De plannen in en om Groningen zijn verworden tot een blijspel in een nog onbekend aantal bedrijven. Blijspel? Jazeker! Als een drama maar groot genoeg wordt, en ver genoeg escaleert, verwordt een tragedie tot een humoristische klucht, met een lach en een traan, hoewel dat laatste bestanddeel nogal fors de boventoon voert bij de slachtoffers.
Na de acceptatie door Johan Remkes van het premierschap – resultaat van de verkiezingen in september 2023,
gevolg van de kabinetscrisis na de ontstane commotie in Groningen – heeft deze aartsvader van ons collectieve geweten de knoop doorgehakt, een nogal Gordiaanse variant in dit geval. ‘Als ik toch steeds gevraagd wordt om het land te redden uit schier onmogelijke situaties kan ik net zo goed het voortouw nemen voor de komende vier jaar’, zou hij kunnen gaan denken straks. Die onvermijdelijke verkiezingen, waaraan zelfs Mark Houdini Rutte niet meer kan ontsnappen, resulteren dan op grond van de huidige peilingen in een onmogelijke coalitie met de VVD, BBB, een linkse vleugel, JA21 en de Partij voor de Dieren, met hangen en wurgen 76 zetels.
Rutte is inmiddels gestart met het schrijven van z’n memoires en zit de komende maanden nog uitsluitend in Brussel om daar zijn politieke toekomst en de rest van z’n leven veilig te stellen. Daar rolt vast een mooi baantje uit als assistent van Ursula.
Er komen bij de afwikkeling van de 2000 pagina’s tellende aardgasdossiers ontzaglijk veel pijnlijke feiten aan het licht, die onder meer resulteren in de zelfmoord van Eric Wiebes, de meest naïeve en onkundige politicus sinds Henk Bleker. De werkelijke macht in dit land is nu eenmaal in handen van het ambtelijk apparaat en daarvan zijn de medewerkers, van hoog tot laag, voor het leven aangesteld, als je kijkt naar de onmogelijkheid om daar met enige schwung mutaties aan te brengen. De Algemene Bestuursdienst bepaalt al sinds mensenheugenis het doen en laten en binnen deze carrousel is een gezonde opfrisbeurt net zo zeldzaam als de kans op een sneeuwbui op Hawaï. Dat was zo, dat is zo en dat blijft zo. Grappig en pijnlijk is nu weer de massale en vooral tijdelijke verontwaardiging rond het uitblijven van de afhandeling van de aardbevingsellende, zoals dat ook het geval was met de verwerking van de toeslagendossiers, waarvoor een immense organisatie is opgetuigd met tweeduizend werknemers, die inmiddels voor een groot deel met een burnout thuiszitten en waarvoor volgend jaar een nieuw afhandelingsdossier wordt aangelegd. Komedies is overvloed.
De meest humoristisch factor is dat we vrijwel niets in dit land tot een goed einde brengen, maar dat tussendoor de economie draait als een tierelier, gelet op de schatkist waarin nog eens een meevaller van 11 miljard euro is binnengedruppeld, vooral dankzij de winsten van multinationals en banken. Binnen de politiek is deze week het item Groningen qua discussiebelang alweer vervangen door de vraag of we Tiktok in stand moeten houden als medium voor politici om hun standpunten te vertolken. Baudet is als enige voor, zoals hij ook nog steeds vertrouwen heeft in het vredelievende karakter van Poetin.
Het toneelstuk te Groningen wordt deze week in amusementswaarde alleen nog maar overtroffen door het carnaval in Paramaribo, waar de bevolking en de foute machthebbers nu al bijna vijftig jaar lang hebben aangetoond de eigen dagelijkse portie kousenband niet te kunnen doppen, al weet ik niet zeker of de handeling binnen deze metafoor wel praktisch uitvoerbaar is. In een land dat bijna vier keer zo groot is als Nederland, hebben de 632.638 inwoners de laatste keer gestemd op een leider-met-veel-familiebanden, die vervolgens een zware en veroordeelde crimineel als vice-president heeft binnengehaald. Suriname is dus een kansloos land gebleken, waarbij de roverhoofdman nu zijn oog heeft laten vallen op de recente olie- en gasvondsten, waarvan het verdienmodel straks via Total en Shell wordt gedicteerd.
Overeenkomsten tussen de geciteerde twee probleemgevallen zijn er legio. Het gewone klootjesvolk is de klos, zoals het klootjesvolk altijd de klos is. Dat is telkens weer de frustrerende waarheid, waaraan maar geen einde lijkt te komen, ook niet met de vader des vaderlands, de hemel ingeprezen Johan Machiavelli Remkes.
See you.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Geef een reactie