Ik had me voorgenomen er voorlopig nog niks van te vinden. NSC krijgt immers het voordeel van de twijfel en het ligt zeker niet alleen aan Pieter Omtzigt dat die twijfel wat groeit. Het zijn meer de omgevingsfactoren en het nog veel te vage en vooral uitblijvende scala aan vermeende standpunten en ideeën die ruimte geven voor vraagtekens.
We zetten een paar dingen op een rijtje, om te beginnen de naam. Nieuw Sociaal Contract is de naam van een boek, het werk van Omtzigt uit 2021 en vanuit het oogpunt van commercie is het 
wellicht handig om de partij daar één op één aan te verbinden, maar het is me niet zuiver genoeg. Van Adolf H. te D. kunnen we denken en zeggen wat we willen, maar hij was wel zo handig om zijn partij destijds niet Mein Kampf te noemen, ook al gaat elke verdere vergelijking volkomen mank. NSC staat verder qua afkorting ook voor talloze andere, al bestaande namen, zoals de Nijkerkse Sport Club, de National Security Council en een beveiligingstechnisch bedrijf uit Duitsland en alleen al daarom kun je beter voor een unieke naamstelling kiezen, ook om elk vermeend ander belang te wissen.
Afgelopen week zag ik het interview tussen Omtzigt en Mariëlle Tweebeeke. Deze NPO-topper wist een aantal kritische vragen te stellen waarop Pieter weliswaar telkens een antwoord had, maar waaruit nog te weinig bleek van concrete denkrichtingen. ‘Ja, maar we bestaan pas twee dagen’. Ja, klopt, maar het ideeën- en gedachtegoed bestaat al jaren en dan kun je daar best iets concreter in worden.
Omtzigt gaat ongetwijfeld goeie mensen om zich heen verzamelen om de lijst te vullen, waarvan nog erg onzeker is hoe lang die gaat worden. Geruchten van maximaal twaalf kandidaten gaan hopelijk niet bewaarheid worden, want dan kunnen we als potentiële kiezer onze stemmen niet voldoende kwijt. De commentaren van landelijke politieke iconen zijn tot dusver gematigd positief. Alleen Kamp, de dooie trekpop uit Almelo, was ronduit negatief en verweet Omtzigt te weinig ballen te hebben voor deze nieuwe rol, deze immense uitdaging.
Van Omtzigt weten we dat hij niet over één nacht ijs gaat, dat we de problemen in dit land anders moeten gaan benaderen en dat we nu eindelijk eens oplossingen moet gaan bedenken, gestoeld op een andere dan de puur Haagse benadering. Andere politiek, andere cultuur, andere mensen, we kunnen alleen maar hopen dat hij dat gaat redden. Omdat ik van nature sceptisch, kritisch, realistisch, maar ook optimistisch ben, krijgt hij het voordeel van de twijfel, twijfel die uiteraard ook aanwezig is bij een deel van zijn toekomstig electoraat. Dat gezelschap zit nu nog grotendeels onder de vleugels van opperkloek Caroline, bij de smeulende resten van het CDA en vast ook bij een aantal andere partijen. Het worden spannende tijden en ik kijk reikhalzend uit naar 22 november, als de talloze nieuwe namen en denkrichtingen duidelijk gaan maken welke nieuwe koers dit land gaat varen, met immense kansen voor een links-middencoalitie. Dat geeft de burger moed, dat zou ook de arme burger vertrouwen moeten geven, mits ze de gang naar het stemlokaal gaan maken.
Mocht het allemaal minder crescendo verlopen dan de 31 zetels die Pieter volgens de actuele peilingen zou binnenhalen, dan kan hij nog steeds een grote rol spelen binnen de politieke
verandering. Hij moet dan vanaf volgende week wel komen met concrete items, met krachtige statements. Misschien is het voor hem wel een prettig idee dat ingeval van tegenvallende resultaten altijd nog de geruststelling in zijn broekzak zit van een functie elders.
’t Wordt sowieso prachtig straks, het potlood is geslepen, net als de pen.
See you.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Geef een reactie