De kerstboom

In onze redelijk riante woonkamer is jaarlijks ruimte voor een navenante kerstboom en omdat wij nog lang niet toe zijn aan een eenvoudig uit de doos te toveren uitklapexemplaar houden wij vast aan een echie. Dat echie moet de laatste jaren perse een Nordmann zijn, bij voorkeur uit de geboortestreek van de kerstman, maar uit praktische overwegingen en om inmiddels volslagen onbekende redenen een adres in het buitengebied van Vorden, waardoor een rit van een half uur met dennennaalden in je oog is gegarandeerd. De boom zelf dient, kritisch als we zijn, aan een hele reeks voorwaarden te voldoen, waardoor een tijdige reservering vereist is en waardoor wij in de regel al medio november de betreffende locatie bezoeken, om het gewenste exemplaar te kunnen traceren, te voorzien van een truttig rood labeltje en deze keuze te melden aan de balie van het tuincentrum, inclusief de beoogde afhaaldatum. Bij dat zoeken naar de geschikte boom zijn er de laatste jaren gek genoeg een aantal trutcriteria in- en aangegroeid die het vinden van de geschikte versie steeds lastiger en bijna onmogelijk maken. Nordmannen zijn doorgaans fraai van vorm, kleur en naalddichtheid, maar dat verdomde gevoel voor symmetrie speelt ons danig parten, met de kerstboomdichtheid op de verkooplocatie als belemmerende factor, waardoor het vereiste zicht op de 360-graden van het struikgewas soms halsbrekende kunststukjes vereist en waardoor de zoektocht pas na een uur is voltooid. Sterker nog, dit jaar viel het op dat er weliswaar veel bomen op het terrein staan, maar dan vooral tot 1,5 meter en boven de vier meter, waardoor wij inmiddels hebben besloten vanaf 2021 een ander adres te zoeken. Tussen de pakweg tweeduizend stuks stond uiteindelijk nog net dat ene unieke exemplaar, helemaal achteraan, aan de rand van een sloot, waar ik door de rondombezichtiging nog even een natte voet wist te scoren. De drieste lockdownplannen van Rutte zorgden ervoor dat ik halsoverkop gistermiddag om 17 uur naar Vorden moest, dit na afstemming met de verkoper, die het voltallige personeel bleek te hebben ingezet om mijn unieke kerstdroom uit te steken en van het landgoed naar de parkeerplaats te slepen. Bij aankomst lag ‘mijn  boom’ klaar, waarna bleek dat mijn oog op 15 november de zaak toch wat te ruim had ingeschat en de dienstdoende kettingzager nog een metertje moest klieven, waarna mijn bemoedigende ‘hup, nog even door het netje halen’ een sterk argwanende blik bij de man opleverde onder het gemompel van ‘den krieg ik d’r nooit deurhen’. Na wat aansporende en opbeurende woorden zagen wij kans om met hulp van wat omstanders en dankzij de flexibele takken het hele geval toch door de buis te zeulen, waarna bleek dat mijn auto te krap was en het raampje rechts nog net voldoende soelaas bood, met een winderige terugtocht op de koop toe.

Daarna begint –  vandaag – het proces van plaatsen, want zo’n boom heeft pakweg vier kanten en die zie je pas echt als het ding in de standaard is gehesen en het ontnette geval zich spreidt tot ware kerstproporties, waarna doorgaans blijkt dat onze riante woonkamer iets minder ruim is dan gedacht en het uitzicht vanaf de zitplaatsen op de TV dusdanig wordt bemoeilijkt door uitstekende takken, dat een derde forse snoeibeurt aan de achter- en zijkant uiteindelijk resulteert in een boom, die er in z’n geheel niet meer uitziet, maar voor het oog precies het plaatje oplevert, zoals we dat in gedachten hadden. Op dit moment staat ie alleen nog maar en kan het proces worden opgestart van het immer weer lastige ontwarren en testen van de kerstverlichting, het uitstallen van de 8 dozen met versierselen en het voorgloeien van het voornemen om het vanaf 2021 toch anders aan te pakken.

Als wij vandaag nog even alle 120 boodschappen voor de komende periode in huis halen en de sjoelbak naar beneden hebben gesjouwd, dan kunnen wij volkomen voorbereid de komende vijf weken doorstaan, met als tussentijds extern hoogtepunt de zeldzame conjunctie van Saturnus en Jupiter op 21 december, een gebeurtenis die ik vooral niet wil missen omdat de eerstvolgende keer dat deze unieke setting plaatsvindt pas is voorzien voor 15 maart 2080, exact de dag dat ik 130 jaar oud word. Kijk bij hopelijk helder weer rond 17.30 uur naar het zuidzuidwesten!

Het worden weken van winterslaap, stamppot, maaltijdsoepen, sjoelen, scrabbelen en bokbier, met af en toe een potje golf, want dat mag nog van Mark. Conform de boodschap van dominee Gremdaat wens ik iedereen voor de komende vijf weken een open mind, met veel rust en verdraagzaamheid.

See you.

Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice