Word je gelukkig van een volle portemonnee? Word je ongelukkig van een ongeluk? Is ongelukkig eigenlijk wel het tegenovergestelde van gelukkig. Twee woorden, waar je heerlijk over kunt filosoferen, vooral omdat er verschillende betekenissen aan zijn op te hangen. Op grond van een recent rapport van Den Haag, opgesteld in het kader van de verantwoording van de begroting, is een gestuurd onderzoek uitgevoerd naar de welstand van Nederlandse burgers, met ronduit een gekleurde en gemanipuleerde uitkomst. De benaderde doelgroep is niet genoemd, maar wel op basis van specs vooraf gedefinieerd en daar begint de eerste scepsis al. De begroting van Rutte III had een positieve impuls nodig en daarvoor was een prettig aaibare doelgroep essentieel. De Haagse ambtenaren graaien wat in de bestanden van de basisadministratie, met als zoekcriteria welstand, een fijne baan, niet te oud en niet te jong en zie daar: Nederland is plotseling het gelukkigste land van de planeet, met de blijste mensen, het mooiste groen, de grootste welvaart, de hoogste inkomens, en dan ook nog tolerant als het gaat om lhbt’ers, asielzoekers, 65-plussers en PVV’ers. Dan is er toch wel wat aan de hand, dan ruik je en voel je dat ’t niet deugt. Ook nog eens minder criminaliteit, minder verkeersdoden, weinig woningnood, weinig echte armoede. Den Haag hangt geluk voornamelijk op aan materiële welstand, maar andere elementen als gezondheid, fysiek en mentaal, zijn vaak een kwestie van heel ander geluk, vooral genetisch bepaald. Toch mogen wij ons in dit land best zegenen met de factoren blij en tevreden, de nuancerende en verkleinende trapjes van gelukkig en dan is de cirkel weer rond.
Ok, kunst dan of liever Kunst. Onlangs zat ik in een blog wat af te geven op amateurisme in de kunst, tentoongesteld via kunstroutes of anderszins, waarbij we als kunstliefhebber niet zelden worden geconfronteerd met een grote diversiteit in eindproducten, vooral ingegeven door te waarderen enthousiasme en hobbyisme. Over smaak valt niet te twisten, maar de verschillen zijn immens. Afgelopen week kwam ik per toeval in contact met een kunstenares in Limburg, waar ik diep van onder de indruk was en daarom hier even wil vermelden. In Heerlen zit niet alleen het ABP mijn pensioen voortdurend te vernachelen, daar zit ook niet alleen de belastingdienst m’n netto-inkomsten sterk te reduceren,
nee, daar woont en werkt ook Mylene Cremers en ze maakt acryl-schilderijen, uit de vrije 
hand en in opdracht, die je doen duizelen van de kwaliteit. De uitstraling van portretten, dieren en figuratieve elementen is immens en via onderstaand linkje kan de lezer zelf beoordelen waar ik het over heb. Mylene Cremers uit Heerlen dus, ontvankelijk voor vrijwel alle soorten opdrachten in vrijwel alle formaten, zoals de olifanten wel aantonen. Superklasse. Daar gaat kunstminnend Nederland nog van horen en krabbelaars als Krabbé en consorten, artistiek omhooggevallen BN’ers, kunnen wel inpakken.
Talking about Limburgers, Tom Dumoulin doet mee aan de Tour de France en pas op, hij gaat ‘m winnen. Wat meer tijdritten dan in de Giro, iets meer bergen van het Dumoulin-gehalte en zie daar, onze derde Nederlandse winnaar komt eraan. Dat wordt een prachtige juli-maand.
Eric Wiebes, daar is ie weer, wordt dit jaar met voorsprong uitverkoren tot meest arrogante, onbegrijpelijke en ondeskundige minister van ons land. Het gebrabbel van deze chaoot over het Groningse gas neemt nu dermate irritante trekjes aan dat zijn geloofwaardigheid in enkele maanden tijds is gedaald tot het nulpunt en dat voor een aanslag moet worden gevreesd. Gisteren spande zijn betoog de kroon, toen hij vertelde veel waarde te hechten aan het adviesrapport dat uitsluitsel moet geven over ja/nee van de woningversterking en de mate waarin, ging het over opknippen van de herstelperiode…blablabla….maar hij ‘kon nu nog geen conclusie verbinden aan dat rapport met als belangrijkste reden het feit dat het ding er nog niet is’. Dan begin ik toch wel erg veel last te krijgen van mijn politiek ingestelde jeukspieren in de rechterschouder en kan ik een spontane trip naar ’t Malieveld voor een éénmansdemonstratie amper onderdrukken. De oppositie doet niets behalve het boeken van de aanstaande vakanties en de coalitie kijkt gegeneerd uit het raam. ‘Laat die Groningers maar eens even wachten met dat onhebbelijke gebedel om geld….’
Blij, trots en misschien zelfs een tikkeltje gelukkig ben ik tenslotte door het feit dat ik opa ben geworden van een prachtige kleindochter en dat heeft niets met politiek of economie te maken, wel een beetje met kunst.
Een heel gelukkig weekend gewenst en bekijk de schilderijen van Mylene, echt top.
See you.
Heb je belangstelling voor de automatische en gratis lezersservice van Roelsrules?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Geef een reactie