29 januari 2016 – over Ndrangheta en de muggen
De laatste dagen werd het nieuws voior een deel beheerst door het Zika-virus, afkomstig uit Zuid-Amerika. Met dat soort ontwikkelingen is het altijd vermakelijk als zich binnen de kortste keren ‘deskundigen’ melden die vervolgens om de haverklap naar hun mening en standpunten wordt gevraagd door vrijwel alle zichzelf respecterende nieuwszenders. Wat te denken van Bart Knols uit Wageningen, die zich nu – maar waarschijnlijk al langer heeft ontpopt als ’muggenexpert’, die elk uur van de dag tekst en uitleg moet geven over mug-gedrag en die vervolgens voorspellingen gaat doen over het tijdstip waarop het actuele virus bezworen is. Schitterend is dat! Het doet sterke herinneringen opdoemen aan Dr Clavan (Kees van Kooten), die destijds als Oost-Europakenner voortdurend nietszeggende antwoorden gaf op journalistieke vragen. Wat doet zo’n man nou bij het ochtendgloren? Het maandelijks muggenmagazine raadplegen, beetje muggenziften tegen zijn vrouw over de lauwe koffie of gaat hij dagelijks op pad om bijvoorbeeld in Muggenbeet (Overijssel) het paringsgedrag van de huidige generatie te analyseren. Ik geniet!
Naast het bericht dat ik op 11 februari a.s. het ziekenhuis in moet voor een knie-ingreepje zag ik ook een bericht voorbijkomen over de aanhouding van twee leden van de Ndrangheta – welke Italiaan die naam ooit bedacht heeft – in Calabrië in Zuid-Italië. Maffia-leden (Mafia met 1 f is Italiaans) dus die daar conform de stijl van de oude Bond-films op luxueuze wijze hadden verschanst in een berggrot. Ach, ik kan weer niet wachten op de film. Italië en de maffia, onverbrekelijk met elkaar verbonden en de illusie van de overheden dat we dat fenomeen tot staan kunnen brengen staat al honderd jaar overeind. ’t Is helemaal fout wat daar gebeurt maar ’t heeft ook iets mystieks, iets ondoorgrondelijks, iets van jongensboeken en avontuur, een heel foute gedachtegang van mij uiteraard.
Verder viel vandaag op dat John de Mol TV-voeten aan de grond heeft gekregen in China met – hoe heet ’t ook alweer – The Voice. Ik ken ’t niet maar het schijnt succesvol te zijn. Snappen doe ik het TV-amusement van vandaag de dag allang niet meer, zeker niet toen ik per ongeluk zappend een item voorbij zag komen waarbij ‘kandidaten’ met hun neus kaarsen moesten uitblazen. Dan houdt alles op en kan ik slechts volstaan met het toewensen van een paar mooie en gelukkig laatste januari-dagen.
28 januari 2016
Wat een prachtig weer vandaag, ideaal om allerlei buitenklussen te ondernemen, zoals het afbreken van een pergola, een transport naar de gemeentelijke stortplaats, die allerlei digitale verbazing oproept – daar kom ik een volgende keer op terug – wat hak- en graafwerk. Kortom, klussen die je als oudere jongere wat gedoseerd moet aanpakken. Tja, probleem dus want doseren kan ik al 65 jaar lang niet en dus barst ik van de spierpijntjes aan het eind van de dag. Luxe-probleem, dat wel maar desondanks lastig. Verder geniet ik vandaag nog even na van de overwinning van de Graafschap op ADO Den Haag en ga ik binnenkort eens lekker naar de Vijverberg om het actuele toffe sfeertje te proeven, ‘We’ doen weer bijna mee en dat geeft een Achterhoeks hart weer moed. Het ‘dr’an’ komt weer in alle opzichten tot uitdrukking.
Verder kom ik er zojuist achter dat ik in het gelukkige bezit ben van 12 leesbrillen, allemaal nog van het niveau + 1,5 en ik wil in elk geval trots pogingen doen om, vast wel tegen beter weten in, in elk geval die achteruitgang te beperken, voor de rest hebben we het niet zo heel erg i eigen hand, vrees ik, en sommige ontwikkelingen vragen er alleen maar om geaccepteerd te worden. Zo, dat klinkt in elk geval gedragen, oud en wijs.
Verder zijn er na een maandje aanklooien allerlei ontwikkelingen die me van de straat houden, zo erg zelfs dat het schilderen erbij in dreigt te schieten, En dan moet het buitenseizoen nog beginnen. Morgenochtend heb ik een gesprek met de anesthesist over mn knieoperatie, die zal wel rond medio februari gaan plaatsvinden. Platgezegd is dat natuurlijk kut maar helaas onvermijdelijk, we gaan er voor.
Qua nieuws viel het ol dat er weining spectaculaire zaken te melden zijn. Valse bommeldingen in Amsterdam, ’t blijft altijd een raar woord. Morgen in elk geval maar eens en telefoontje plegen met een oud-politieman of andere veelverdieners die het allemaal normaal vinden dat ze na de pensionering 1,5 x de Balkenende-norm gaan incasseren. En dan zie ik op de valreep nog het bericht over het salaris van een pensioenbeheerder (6 ton), een paar uur nadat ABP bekend heeft gemaakt dat de pensioenen volgend jaar wellicht omlaag moeten. Gggrrr.
27 januari 2016 – over Keniase hardlopers en corruptie
Vandaag hoorden we in de serie ‘de bonnetjes van Teeven’ nieuwe feiten over de deal met topcrimineel Cees H. In het verlengde daarvan heeft het ministerie Marktplaats vast afgestruind op zoek naar een nieuwe verzameling doofpotten want de oude voorraad zit barstensvol. Tot voor kort kon ik nog wel geamuseerd naar Teeven luisteren, hij had wel wat met zijn verhalen en z’n Amsterdamse accent maar die dikke kop herbergt steeds meer onverkwikkelijke zaken. Het stinkt naar corruptie en precies op die dag doet Jos van Rey ook van zich gelden met een gek verhaal. En wij maar denken dat affaires met een luchtje alleen ten zuiden van onze landsgrenzen passeren.
Over het zuiden gesproken, gisteren zag ik een item voorbij komen over hardlopers in Kenia. Heel voorstelbaar uiteraard dat de gemiddelde, kansarme Keniaan z’n kansen grijpt om via de hardloopsport te gaan scoren maar ja, ze hebben wel een probleem als ze zich met tienduizenden tegelijk willen inschrijven voor de marathon van Rotterdam. We zijn altijd geneigd om te denken dat in dat soort Afrikaanse landen toevallig veel hardlooptalent bij elkaar wordt geneukt maar het is alleen maar de wet van de grote getallen, getuige dit voortschrijdend nieuws.
Verder is het natuurlijk zonde datr Marvin Minsky is overleden, de man die ooit onthulde dat het menselijk brein vrij eenvoudig is na te bootsen Het grootste gelijk heeft ie dan ook gekregen na de totstandkoming van IS, waarbij duidelijk is geworden dat het brein in veel gevallen niet veel meer voorstelt dan de al vaker gesuggereerde appelmoes.
Vandaag weer zakelijk waterschapscontact gehad en dat voelt ouderwets na een paar weken freewheelen. Nu dat gevoel vasthouden en verder uitdiepen de komende weken.
26 januari 2016
‘Goedemiddag, met Vodafone Nederland’
‘Goedemidd…..’
‘Om u zo goed mogelijk van dienst te kunnen zijn, blablabla…..
……voor het wijzigen van tel.nrs, toets 3’
..3..
‘Geeft u svp uw tiencijferige telefoonnummer’
Typtyp….
‘We hebben geen nummer van u ontvangen, geeft u svp uw tiencijferige telefoonnummer’
Typtyp….
‘Goedemiddag, Vodafone Nederland, waarmee kan ik u van dienst zijn’ …. maar dan op z’n Limburgs
‘Dag…..met …… verhaal, foutje gemaakt, verkeerdnummer op de sim, etc.’
‘ Dat kunnen wij waarschijnlijk niet herstellen’
. ?????’
‘Ja, dat is een groot probleem, want bladiebladiebla’
‘Los op dan….!’
‘Wat is uw telefoonnummer?’
‘Heb ik net 2 x ingetoetst’
‘Ja maar, dat kan ik in dit deel van het systeem niet zientoch niet zien’
‘Zucht’ tiktiktik
‘Ik ga ermee aan de slag en we doen echt ons best’
‘Wanneer hoor ik iets?’
‘Binnen vijf werkdagen’
‘Niets gehoord, na 20 dagen met hulp van anderen en nog drie telefoontjes probleem verholpen, was fluitje van een cent
‘Shit, ik heb een probleem met mn tv, KPN geloof ik, ff bellen’
‘Goedemiddafg, met KPN Nederland’
‘Goedem….’
‘Om u zo goed mogelijk……’
Ik word een beetje gek van onze nationale dienstverlening, het oogt allemaal heel vriendelijk maar ’t is een ramp qua effectiviteit, ik ga daar iets aan doen
Binnenkort meer over ABNAMRO maar dan digitaal, smullen
25 januari 2016
Een kort dagboekje vandaag omdat ik het afgelopen weekend ‘weg’ was en nu net ben teruggekeerd uit Malaga. Best lekker zo’n korte break maar ook een verstoring van het nieuwe ritme waar ik n et aan gehecht begon te raken. Malaga, ja, mooie stad, mooie, marmeren vakantiestad ook in hetzuiden van Spanje met 20 graden en zon in januari. Bijna onnatuurlijk om op die datum aan het strand te liggen maar ’t kan wel. In de vroege ochtend van 25 januari nog even een aardbeving met een kracht van 6.3 op de schaal van Richter (ik sliep, niets gemerkt!) en die haalt niet eens het wereldnieuws. Typisch! Verder ervaar ik bij thuiskomst dat de goal van Messi tegen Malaga een mooie was. Had ik vanaf de tribune niet zo gauw gezien, ook geen herhaling daar en alles bij elkaar een tegenvallend potje met vedetten die te beroerd zijn om een paar meter extra te lopen.
Thuiskomen op 25 januari met 15 graden Celcius is trouwens ook vreemd, hebben we weer een record te pakken.
Nou, ik ga de kranten lezen en ben morgen weer terug met meer schrijfsels want ik kan slecht tegen achterstanden.
22 januari 2016
Zoals ik net al via Twitter heb aangegeven wordt het nieuws van vandaag niet beheerst door IS maar door onder meer een melding van de overstap van Irene Moors naar SBS6. Nou vind ik vrouw Moors een prima tante maar echt, dit soort nieuws mag toch nooit pagina 101 van Teletekst ontsieren, te maf voor woorden dus maar gauw verder.
In de serie ‘avonturen met ABNAMRO’ kan ik toevoegen het hoofdstuk ‘persoonlijk rendez-vous met een filiaalhouder’. Dit wordt een item voor ‘kanniewaarzijn’. Nou hoort daarbij de melding dat ook dit kantoor binnenkort gaat sluiten en daarna ben je dus volledig aangewezen op online bankieren, dan wel afreizen – in mijn geval – naar Zutphen. Leve de dienstverlening maar die column volgt later. Na vergeefse pogingen om online een normaal antwoord op mijn vragen te krijgen ging ik vandaag het genoemde kantoor binnen. ‘Goedemiddag’, klonk het al wat nerveus, want: ‘een klant, wat krijgen we nou?’, zag ik mijn leeftijdgenoot denken. En ook: ‘lastig, want ik word van m’n werk gehaald’. Om een lang verhaal kort te maken, ik heb nog steeds niet de beoogde afspraak kunnen maken, ik word teruggebeld, meneer moet dat digitaal plannen en dat is in ingewikkeld programma (‘echt, dat zei deze bankzitter’) en verder moet ik vooral de website van de bank bekijken. ‘Doei’. Op naar het volgende hoofdstuk.
Volgende week over Vodafone want dat is nog harder lachen, vooral als ze hun eigen nummers niet kennen, smullen!
We gaan morgen voor een paar dagen naar Malaga, 20 graden en de wedstrijd Malaga-Barcelona. Wie klaagt daar nou over de pensioengerechtigde leeftijd? Ik de komende drie dagen in elk geval niet en de belevenissen volgen uiteraard. Groetjes aan al mijn Elises en uiteraard anderen die mij volgen.
21 januari 2016
Grappig dat de Josti-band zich heeft voorgenomen een stukje te spelen in Ziggo-dome om het 50-jarig jubileum te vieren. Een beetje eigendunk kan nooit kwaad per slot van rekening en misschien kunnen ze Poetin vragen om een paar nummers mee te spelen. Die malloot voldoet met de laatste onthullingen over de dood van Litvinenko op z’n minst aan de toelatingseisen voor de Josti-band. Wat een schijnvertoning wordt ons weer voorgetoverd.
Ik heb vandaag een soort van drempel overwonnen. Op een doordeweekse (donder)dag, zonder verlof, zo maar even een stuk gewandeld met m’n vriendin, midden in Lochem tussen de andere niet-werkenden gelopen en af en toe angstvallig om me heen gekeken uit een soort van sociale controle: geen buren of bekenden die daar een glimp van hebben opgevangen, denk ik. Tja, zo voelt dat dus, juist op de dag dat de eerste, niet tegenvallende pensioengelden zijn overgemaakt. Beetje rondmoggelen in wat winkels, net doen of ‘t de gewoonste zaak van de wereld is maar daarna thuis weer gauw ‘aan het werk’ want er moet en zal nog een stukje productie komen. Na een zijdelingse en slinkse blik in een boekje (foto) snel aan de slag met wat externe contatcten om in elk geval het gevoel en de schijn nog een beetje vast te houden. Zo kom ik er bijvoorbeeld achter dat twitteren leuker is dan ik aanvankelijk dacht, mits je de juiste kwinkslagen weet te vinden en de juiste mensen volgt. Het roept soms prachtige reacties op en de volgende stap zal ongetwijfeld de juiste link met de websites worden.
Kortom, het wordt weer stilaan wat langer licht, de tuinplannen zijn in de maak en ik heb vandaag van de orthopeed gehoord dat het de hoogste tijd is om mijn knie littekenweefselvrij te maken, snijden dus over een paar weken.
20 januari 2016
Tjonge, wat een dieptepunt vandaag. Ver onder de 400 punten eindigde de AEX, het laagste niveau van het afgelopen jaar. Heb ik daar last van? Jazeker heb ik daar last van. Emotioneel heb ik te doen met al honderden beurshandelaren die vanavond aan moeder de vrouw moeten vertellen dat de kaviaar en de ganzenlever dit weekend moeten plaatsmaken voor een speklapje. Prachtig zijn de verhalen van die lui, zoals ze omgaan met de materie. Geen enkel gevoel voor de buitenwereld of de echte oorzaken wereldwijd maar puur geënt op de financiële business. Eigenlijk wel humor want daar hoort per slot van rekening een dikke traan bij. Dat ik die zelf ook financieel moet wegpinken is dan maar bijzaak.
Deze dag heb ik kennisgemaakt met de wereld van de vrijwilligers en ik ben direct al weer zo arrogant om te stellen dat daarin nog wel iets verbeterd kan worden. Cultureel Lochem, ik kom eraan maar ik ben even afhankelijk van het antwoord op de vraag wat men met mijn competenties wil gaan doen. Wel een leuke ervaring om mee te maken. Ik heb nu al zin om richting het ambtelijk apparaat wat prikkelende vragen te stellen als het gaat om subsidies en aanverwante zaken.
Verder werd het wereldbeeld nog eens geconfronteerd met de vernielzucht van IS dat weer wat oudheden tot ontploffing bracht. Ik ga maar eens werken aan een strategie die ik binnenkort met Obama ga doornemen want het houdt toch een keer op daar, ook al hebben ze een paar honderd Syrische burgers vrijgelaten.
Morgen hoor ik van de orthopeed wanneer ie weer in m’n knie wil gaan snijden. Ben ik wel even zoet mee dus dat gaat me echt een paar weken van de straat houden. In die periode zal het mondiale astronomengilde vast dezoektocht n aar Proxima Centauri nog niet hebben afgerond, de bewoonbare nieuwe ‘wensplaneet’ van ons allen op slechts 4,2 lichtjaren. Boeiend!
19 januari 2016
Jawel, de eerste schaatsmarathon op natuurijs is binnen (Haaksbergen) en daar is een deel van onze natie erg blij mee. Ik heb niets met dat kouwe geploeter en gepees maar smaken verschillen. Mijn wintersportgehalte beperkt zich doorgaans tot het drinken van bokbier tussen november en maart en – zoals vandaag – het aandachtig bestuderen van het gedrag van mezen, mussen en merels (top 3 tuinvogels dus) op mijn terras, waarbij ik genoten heb van het aan- in- en opvliegspel van deze gevederde vriendjes. Daar kon ik me vandaag zomaar een minuut of tien aan overgeven en het kan niet anders dan dat dit een teken is van algemene aanvaarding van de pensionering. Een soort berusting dus, nog wel wat plichtmatig maar toch een stapje.
Ik was vanmiddag getuige van het afscheid van de dijkgraaf van mijn oude en ter ziele gegane waterschap, Marga Kool. Deze topdame werd uiteraard van alle kanten, met name door de bobo’s binnen het bestuurlijke circuit, de hemel ingeprezen, zoals dat bij afscheidnemen hoort, maar het meest opvallende van de gebeurtenis vond ik de ingetogen en gecoconneerde wijze waarop Drenthe in het algemeen en de Drentse taal in het bijzonder door de sprekers werden geadoreerd als waren het cultuurhistorische elementen van intenationale omvang. Bijna Friese trekjes. Ik ben helemaal niet tegen het bewaren van cultureel erfgoed maar ik miste in de adoratie iets van een mondiale beschouwing, een kleine en korte blik naar de werjkelijkheid van dit moment, al is het merendeel daarvan huiveringwekkend. Nou ja, Marga, je was en bent een topvrouw en je gedichten zijn ongeëvenaard.
Mooi is dat verhaal over matchfixing binnen de tennissport. In het verlengde daarvan durf ik vast te wedden dat daar een Nederlandse tennisser bijzit, ik voorspel Robin Haase. Zonder gesjoemel vooraf kan ’t anders niet bestaan dat iemand zoveel verliest. Hoe die man nog steeds in de top300 bivakkeert is me een raadsel want hij vliegt er altijd in de eerste ronde uit en ik snap nu dus wel waarom. Ik volg het nieuws daarover met veel belangstelling. Met de afsluitende voorspelling dat de nieuwe regering in Tripoli – Libië voor de geografisch minder bedeelden – uiterlijk medio februari a.s. is gevallen constateer ik tot besluit dat dit dagboekdeel toch weer langer is geworden dan de voorgaande edities.
Morgen op weg naar deel 1 van het vrijwilligerswerk. Prachtig!19 januari 2016
18 januari 2016
Het is vandaag de eerste schaatsdag in Nederland. Twee weken zaten we nog zonder jas op de buitenterrassen en nu wordt elke schaatsgek alweer nerveus met het oog op de komende toertochten. Je moet ervan houden. Het koude weer heeft mij in elk geval doen besluiten zoveel mogelijk binnen te blijven. Een thermostaatgraadje erbij en dan alleen maar activiteiten plegen die digitaal kunnen worden afgedaan. Dat zijn er gelukkig veel tegenwoordig, al leidt dat weer tot frustratie af en toe. Zo heb ik in de loop der jaren een enorme afkeer ontwikkeld jegens banken, al ver voordat Joris Luyendijk daar allerlei onderzoek naar heeft gedaan. Banken en andere financiële organisaties bevatten lieden die niet sporen in hun eindeloze zoektocht naar mogelijkheden om de gewone mens producten aan te smeren die ze niet nodig hebben. Misschien een definitie die op een veel breder marktsegment van toepassing is maar de uitholling van de bankensector qua dienstverlening heeft nu ook geleid tot nieuwe inzichten binnen de afdeling communicatie, zo ondervond ik. Voorbeeld: ik heb een forse hypotheek op m’n huis via een driedelige constructie en gezien het lage rentepeil – absurd maar daarover een andere keer – probeer ik al twee weken een afspraak te maken met mijn bank (ABNAMRO) om de mogelijkheid van oversluiten door te nemen. Dat lukt niet! Op geen enkele manier krijg ik het voor elkaar om een (digitale) hypotheekadviseur een ander antwoord te ontfutselen dan het noemen van een eindbedrag aan boeterente. Telefonische bereikbaarheid is tot een soort ongewenste intimiteit verheven en dus moet ik zo toch nog even door de kou om het lokale kantoor binnen te stappen. De succesfactor daarbij is klein, gezien de beperkte openstelling maar ik ga het proberen. Op de 18e dag van mijn nieuwe leven is dat voor vanmiddag een mooie uitdaging, vooral ook omdat we nog maar een paar uur moeten overbruggen voordat Blue Monday voorbij is. Daarna worden de dagen weer echt langer!
15 januari 2016
Een dag boordevol vervelend nieuws over medicijnen en het onderzoek naar alternatieven. Terwijl ik sjoemelend in mijn auto van Duitse makelij over ´s heren wegen rijd hoor ik het nieuws van 800.000 landgenoten die binnenkort hun medicijnen voor hun schildklieraandoening niet meer kunnen krijgen. Verklaring: ´t is op, niet meer in de kast van de apotheek met als oorzaak dat de farmaceutische industrie geen grondstoffen meer heeft. Vraag 1: daar komen ze nu pas achter en er zijn dus geen voorraden aangelegd? Vraag 2: waarom is er geen controleorgaan in dit land dat dat soort zaken in de gaten houdt? Onbeschrijflijk! In Frankrijk gaan vervolgens mensen dood omdat een proef met medicijnen wat anders verliep dan beoogd. Zou ´t één met het ander te maken hebben? Zal wel toeval zijn.
Ik ben trouwens – tussendoor – helemaal klaar met die Tom de Ridder van MKB-brandstof, gefingeerde malloot die ons via de radio-reclame al jarenlang probeert over te halen om een brandstofpas aan te schaffen omdat de fiscus dat accepteert. Maar dan het toppunt van vandaag als het gaat om radio-interviews. Een dame op NPO-1, vreselijk irritant betwetertje, in gesprek met onze nationale weergoeroe Gerrit Hiemstra, dat jongetje in dat krappe broekje dat dagelijks vertelt dat de oorzaak van het koudere weer te wijten is aan de temperatuur en dan ook nog met een voorspellende terugwerkende kracht. Aan deze hampelmans stelt de radio-dame in kwestie de indringende vraag wat hij rijdend Nederland voor zaterdag 16 januari kan adviseren met het oog op de 2 cm sneeuwverwachting. Het allesonthullende en volledig geruststellende antwoord van deze KNMI-profeet: ´blijf goed opletten en naar de berichten luisteren´. Dan geniet ik en denk bij mezelf: ´dat dit nog bestaat in ons land, naast alle mondiale ellende die elk moment over ons wordt uitgestort, heerlijk´. Dan vergeet is direct de zojuist geleden biljartnederlaag en ga ik me helemaal focussen op de intenties van de nog jonge, nieuwe stichting WZZWK. Ik begrijp dat deze ontwikkeling veel vragen oproept maar daar kom ik pas vanaf 18 januari op terug. Googelen heeft nog geen zin en ook op het inmiddels 15-jarige Wikipedia – wat een heerlijk medium trouwens – wordt de WZZWK nog niet vermeld maar dat is een kwestie van tijd.
Fijn weekend
14 januari 2016
Had ik het gisteren over een aanslagloze dag, heb ik de ploerten van IS en het gespuis onder de Koerden weer op een idee gebracht. Resultaat: doden en gewonden in Jakarta en Turkije. Als ze nou eindelijk eens wat sympathie probeerden te winnen door een schenking aan Amnesty of het Rode Kruis maar ach…laat ook maar. Ik heb vorig jaar een ‘leesbare’ versie van de Koran aangeschaft omdat ik het gedachtengoed van de Islam wil proberen te begrijpen. Versie van 880 pagina’s, letterpuntgrootte 7 en ik ben blijven steken op pagina XI van de Inleiding. Heb ik de rest van 2016 mooi tijd voor maar ik vond ooit de Bijbel al puittig. Net vandaag nog twee moslima groot in het nieuws. Positief: Khadija Arib als nieuwe kamervoorzitter, mooie vrouw en goed mens, en Nurten Albayrak als voorbeeld van de totale integratie door corruptie te verheffen tot belangrijkste competentie. Het mens krijgt daar een werkstraf voor van 140 uur en nou ben ik vreselijk benieuwd hoe we dat in dit land gaan handhaven. Bejaardenwerk, gehandicaptenzorg…? Iemand met een arrogantie van ‘lik me reet’, zichzelf totaal onschuldig vindt en dan zo’n schertsvertoning. Ik volg het belangstellend.
‘Mooi’ was het nieuws over de aangespoelde potvissen. Nou ja mooi, de dood van die visjes was natuurlijk tragisch – hadden ze bij Noorwegen maar een andere afslag moeten nemen – maar het lekker Nederlandse gekeuvel daarover onder aanvoering van onze nationale reddingsbrigade Lenie van ‘t Hart, hartverscheurend. Volgens haar had zo ongeveer de halve vloot aan Nederlandse baggerschepen moeten uitrukken om het zand onder de beestjes weg te spuiten.
Na twee werkeloze weken heb ik me aangemeld als vrijwilliger omdat ik de maatschappelijke plicht niet langer kan weerstaan. Ik wacht belangstellend op verdere ontwikkelingen. De dagen vliegen intussen voorbij en we zitten alweer halverwege de winter…die morgen begint!
13 januari 2016
’t Is echt januari vandaag, overgang naar koud weer met veel regen, brrr. In dat geval kruip je als ZZP’er graag achter de laptop om wat te schrijven, te mailen of anderzijds digitaal te klooien. Tussendoor was een prettig kroeggesprek een aangename verpozing, zeker op een fijne toplocatie in het mosterdstadje Doesburg met onderweg uitzicht op de uiterwaarden van de IJssel met duizenden rotganzen die daar het agrarisch leven moeilijk maken. In Wikipedia zie je vervolgens dat de naam rotgans verband houdt met de vogelroep ‘rrot-rrot’. Merkwaardig verschijnsel en ik hoor persoonlijk toch liever het geluid van de Polifinario maar dat zal ik bij de vogelaars in mijn familie nog wel eens uitvissen dan wel –vogelen. Prachtig nieuws vandaag over Brammetje Moskowicz. Hij heeft de zak gekregen van VNL wegens te weinig toewijding en politieke betrokkenheid. Goh, dat hadden we helemaal niet zien aankomen. Het aantrekken van zo’n ijdele, ouderwetse zakkenvuller was natuurlijk al een miskleun en dan duurt het een half jaar voordat zo’n partijtop daar achter komt. Het zal me niet verbazen als hij nu lijsttrekker gaat worden van de eenmansfractie TNL, misschien wel via een afkoopsommetje dat hij nog even stiekem gaat declareren. Humoristisch was verder het incident tussen de VS en Iran. Een Amerikaans marineschip raakt door een technisch mankement stuurloos (‘jaja’..)bivakkeert daardoor toevallig in Iraanse territoriale wateren, waarna de VS volgens Iran weer excuses maken, hetgeen door vice-president Joe Biden wordt ontkend. Verder meldt het KNMI voor vandaag geen bomaanslagen van betekenis en maken we ons in Lochem op voor een wit weekend.
12 januari 2016
Het is de dag dat het VVV-kantoor in Istanbul de tent voorlopig kan sluiten nadat de wereld weer een IS-idioot armer is. Minstens tien doden daar en ik bang dat dat een voorbode is van veel meer aanslagen buiten het stompzinnige, begrensde en onder druk staande kalifaat. ‘Kat-in-het-nauw’-verhaal in dit geval. Erdogan en Merkel liggen weer in elkaars armen om toch vooral te benadrukken dat het vluchtelingenprobleem hier niet zoveel mee te maken heeft, een met de dag ongeloofwaardiger verhaal. Een miljoenenstad als Istanbul laat zich lastig afsluiten en controleren maar dat geldt natuurlijk ook voor Athene, Rome en andere Europese dorpjes. ’t Was ook te mooi om waar te zijn, al 11 hele dagen 2016 zonder aanslagen, nou ja, buiten Irak dan. Opvallend vandaag was het feit dat de Volkskrant tien volle pagina’s wist te spenderen aan het overlijden van David Bowie. Het doet bij mij de vraag rijzen hoe dik de krant moet worden als vandaag of morgen Paul McCartney de hemel bestormt. Extra editie, lijkt me. Beetje absurd in mijn optiek want ook al keer je elk album van deze man tien keer om dan nog valt het muzikale rendement van Ziggy Stardust wel mee, of tegen. Maar goed, smaken verschillen gelukkig. Belangrijk ander wereldnieuws was uiteraard de zoveelste uitverkiezing van Lionel Messi, al tien jaar lang ’s werelds beste voetballer maar een paar keer volledig ten onrechte gepasseerd door dat tiepje uit Madrid. Ik stel voor dat we Messi voor de zekerheid de komende vijf jaar ook vast nomineren, om elk misverstand uit te sluiten. Dan kan Ronaldo nog wat langer bij de kapper blijven zitten alvorens z’n zorgvuldig gepoetste gele, roze dan wel groene pantoffeltjes aan te trekken.Verder maken we ons op voor het tweede deel van de winter want dat lijkt er aan te komen dit weekend. Ben ik blij dat ik volgende week een paar dagen naar Malaga mag..
11 januari 2016
Goh, Bowie dood! Belangrijk nieuws uit de muziekwereld van vandaag, althans volgens de media. Persoonlijk had ik niet zoveel met de muziek van dit volgens sommigen muzikale genie want laten we eerlijk zijn, hoeveel grote hits heeft ie nu eigenlijk gehad. En dan staat ie bekend als de kameleon omdat ie nogal eens van kleur en uiterlijk verschoot. Nou ja, goed, blijft jammer dan maar we moeten verder en de tweede week van januari gaat alweer veel vertier bieden. Vanwege een lichte mentale inzinking vandaag niet zoveel productie geleverd, voor zover dat althans geldt voor een zoekende pensionada. Ik schilder en ik schrijf teksten en met beide producten probeer ik in de markt iets te gaan doen. Het rendement is na een week nog nul maar dat mag de pret niet drukken. Energie erin blijven prutsen, dan komt ‘t wel goed. Daarnaast kijk ik uit naar m’n knie-operatie, hopelijk in februari a.s., want het geconstateerde littekenweefsel begint zich knap irritant te gedragen: gekraak, geknisper, geknerp en geknap, daar komt ‘t op neer. Over een maand moet dat klaar zijn en kunnen we ons voorbereiden op het buitenseizoen. Verder hebben het afgelopen weekend nog zitten nagenieten van de voorstelling van André Kuipers in Enschede, pracht van een programma over z’n twee uitstapjes naar de ruimte met beelden van de zelfzelf opblazende planeet aarde, want ik denk dat het niet meer goedkomt met onze wereld. Zeer verontrustend en wat doen we eraan? We vissen door, we vliegen door, we varen door en we stoken door! Kortom: we moeten een nieuwe wereld zoeken en dat is een magistrale uitdaging voor de komende generaties. Kepler 452 is nog te ver weg, dus eerst Mars maar eens verkennen binnenkort. Spannuuund!
8 januari 2016
Einde eerste week 2016, einde eerste pensioenweek. Stuk opluchting, beetje gevoel van ‘dat hebben we gehad’. Klinkt natuurlijk redelijk dramatisch maar afkicken is ook niet leuk. Positieve bijkomstigheid is dat we de afgelopen dagen zelfs af en toe geslapen hebben en da’s prettig. Ik was er weliswaar bijna helemaal af, pure tijdwinst, maar helemaal zonder is toch ook vermoeiend soms. Het wereldbeeld van 8 juni levert minder goed economisch nieuws op, dank aan China, de executie door een IS-strijder van z’n eigen moeder ten overstaan van een paar honderd mede-idioten en een lekker weertje. Verder wil ik vast de aandacht vestigen op de komst van een nieuw bedrijf – Inspire2Live – dat op basis van een soortement ‘nieuw-ICT-denken’ twee doelen gaat nastreven: lagere ICT-kosten bij een breed marktsegment en de steun aan het wereldwijde kankeronderzoek. Dit kan een redelijk spectaculaire ontwikkeling worden waar ik een steentje aan ga bijdragen….waarschijnlijk. Verder is het verbazingwekkend stil bij het nieuwe waterschap in Zwolle maar dat komt vast voor een deel door de dramatische opstart de afgelopen week, deels veroorzaakt door de ijsbaan op de A28 en de A32. De plannen voor de verbouwing van het nieuwe pand zijn vanaf het begin al veel te rooskleurig geweest en ik ben bang dat mijn voorspellingen in dat verband nogal gaan uitkomen. We volgen het op de voet en het geeft in elk geval een voedingsbodem voor publicaties. Vanavond eens kijken en luisteren naar André Kuipers in de schouwburg van Enschede. Het lot van onze planeet gaat me zeer aan het hart en dat zal met deze prachtige astronaut waarschijnlijk niet anders zijn. I wish you all a nice weekend.
7 januari 2016
De winter in het noorden is heeft weer plaatsgemaakt voor files en daar sta ik mooi niet meer in. Op zich wel lekker als je er niet uit hoeft zoals ik maar het blijft 7 januari en het duurt dus nog even voor we weer buiten kunnen fietsen. Binnen blijven dus…….schrijven en schilderen, dat laatste in een geïmproviseerde atelierruimte ‘for the time being’ wel lekker. Bovendien moet ik af en toe snel de deur uit kunnen door allerlei veranderde en veranderende omstandigheden. Op de ouwe dag woon ik, toch nog plotseling, samen met mijn lieve vriendin Liesbeth, die vrij onverwacht haar huis kon verkopen. Ik word nu, na 15 jaar alleen wonen, 24 uur per dag geconfronteerd met mijn maatje en soms is die aanwezigheid, dat ‘gemoggel’ om me heen, net een tikkeltje veel, te veel. Dat heet een proces te zijn en daar gaan we dus aan werken want zo gaat dat met processen. Bovendien werkt zij drie dagen per week en dat houden we er mooi in….Verder heb ik gelukkig de eerste zakelijke contacten alweer gehad, had ik een prachtig gesprek met Coen van Veenendaal (oprichter Alpe ‘d Huzes) en komen daar wellicht weer wat inspirerende activiteiten uit voort. De dagen vliegen voorbij en dat is in elk geval een gelukkige bijkomstigheid in een afkickperiode als deze. Als het zo doorgaat kom ik niet eens aan lezen toe, behalve dan de Volkskrant wat uitgebreider dan voorheen. Verder zitten we in een saaie, sportloze periode en wordt het tijd om weer te voetballen, dacht ik zo. Lets do it.
6 januari 2016
Goh wat een dag, in het noorden een ijsbaan en minus 4 en onderweg naar Utrecht werd ’t zo maar 6 graden boven nul…januari dus, Driekoningen! Daar zit ik nou altijd mee te worstelen, dat gezelschap waarvan ik op grond van een degelijke christelijke opvoeding het bestaan – dan wel het vermoeden daarvan – wel ken maar dat niettemin uit alle windstreken zo maar in Bethlehem opdoemde, na diverse aankopen in goud, wierook en mirre onderweg. Daar heeft meer achter gezeten, vermoed ik. In die tijd werd men nog niet zo zenuwachtig als lichtgetinte lieden hun intrede deden maar het feit dat ze ook nog eens allerlei verschillende namen droegen, sterkt het vermoeden dat hier sprake was van asielzoekers. Ok, Caspar, Melchior en Balthasar (versie 3.0) kwamen dus op kraambezoek en toen….spoorslags terug? Nobody knows….. In dezelfde regio het lachwekkende bericht dat Irak gaat bemiddelen in het conflict tussen Saoedi Arabië en Iran, da’s echt om te smullen. Irak, niet echt toonaangevend als het gaat om het stichten van vrede en aartsvijand van Iran, zit aan tafel met ons grootste vraagteken binnen de geallieerde alliantie, de woestijnmoordenaar Salman bin Abdoel Aziz al-Saoed. Wordt een puinhoop….!
Mijn derde pensioendag zit erop en jawel, ik mocht weer even buiten spelen tijdens een eerste zakelijke afspraak in 2016……belangrijke ontwikkeling, wordt vervolgd.
5 januari 2016
Goh, de eerste dag van mijn pensioenperiode zit erop en die viel niet mee. Koud en nat weer, gewoon binnen zitten en m’n ding doen. Maar ja, wat is dan je ding in dit geval? Wat schrijven, wat schilderen, wat mailtjes gestuurd naar kranten en verder sta ik ingeschreven bij Hoofdkraan.nl, een site waar schrijvers worden gevraagd voor de meest uiteenlopende opdrachten, onder meer voor het schrijven van boeken. Grappig, om dan bijvoorbeeld te lezen dat sommige mensen hun leven de moeite waard vinden om te beschrijven of dat een enkeling een plot heeft bedacht maar daar geen tekstuele invulling aan kan geven. ’Ik ben dan zelf de hoofdpersoon en verder moet er een moord, een zelfmoord en veel seks in, beschikbaar budget € 500,00. Speelt zich af in Turkije, voor een groot deel op een resort aan de kust’. Vrijwilligers gezocht dus. Op zo’n dag volg je het nieuws wat meer dan gebruikelijk en zie je dat Nederland wordt getroffen door extreme weersomstandigheden: een vlokje sneeuw bij barre temperaturen van minus 1. Stroomdipjes door het ‘lijndansen’ van stroomkabels, na de vierkante (herfst)wielen bij de NS een nieuwe, spectaculaire ontwikkeling. Allemachtig, wat een mooi land hebben we toch als we dit soort zaken tot probleem kunnen verheffen.
Eind van de dag gelukkig een eerste zakelijke afspraak kunnen maken want ’t valt niet mee met dat binnen zitten. Ik merk nu pas het belang van social media dus daar gaan we hard mee aan de slag.
4 januari 2016
Vandaag, 4 januari 2016, is de eerste dag van mijn leven zonder werk, zonder vast werk althans. Ik ben met pensioen en daar ga ik van genieten. Dat staat in elk berichtje, elk sms-je, elk app-je en elk mailtje dat ik van goedbedoelende kennissen, vrienden, oud-collega’s en anderen de laatste maanden heb gekregen. ‘Heerlijk, ga lekker uitrusten, je hoeft niets meer, je hebt zoveel hobbies’………eindeloos was de stroom ongevraagde en positieve adviezen.
‘Ja hoor’, denk ik nu alweer lange tijd. ‘Ja hoor, allemaal uitspraken van medeburgers die zelf wilden stoppen, soms al ver voor hun 65-ste levensjaar. Uitslapen, weg van die verplichtingen, weg van soms ook vervelende collega’s, van leidinggevenden die je leven vergallen en aan het einde van elke maand krijg je nog betaald ook, pensioen en AOW, kan’t nog luxer’?
Ik ga het vanaf 4 januari allemaal meemaken en ik ga ook proberen op te schrijven wat me in dat proces opvalt, hoe ik er doorheen rol, wat er mee- en tegenvalt, wat er nu zo leuk is aan het buitenzetten van de vuilnisbak op woensdagochtend 9 uur. Oh, ik ben razend nieuwsgierig naar al die belevenissen die zich tot dusver buiten mijn gezichtsveld als werkende burger voltrokken. De hoogtepunten bij Albert Heijn op dinsdagmiddag en de naderende, misschien wel dagelijkse gesprekken met de postbode, een alleraardigste blonde dame trouwens in mijn geval. Ik zal dankbaar al die pakjes voor de buren in ontvangst nemen en ze na 17.00 uur op het juiste adres bezorgen onder het mompelen van ‘ik was nu eenmaal toch thuis’…
We gaan het zien en beleven……..
Geef een reactie