Bij het zoeken naar parallellen, met name in de politiek, zie je op dit moment een aantal overeenkomsten tussen de VS en Nederland. In het land van ‘vol-idioot’ Trump maakt men zich op voor het impeachment dat onherroepelijk gaat komen, want nog slechts ongeveer 30% van de Amerikanen denkt nog dat het goed komt en dat hij z’n kolderieke plannen gaan waarmaken. De rest, dus ook een groot deel van zijn kiezers, is er klaar mee en hoewel hij z’n eerste honderd dagen heeft uitgezeten wordt de tweede serie een onmogelijke zaak. Als onderzoeksrechter en terriër Robert Mueller binnenkort de uitkomsten van zijn investigation presenteert als het grootste politieke schandaal in de geschiedenis, dan kan onze joker z’n koffers en z’n biezen pakken en tussen vier zwaar bewaakte muren de andere betekenis van uitzitten gaan invullen. Michael Moore deed er deze week nog een schepje bovenop door te stellen dat hij al genoeg materiaal heeft verzameld om via een documentaire aantoonbaar te maken dat het einde van tijdperk Trump zeer nabij is.
De parallel met Nederland is uiteraard dat we hier ook weer naar de stembus kunnen op termijn. Uiteraard zal Schippers, na wat denkmomenten, nog wat halstarrige maar volkomen nutteloze pogingen doen om een formatie te genereren, maar gezien de stellige standunten van vrijwel alle politieke leiders is een meerheidskabinet vrijwel uitgesloten. Eerst was het de migratie, toen de inkomensverschillen en uiteindelijk bleek ook het klimaat een breekpunt te zijn geweest in de eerste ronde. Waren er überhaupt wel eensgezinde standpunten? Lulletje rozewater Buma spande wel de kroon bij het vertolken van de stand van zaken en je zag z’n kokkerd, naarmate het interview voortduurde, steeds meer Pinokkio-vormen aannemen. Links gaat – terecht – niet bijstellen, rechts nog minder en dus zit vooral Pechtold met een dilemma, waarbij hij op dit moment voor de linkerkant lijkt te kiezen, een zwabberprobleem dat D’66 helaas door de jaren heen net iets teveel kenmerkt.
Goed, nieuwe verkiezingen dus over een paar maanden, nadat eerst tegen wil en dank nog wat pogingen zijn gedaan. Maar dan? Weer campagnes? Weer debatten? Weer honderd talkshows? Dat gaan we toch niet trekken? Dan neemt de geloofwaardigheid van ons politieke systeem toch nog verder af en in dat proces deden deze week Fred Teeven en Henry Keizer nog wat aanvullende duiten in het zakje, waardoor het politieke klimaat letterlijk nog wat meer in zak en as is komen te zitten. Laten we langzamerhand maar eens afscheid gaan nemen van die parlementaire democratie en overstappen op het Franse model – een president kiezen met flink wat macht en daaronder snel en adequaat een parlement plakken. Misschien niet altijd een goed voorbeeld, maar het schiet wel op.
Gaat Tom nu eindelijk een grote ronde winnen? Dumoulin won met grote overmacht de tijdrit in de Giro afgelopen week maar er volgen nog vier zware bergetappes met daarna nog een tijdrit van 30 kilometer. Een paar dagen nog wat aanklampen en hij kan het roze tricot mee naar huis nemen. Fenomenale prestatie zou dat zijn dus we gaan er met z’n allen nog eens even goed voor zitten.
Verder viel het me deze week nog eens op dat we weliswaar veel klagen in ons calvinistisch stukje Nederland, maar dat we eigenlijk mogen wonen in een eldorado als het gaat om flora en fauna. Zeker tijdens fietstochtjes met het mooie weer van de afgelopen week rij je hier gratis in en door landerijen, bossen, heidevelden en aanverwante natuurgebieden, waar je soms bijna struikelt over de schapen, de lammeren, de herten, de reeën, de konijnen en de honderden soorten water- en weidevogels. Je staat er niet zo vaak bij stil maar de reguliere fauna in dit land is overweldigend. Ik geef ‘t toe, een wat saai item in een politiek en economisch saaie week. Een nestkastje met mezen-eieren in de eigen achtertuin is dan al een
boeiend onderwerp: negen jonge koolmezen op komst.
Fijn weekend, want het wordt weer mooi buiten.
See you.
Geef een reactie