‘t Is weer voorbij, we hebben ons er manmoedig doorheen geslagen en het is gewoon 27 december, één van de mooiste dagen van het jaar, want voor de meesten van ons kan ’t niet snel genoeg 2020 zijn. Extra persoonlijke belemmering tijdens de afgelopen dagen was de grotendeels horizontale houding waarin de kalkoen moest worden genuttigd, slecht voor de spijsvertering en afgewisseld door de massage van mijn vriendin, waaraan geen enkel vleugje romantische, laat staan erotische betekenis moet worden toegekend, omdat dat wel de laatste elementen zijn waar je na een hernia-operatie aan ligt te denken. Elke hersenimpuls in die richting doet al zeer en dat is een reden te meer om verwachtingsvol uit te kijken naar het nieuwe jaar, dat vast wel weer het meest tumultueuze jaar van de moderne mensheid gaat worden en waarbij we graag de boodschappen van een paar prominenten ter harte nemen, zoals die van Paus Franciscus, een prettige man die alle ellende op de aardkloot goed in smiezen heeft, maar in zijn naïeve geloofsvertrouwen nog teveel laat afhangen van het vaak tegenvallend oplossend vermogen van de Heer. Onze Willem steekt bij de paus af als een voorgeprogrammeerde boerenlul die steeds weer in het verkeerde pak op de verkeerde plek een bandje afspeelt over het vermeende geluk en de voorspoed van onze samenleving, waarbij je volgens hem in staat moet zijn ook af en toe wat tegenspoed te aanvaarden. ‘Mag ’t wat concreter?’Mag ‘t iets meer tot de verbeelding spreken de volgende keer?’
Qua vooruitzichten kunnen we misschien even de ’boomers’ bij de lurven pakken. Boomer is het woord van het jaar, omvat in de huidige definitie zo ongeveer alles wat iemand tot conservatief maakt en is niet voorbehouden aan leeftijd. Een dame van 25 kan boomer zijn en een grijsaard van 103 ook. Een paar dagen geleden had ik even digitaal wat ruzie met zo’n variant, een zelfbewuste, capabele leeftijdgenoot, die desondanks geen enkel begrip had voor maatregelen die nodig zijn om onze planeet te redden en gek genoeg mateloos af zat te geven op Greta Thunberg en haar uitverkiezing, waarbij deze online-opponent gemakshalve vergat dat Thunberg wellicht een door Asperger geplaagd irritant trutje is, maar waarbij zij wel model staat voor een generatie die onze aarde misschien gaat redden, mocht die ruimte er nog zijn. In een wereld vol van de door haar en miljoenen 
anderen verafschuwde Trumps, Erdogans, Xi’s, Assads, Bolsonaro’s en Poetins moet onze hoop gevestigd zijn op wat daarna komt, the day after, het tijdperk nadat de vloedgolf voorbij is, de bosbranden zijn gedoofd en de orkanen zijn uitgewoed. Tegen die tijd, pak’m beet 2100, zijn de meesten van de huidige 7 miljard aardbewoners hartstikke dood en zou het zaakje geregeld moeten worden door de kleinkinderen van onze kleinkinderen.
Omdat ikzelf toebehoor aan de daadwerkelijke golf babyboomers, voel ik me mateloos verantwoordelijk voor, en schuldig aan 
hetgeen ons overkomt. We hebben het hier met z’n allen flink verprutst, maar het is nooit te laat om te veranderen. Dat geldt voor boeren, voor de industrie, voor de politiek en voor gewone man. Als we tijdens de laatste dagen van het jaar weer traditiegetrouw door de bossen marcheren om de kerstkilo’s kwijt te raken, is er wellicht nog een enkel momentje voor het formuleren van een paar goede voornemens. Verder moet ik zelf dringend een paar kilo aankomen, gaan alle records op de racefiets aan diggelen en moet er minimaal éénmaal een hole-in-one worden gescoord in 2020, naast het bevorderen van de wereldvrede dus en het voorkomen van de zeespiegelstijging. Eerst weer in de beentjes en dan aan de slag.
Fijne laatste dagen gewenst en vast een goeie jaarwisseling.
See you.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Geef een reactie