Er zijn dagen dat ik behoorlijk trots ben op mijn regio, m’n afkomst, m’n roots. Er zijn ook dagen waarop ik denk dat ‘t allemaal geen fuck uitmaakt waar die roots liggen, want mensen in deze omgeving zijn niet roomser dan de Paus, geen fluit integerder dan de doorsnee Fries of Zeeuw en bevatten in oorsprong allemaal dezelfde hoeveelheid graai-genen, zo lijkt het.
De afgelopen twee weken heb ik een paar momenten van gêne gekend ten aanzien van platte, politieke potentaten van vlak naast de deur, worden de andere eigenschappen van mijn vaak terecht bejubelde Achterhoek even een stukje naar de achtergrond gedrongen en steek ik de kop maar even in het zand.
We zijn vaak geneigd te denken dat gebrek aan integriteit, malversaties, gesjoemel met muntjes alleen is belegd bij anderen dan onze soortgenoten, dat maffia-praktijken alleen in Italië, Zuid-Amerika en Brabant voorkomen. Corruptie blijkt echter steeds van alle tijden, van alle gezindten en van alle nationaliteiten, bij de één alleen wat opener en vrijer dan bij de ander, bij ons.
Mooiste, of slechtste voorbeeld is natuurlijk vrouw Duthler, Anne-Wil, voortgekomen uit een bedrijfstak in de kledingconfectie, waarvan de bron ooit was gevestigd aan de Boterstraat te Varsseveld. Duthler dus, ooit een begrip in Varsseveld en omstreken, met in vroeger tijden overvolle parkeerplaatsen met voornamelijk Duitse kenteken dragende auto’s, waarmee de ingekochte pantalons en mantelpakjes met kofferbakken tegelijk de grens over werden gesmokkeld, niet eens omdat het zo goedkoop was, maar omdat je aan het eind van de winkelroute een bedrieglijke 10 
procent korting kreeg, maar dit geheel terzijde. Ergens in die familietak – en uiteraard zat er een Duthler bij mij in de klas – zat er diep zakelijk vernuft in dit geslacht, dat op enig moment komt naar boven en naar buiten komt. Die genen krijgen een door geld gedreven impuls, die vervolgens twee richtingen kan uitwaaieren. Dat kan zijn de goeie, een puur door zakelijk ondernemingsvermogen gelardeerd instinct – niks mis mee – of de slechte, waarbij elk gevoel voor wat-kan-en-wat-niet-kan is verdwenen en de oogjes alleen maar worden gevuld met de foute dollar-tekentjes, zoals dat nu is gebeurd met deze dame, die toch keurig haar opleiding aan het protestantse Doetinchemse Ulenhofcollege heeft voltooid, maar daarbij wat verkeerde conclusies heeft getrokken bij het vak Bedrijfseconomie.
Na de constatering van twee weken geleden dat FvD op slechts 10 kilometer afstand van hier een in de ogen van Baudet belangrijke verkiezingskandidaat heeft wonen in de persoon van Derk Jan Eppink, stop ik voorlopig even met het strelen en koesteren van mijn regio, bang om aangesproken te worden door kritische lezers uit Limburg of Drenthe.
Maar, lezers, gelukkig ligt Twello op slechts 20 kilometer afstand en ik wil op de valreep van het weekend toch nog even een ode uitbrengen aan de daar wonende Jan Terlouw. Het sociale hart ging open, toen hij op TV plechtig en helder naar zijn gelegenheidsschoolklas de ferme woorden uitsprak: ‘alle verkeerde ontwikkelingen op deze aarde zijn de schuld van het groot-kapitaal’, waarna de voltallige menigte even ferm bevestigend knikte. Jan is één van de laatsten der Mohicanen, en deze blog had misschien beter op 1 mei geschreven kunnen worden.
Echter, drie mei is de dag van de empathie en uiteindelijk is dat toch de oerbasis van ons doen en denken. Respect en begrip voor elkaar, daar draait het uiteindelijk allemaal om.
Prachtig, bevrijdend weekend.
See you.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Geef een reactie