Een patentje

Voor veel leeftijdgenoten begint aan de horizon het walhalla nadrukkelijk te krieken. Vergezeld van soms onthutsende verhalen over allerlei soorten narigheid doen sommigen al naarstig een verkenning naar opties voor de laatste rustplaats, een fijn plekje voor het hiernamaals, bij voorkeur op een natuurbegraafplaats, want dat ligt zo lekker.

Ik word licht onrustig van dat soort ontwikkelingen, krijg een sterk groeiende en deels uit ontkenning voortkomende behoefte om een bucketlist samen te stellen en stel vooralsnog alles in het werk om de zich blijkbaar ooit aandienende overgang naar de eeuwigheid nog fors uit te stellen. Het leven is immers bedoeld om eruit te halen wat erin zit en mijn brein weigert halsstarrig om zich over te geven aan berusting, het kijken maar MAX of het aanschaffen van geraniums. Of is het gerania? Het spettert en bruist daar boven nog als vanouds en mijn gedachten zijn – maak ik mezelf wijs – nog net zo jong als een halve eeuw geleden. Vanaf het moment dat de haarwortels begonnen plaats te maken voor nog meer hersencellen lijkt de energie naar evenredigheid te zijn toegenomen, al is daar geen enkel sluitend bewijs voor te vinden.

Hoe dan ook, een paar dagen geleden zat ik wat te ouwehoeren en te brainstormen met een oude, maar ook nog kwieke vriend en stelden we vast dat het grote geld, het fortuin, vaak ligt te wachten op de ontwikkeling van een technisch patentje en de voorbeelden van eenvoudige boerenlieden die met een simpel bedenkseltje alsnog hun solvabiliteit fors wisten op te schroeven zijn legio, gek genoeg regelmatig in mijn naaste omgeving. Ik ga dus ijverig en vlijtig op zoek naar wat lucratieve handigheidjes die uniek zijn binnen een bepaald segment van onze samenleving, toch wel een pikante voorwaarde bij het binnenhalen van de zilvervloot.

Nou kan ik wel claimen dat ik een patent heb op betweterigheid, op vingerwijzen, of misschien zelfs op een overdosis fantasie, maar daar word ik financieel niet wijzer van. Het denkproces is nu in volle gang gezet en zelfs tijdens het plassen denk ik al dat die oude traditionele toiletbak niet meer van deze tijd is, dat die zou best eens vervangen zou mogen worden door een geavanceerder modelletje. Wat te denken van die achterhaalde verpakkingen van de levensmiddelenindustrie, een alternatief voor de lastige schroefdop van de pot augurken, een simpele manier om een glas bier uit de brandende zon te houden, of een vereenvoudiging van het lastige appelplukproces. Ook een rigoureuze methodiek om de toenemende criminaliteit binnen de samenleving op te doeken of de ontwikkeling van een nieuwe standaard voor deurbeslag zijn opties om binnen te lopen. Lastig is het, die gedachtenkronkels van een uitvinder-in-wording, en daarom lezers: kom op, laat eens wat suggesties horen als het gaat om dagelijkse ergernissen of plotselinge ingevingen, gooi het op de mail, dan gaan we samen kijken wat we eraan kunnen doen, desnoods met een deel-patentje. In het uiterste geval schrijf ik een boek over De vertwijfelde lotgevallen van een patentzoeker, want dat wordt vast een bestseller.

See you.

Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice