat is zuur, dat is andere koek, dat is een aanslag op het vertrouwen van de vaste supportersschare en er moeten nu vooral koppen gaan rollen, om te beginnen die van van Halst.

Ik hou wel van deze week en hoewel de geallieerde bevrijding een jaar of vijf voor mijn geboorte plaatsvond zijn de gebeurtenissen er van oudsher ingeramd door ouders, grootouders, scholen en Dr. Lou de Jong, naar wie ik ademloos kon luisteren bij zijn monotone verhalen over de ontzettingen van WO-II, ondanks het feit dat later bleek dat hij nog wel eens over de schreef ging bij zijn zwart-wit-voorstelling van zaken. De vlag gaat gedisciplineerd halfstok op 4 mei om 18.00 uur, om bij zonsondergang stemmig en zorgvuldig te worden ingehaald en uitbundig ‘on-top’ te wapperen vanaf de dageraad van 5 mei. Doorgaans heb ik weinig op met protocol en ben ik wars van symboliek en ander uiterlijk vertoon, maar de bevrijdingsrituelen zijn vaste prik en ik kijk niet zelden met vochtige oogjes naar dramatische anekdotes over terechtstellingen, de jodenvervolging en andere symptomen van de toenmalige waanzin.

Met machtsmisbruik in het algemeen heb ik veel moeite en dat treffen we ook binnen onze eigen grenzen nog steeds op allerlei niveaus aan. Neem Henk Koelewijn, een zwaar-gereformeerde hufter uit Bunschoten, die bij z’n vrouw 19 kinderen verwekte, ze allemaal mishandelde, vernederde of seksueel misbruikte, een klootzak die z’n handelingen uitvoerde in opdracht van de Heer, daarvoor nu celstraf krijgt, maar tot op de dag van vandaag geen greintje spijt betuigt. Helaas biedt onze wetgeving te weinig mogelijkheden om met spoed drastische castratiemaatregelen uit te voeren bij deze stumper en hoort ook terugbetaling van de tonnen aan kinderbijslag niet tot de wettelijke mogelijkheden om dit soort waanzinnigen te treffen, waardoor hij er met een paar jaar vanaf komt en zonder een grondige hersenspoeling weer ongebreideld door kan gaan met het verspreiden van z’n geloof, z’n zaad en z’n gedachtegoed. Triest.

De Heer heeft echter ook z’n goeie kanten, laten we wel wezen, vooral als hij bewijst voetbalsupporter te zijn. Als ik vanochtend lees dat Memphis Depay in Frankrijk het Licht heeft gezien, dat God blijkbaar ook volledig getatoeëerde volgelingen toelaat, waardoor Depay de sterren van de hemel speelt in de Franse competitie en binnenkort in Oranje, dan ligt er voor Koeman en z’n assistenten een schone taak. Elke training en elke interland starten met gebed en een couplet van Psalm 119 met de vraag om de zegen via een aantal goals, dan gaan we ongetwijfeld weer meedoen op de volgende EK’s en WK’s.

Nog even een ander, klein puntje van orde, beste lezers: de wereldvrede. Nadat we kortgeleden nog massaal dachten dat WO-III op punt van uitbreken stond, strijden nu allerlei leidende malloten om de nominatie voor de Nobelprijs voor de vrede. We zien Trump en Macron ongelooflijk eng hand-in-hand door The White House lopen, we zien dat Trump en Merkel elkaar – zij het beschroomd – zoenen en we zien Kim Jong un en Moon Jae-in hand in hand lopen. Wat is er in Godsnaam aan de hand? Welke machten en krachten zijn achter de schermen actief om deze ontwikkelingen te ensceneren. Mijn beeldbuis ontploft bijna door een overdosis symboliek en retoriek en ik loop bijna een spontane spierverrekking op als ik de twee Koreanen samen een boom zie planten. Binnenkort gaat Trump naar May en reist hij daarna door naar Kim voor de afwikkeling van de Koreaanse oorlog. Gaat dan blijken dat alle beelden schertsvertoningen waren of worden er echt stappen gezet? Gaat Trump op aanraden van Macron en Merkel de Iran-deal koesteren en – bijgesteld –  handhaven? Ik ben sceptisch genoeg om het credo ‘eerst zie en dan geloven’ te hanteren, maar vooralsnog is er voor het eerst in jaren sprake van een sprankje optimisme en een splintertje hoop, zelfs op een grauwe en natte maandag die ooit was ingeruimd voor Koninginnedag.

Een mooie, fijne, aangename en gedenkwaardige week gewenst, met een ode aan de Bintangs, oudste Nederlandse rockband (1961), die vandaag met een prachtig artikel de Volkskrant opsiert. De ‘Dutch Stones’: Ridin’ on de L+N uit 1969.

See you.

Heb je belangstelling voor de automatische en gratis lezersservice van Roelsrules?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice