Kortgeleden zat ik te prutskloten met de voorste kentekenplaat van m’n trouwe Golf. Dat frontale exemplaar had wat te lijden van steenslag, weersinvloeden en trekhaken, waardoor de staat van onderhoud wat aandacht vergde, vooraf een ingeschat klusje van een paar minuten, zoals ik wel vaker ogenschijnlijk eenvoudige dingen des levens onderschat als het gaat om tijdsbesteding.
Bij het verwijderen van de plaat van de kentekenplaathouder ging het mis en brak er zo’n kutterig hardplastic kentekenplaathoudernippeltje af, waardoor de kentekenplaat niet meer was vast te zetten en … vloek-zucht….de bouwmarkt moest worden bezocht voor de aanschaf van een nieuw exemplaar. Onze woonplaats telt één bouwmarkt, waar de haakjes en schapjes van de meest gangbare artikelen vrijwel altijd een leemte vertonen, waaruit bleek dat blijkbaar net in deze week heel veel andere kentekenplaathoudernippeltjes waren afgebroken, waardoor je je afvraagt of de oorzaak daarvan misschien met de klimaatverandering heeft te maken. Er zijn immers vaak causale verbanden te vinden tussen allerlei gebeurtenissen, denk ik vooral vaak als ik weer eens een mijmerbui heb. Maar goed, de kentekenplaat werd even met een tie-wrapje vastgezet, omdat het meest naburige
kentekenplaathouderverkooppunt al gauw vijftien kilometer verderop is gehuisvest en waarbij ik zo verstandig was geweest om een verkenning te doen naar de aanwezige voorraad kentekenplaathouders, universeel model, om niet voor nieuwe verrassingen te worden geplaatst. Het vooraf op vijf minuten ingeschatte klusje nam daardoor pakweg een halve dag in beslag. De Golf is nu weer voorzien van een gepimpte kentekenplaat in een gloednieuwe kentekenplaathouder met onbeschadigde nippels.
Tja, we zijn weer driehonderd woorden verder in deze blog en dan moet de essentie nog komen. Door deze ontwikkeling ben ik volledigheidshalve nog eens grondig gaan nadenken over andere opties om allerlei nihilistische producten te vermarkten. Je bent vaak geneigd te denken dat alles al wel bedacht en uitgevonden is, maar het tegendeel blijkt vaak de grappige werkelijkheid en dan beland ik al snel op het spoor van uitvindingen, octrooien, patenten en aanverwante toekomstbeelden. Vorige week zat ik nog eens te kliederen met een blik verf, een klusje dat altijd rotzooi en geknoei oplevert met de vraag; waarom zit verf in een blik? Waarom geen gebruiksvriendelijke verpakking waardoor je niet met een ouwe schroevendraaier de 
openingshandeling moet verrichten, een hamer nodig hebt om ’t blik daarna weer dicht te timmeren, latjes nodig hebt om ’t spul tot de gewenste dikte te roeren en altijd veel te veel inkoopt, waardoor twee jaar later tijdens een aanval van opruimwoede allerlei opgedroogde restanten alsnog worden gedumpt. Dat geldt ook voor kwasten die, althans bij ons, nog een maand of wat in water of terpentine blijven staan, tot ze zijn uitgehard en alsnog worden weggegooid. Dat moet anders kunnen, heel anders en vooral handiger en beter. Misschien moet ik eens beginnen met het aanpassen van m’n inschrijving bij de Kvk, door daar de toevoeging uitvinder te laten aanbrengen. Daarna begint het grote duiden, een zoeken en vinden van mallotige producten die dringend aanpassing behoeven, waardoor ik met hulp van een fabrikant prototypes kan vervaardigen voor allerlei huishoudelijke dan wel industriële toepassingen.
Binnen mijn omgeving is al redelijk bekend dat ik al een jaar of vijftig vruchteloos op zoek ben naar die ene grote vinding, die uitkomst, dè oplossing voor praktische problemen en als mijn gevoel me niet bedriegt begint het ultieme moment nu ras te naderen. Nog even wat groter denken dan een blikje en een nippeltje, dan gaan we straks het moment meemaken dat de pers massaal voor de deur staat te dringen om primeurtjes te kunnen publiceren. Nu alleen nog even de 114 artikelen van de Nederlandse Octrooiwet uit 1995 doorpluizen….
See you.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Geef een reactie