Ze wonnen, dat is waar. Maar de 1-0 tegen Nieuw-Zeeland, nummer 18 van de Fifa-ranking, was vandaag van hetzelfde niveau als de tot dusver getoonde analyses van het vrouwentoernooi bij de NOS. De publieke omroep heeft bij het WK gekozen voor een forumopstelling van twee vrouwelijke analisten met in hun midden een mannelijke BN’er, die moet zorgen voor de noodzakelijke kwinkslagen, een marginaal stukje kennis van zaken en vooral niet teveel inhoudelijke oordelen, want daar durft niemand zich de vingers aan te branden. Iets roepen over het niveau van 22 stoeiende dames op een veld van 60 bij 100 meter is heel erg 20ste eeuw en dus krijg je discussies waarvan beide grote tenen binnen twee minuten in een pijnlijke kramp schieten. Het gênante bij de NOS is dat de presentatoren, Sjoerd van Ramshorst voorop, het nog niet hebben afgeleerd om tijdens de voetbalvrouwendagen te keuvelen over lange nagels, de schelpjes in het haar, vervelend lange paardenstaarten en de kleur van de nagellak, allemaal lacherig afgedaan door de twee vrouwen in de studio. Ronald de Boer liet bovendien een paar dagen geleden niets na om de kwaliteit van het vertoonde spel af te meten aan hilarische momenten van balverlies, foute passes en slordig positiespel. Tja, voeg daarbij de onmetelijk lage handelingssnelheid van de laatste linie van Oranje en we zijn weer terug bij af, waardoor het lastig wordt om dat voetval ooit mondiaal naar het zo vurig gehoopte en gewenste niveau te tillen. Gisteravond mocht Foppe de Haan even in het midden zitten. Foppe is een charmante, keurige heer die zich wel driemaal bedenkt alvorens iets pikants te mopperen en ook dit keer bleef het bij: ‘niet zo’n beste wedstrijd, maar dat heb je met dat poulesysteem’, z’n neutraal-Friese citaat na de wedstrijd Canada-Kameroen, waarvan ik 24
uur later niet alleen nog tranende ogen heb, maar ook een nostalgisch groot verlangen naar een ouderwets potje blaasvoetbal. Om de sfeer er in te brengen heeft de NOS verder nog Rivkah op het Veld langs het veld, de dame die altijd net met windkracht 7 tegen van de fiets is gestapt. ‘En Rivkah, zijn de straten daar al Oranje gekleurd?’ Dat bleek tegen te vallen, toen de camerabeelden een verregende Rivkah toonden op een volkomen verlaten en regenachtig industrieterrein in Le Havre. Prachtig TV-moment.
Maar goed, de kop is eraf en ’t kan alleen maar beter worden. De volgende wedstrijden doe ik even alleen de samenvattingen, sla ik de analyses van de gedateerde studiodames Daphne Koster en Anouk Hoogendijk goed-geargumenteerd over en ga ik komend weekend eerst maar eens in de vakantiemodus. De mentale voorbereiding is gestart, weer-online wordt driemaal per dag geraadpleegd en de vereiste stemming voor dit reces gaat vast nog groeien als we bij Bocholt de Duitse grens over gaan, de A3 op rijden en we dan nog ruim 700 kilometer kunnen gassen voor onze eerste plaats van bestemming, de Bodensee, jawohl. Vakantie schijnt ontspannend te werken en het relativeert volgens kenners alle gemoedstoestanden over de politieke bombarie, de groei van de economie, de zorgen over het klimaat en het pensioenakkoord. Waarschijnlijk wordt net in die periode Bas van Hout vermoord, de door de AIVD verguisde en informant, die ook ons nationale crimi-geweten Peter R. de Vries weer met een paar goedbetaalde interviews uit de kussens heeft gekregen.
Best fijn eigenlijk, zo’n vakantie.
Bis bald.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Geef een reactie