Het schijnt erg in te zijn op dit moment. Thuiszitten met een burnout, de andere term voor de oude, vertrouwde overspannenheid en de grote maatschappelijke vraag luidt: hoe komt het? Werkdruk-kindertjes-opleiding-de verkering-social media-de politieke wanorde-een chronisch gebrek aan muntjes? Ik denk dat de werkelijke volgorde anders is en dat bijvoorbeeld de social media een nadrukkelijke invloed hebben op de werkdruk, simpelweg omdat het continue bijhouden van FB, Instagram en Twitter veel (betaalde) tijd vergt en omdat de controle daarop van binnenuit nihil is, de datingsites nog maar even buiten beschouwing latend. Een echte en vrijwel letterlijke burnout is in deze roerige tijden voorbehouden aan Pauline Krikke, nog heel even burgemeester van Den Haag en via een godsonmogelijk media-gestuntel nadrukkelijk solliciterend naar een spoedige ontslagprocedure. Wat een fiasco, hoe slecht kun je presteren, hoe chaotisch kun als voornaamste burger van een grote stad overkomen na dat vermaledijde vreugdevuur? In Nederland liepen en lopen fantastische burgemeesters rond. Kennis van zaken, mediagericht optreden en sociale vaardigheden en vooral de juiste mate van betrokkenheid, dat zijn toch wel de belangrijkste kenmerken van de ideale burgemeester. Eberhard van der Laan had ze uiteraard, Job Cohen ook, voordat ie helaas zo nodig naar Den Haag moest, maar de meest uitgebalanceerde competenties zitten opgeborgen in de persoon van Ahmed, Ahmed Aboutaleb van Rotterdam, een topper die exact de juiste mix heeft van inzicht, gevoel voor de situatie en tact, met daarnaast een goeie kop en vooral een perfecte timing. Het zijn allemaal kenmerken die Krikke node mist en ook nooit zal bemachtigen omdat je daar nu eenmaal mee geboren wordt. Femke Halsema, ‘burgermoeder’ van de hoofdstad, heeft de talenten voor pakweg 80 procent, maar mist net de finesses van Aboutaleb, de eenzame kanjer in ons land. Een andere jongen die vrijwel alle randvoorwaarden ontbeert is Alexander Pechtold, inmiddels genoemd als kandidaat voor de vacatures in Apeldoorn, Zwolle of Deventer. Daar breekt bij een eventuele benoeming spontaan een volksopstand uit, want niemand wil ‘m, zo is gebleken, en juist hij was ooit voorstander van het gekozen burgemeesterschap, voordat ie dat punt en nog wat andere restantjes politieke geloofwaardigheid op de brandstapel gooide.
We moeten door, lezers, de intro was wat aan de lange kant.
In het verlengde van de Scheveningse rampbrand van oudejaarsnacht heeft diezelfde Krikke – de naam voelt ook al niet lekker trouwens – een opdracht verstrekt aan de voorzitter van de Onderzoeksraad voor de Veiligheid, een positie die helaas al enkele jaren wordt ingenomen door Tjibbe Joustra. Tjibbe, een mannetje uit Tukkerland (1951), groot geworden door gigantisch ellebogenwerk, liep zich jarenlang het vuur uit de sloffen om zoveel mogelijk financieel aantrekkelijke baantjes te scoren, maar is enkele malen flink uitgegleden over z’n eigen bananenschil, in de vorm van geldverspilling, arrogantie, merkwaardig declaratiegedrag en een volslagen gebrek aan menselijk gevoel. De man had ooit zijn kantoor ingericht met meubel-elementjes waar de bewoners van Buckingham Palace jaloers op zouden worden, kreeg daarvoor een paar ferme tikken op de vingers van toenmalig minister de Geus, maar hoort bij het sterrenbeeld aal, waardoor hij altijd weer ergens tussendoor weet te slingeren en te glibberen, op weg naar de zo vurig gewenste top. Onze Tjibbe heeft al enkele projecten onder z’n hoede gehad, die als overeenkomstige kenmerken hebben dat ze uitlopen en veel geld kosten, waardoor hij zelf weer langer verzekerd is van aandacht, inkomsten en status, ware het niet dat ik ’m door heb. In dit geval heeft hij dus opdracht om uit te zoeken hoe het allemaal zo fout heeft kunnen lopen met dat kampvuurtje aan de kust. Daarvoor moet je alle partijen horen – zeg een week – alle procedures nalopen, inclusief en vooral rond vergunningen – zeg nog een week – daarna een conceptrapport opstellen – zeg twee weken – en die versie bespreken met vrouw Krikke, zijnde de hevig onder vuur liggende opdrachtgever. Nog even iets bijstellen en hoppa, naar buiten met de conclusies. Afgerond naar boven kan zo’n karweitje in twee maanden zijn gepiept. Joustra heeft inmiddels aangegeven de opdracht te aanvaarden en daar ruimschoots de tijd voor te nemen, want hij verwacht medio november klaar te zijn met de klus, zo’n twee weken nadat de eerste bouwactiviteiten voor de volgende vlammen-aan-zee zijn gestart en de eerste 5.000 pallets al op het strand liggen. Dat duurt allemaal vooral zo lang omdat Tjibbe, de schat, nog een zestal andere ijzers in het vuur heeft als het gaat om commissariaten, die ook hun tijd vergen als het gaat om het invullen van de maandelijkse declaraties.
Waarschijnlijk zal het volgende strandvuur dus gewoon weer plaatsvinden, op advies van Tjibbe tien meter lager, en ik stel voor dat Tjibbe die volgende vuurtoren zelf aansteekt, en daarbij zelf plaatsneemt op de bovenste pallet, zodat ie beter kan zien wat er gebeurt. Die invulling, zeg maar de overtreffende trap van een burnout, vergroot het kijkgenot enorm en het scheelt de maatschappij een hoop geld vanaf 2020.
Prachtige weerspreuk bij Jinek gisteravond: ‘als de haan niet kraait bij het ochtendrood, dan vriest het hevig…of de haan is dood!’
Gadverdamme, het gaat vriezen!
Fijn weekend.
See you.
Heb je belangstelling voor de automatische en gratis lezersservice van Roelsrules?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Geef een reactie