Doorgaans begin ik de ochtend met een sudoku. De light-variant in de VK moet binnen 4 minuten zijn voltooid, daarna nog een stukje van het zwaardere onderdeel. Het is een vast en intussen ook flink dwangmatig patroontje geworden, sinds ik niet meer dagelijks rond 07.30 uur ergens op een werkvloer dien te verschijnen. Daarvoor nog scan ik het nieuws via de bekende TT-pagina’s en leun ik, afhankelijk van de verkregen input, achterover om alle nieuwe calamiteiten te overpeinzen. Geen dag zonder narigheid immers de laatste tijd.
Deze week zitten er opvallend veel rampen in de lucht, letterlijk. De hitte uit Spanje, de gebeurtenissen in Yellow Stone Park en de nationale discussie over de stikstofuitstoot. Vooral die laatste zit me tot hier en ik wijs naar 
mijn strottenhoofd. Het feit dat we in dit land anno 2022 nog een discussie voeren over het waarheidsgehalte van het CO2-probleem is ronduit blamerend. Alle rapporten wijzen in dezelfde richting. Alle deskundigen zijn unaniem in hun opvattingen en dan nog schijt een beperkt aantal verantwoordelijke politici van met name CDA en VVD in de grijze pantalon nu het gaat aankomen op concrete maatregelen, bang voor de achterban, bang voor de persoonlijke, electorale gevolgen. Het is daarom misschien wel goed dat er een burgerbeweging op gang komt die het belang van de stikstofreductie tussen de oren van de agrariërs gaat tatoeëren, geen valse boer-burgerbeweging, maar een burger-boer-variant, waarbij de burger, die vooral belang heeft bij meer woningen, een schonere lucht en de afspraken binnen Europa daarover, nu eens het agrarisch bedrijf gaat opzoeken, om zelf actie te ondernemen, om duidelijk te maken dat de oplossing van het probleem ligt in het verdwijnen of drastisch inkrimpen van de veestapel. Misschien ook is er een betoging nodig waarbij diezelfde burger de straat op gaat om het geleuter van LTO en FDF, en vandaag ook dat van de Rabo-bank, aan te zwengelen als lariekoek, om ook binnen een groot deel van mijn regionale achterban dat ongemakkelijke praatje te verkondigen dat we klaar zijn met die vervuiling, dat de veeteelt – in de huidige vorm – teruggebracht moet worden, en niet te weinig. We zijn het immers zat dat boeren onze volledige maatschappij ontwrichten door niet bij te dragen aan de 
essentiële verandering, door slechts aandacht te besteden aan niet-werkende maatregelen. Agrarisch Nederland moet anders worden ingericht en wie niet mee wil, gaat maar emigreren of solliciteren. Ik ga dus maar eens actief op zoek naar naburige veehouders om het gesprek aan te gaan, geen discussie meer, maar uitsluitend een babbel over zijn of haar toekomstplannen. Misschien gaat het verhelderend werken, misschien kunnen er daarna wat oogkleppen op Marktplaats. Ik ben dus op zoek naar een beetje steun, al was het maar bij het selecteren van de eerste adressen. Mochten binnenkort ergens op een verlaten landweggetje pal naast een agrarische vervuiler protestborden worden gesignaleerd, dan bestaat de kans dat die van mij zijn. Het risico dat ik daarna bezoek ontvang van een boerendelegatie aan mijn voordeur neem ik dan maar op de koop toe. Kom op plaatsgenoten, vooruit provinciegenoten, sluit je aan en ga mee, op naar de grote omslag!
See you.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Geef een reactie