Jeugdsentiment

Herman Stok is dood, net als schrijver A.L. Snijders, pseudoniem voor Peter Müller. Bij de eerste ging het luikje van de herinnering weer wijd open en kwamen tientallen fragmenten tevoorschijn die te maken hebben met mijn eerste ervaringen met de ‘beatmuziek’, dè muziek, de revolutie van de sixties. Herman Stok was de presentator van Top of Flop en ik heb sinds medio 1963 altijd een hekel aan ‘m gehad. Top of flop was het eerste TV-programma waarin beatmuziek werd gedraaid en ik was een paar maanden daarvoor ernstig Beatlefan geworden. Bovendien hadden mijn ouders nog maar net een zwartwit-TV van 20 inch aangeschaft, waarop tussen de sneeuwbuien door flarden te zien waren van de programma’s van de NTS en waarbij op heldere avonden zelfs Duitsland 1 en Duitsland 2 konden worden ontvangen, maar dit terzijde. Na Love me do, Please Please me en She loves you brachten mijn idolen uit Liverpool I want to hold your hand uit, met op de B-kant I saw her standing there. In Top of Flop zaten wat a-muzikale onbenullen jurylid te wezen en op basis van die ontbrekende kennis mochten zij laten weten of een nummer een Top of een Flop was. Het nieuwe Beatlenummer werd unaniem tot flop veroordeeld via een kneepje in de toeter. I want to hold your hand stond daarna een week of 8 bovenaan in de hitlijsten, maar mijn snel ontwikkelende en gevoelige puber-ego was diep gekrenkt door zoveel publiekelijke domheid. Gelukkig verscheen tot eind 1966 elke maand een nieuwe single van John, George, Paul en Ringo en toen waren mijn muzikale roots voor de eeuwigheid gevormd, uiteraard mede door de Stones, de Earring en andere jongelui die ik in bijgaande, wat lastig te ontcijferen woordwolk heb proberen te vatten en die allemaal een steentje hebben bijgedragen aan hetgeen als muzikale revolutie mag worden genoemd in dat roemrijke decennium.

A.L. Snijders is ook dood. Deze schrijver/columnist, beroemd in Lochem en verre omstreken, gebruikte doorgaans weinig woorden om zijn sobere betoog vorm en inhoud te geven. Met het item van hierboven zou Snijders de volgende column hebben kunnen opstellen.

Het was me wat met die muziek in 1963. Herman Stok had een formule bedacht om nieuwe platen te beoordelen. Singles waren het toen. Ze duurden maximaal 2 minuten en 30 seconden omdat er simpelweg niet meer groeven op zo’n stukje vinyl pasten. Vanaf 2 minuten begon dus vaak al het uitfaden van veel nummers. De kwaliteit moest het daarom winnen van de kwantiteit en vooral bij de Beatles is dat een immens succes geworden, al had ik niet zoveel op met de herrie van die lui. Herman Stok had ook geen enkel aandeel in dat succes. In 1963 degradeerde hij het nummer ‘I want to hold your hand’ tot een flop. Die gebeurtenis heeft Herman altijd met zich meegedragen, ondanks het latere interview in Blokker. Die miskleun was een last, maar het is Herman nu vergeven. Herman is dood, net als ik  – in memoriam – 

See you.

Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice