Afgelopen week was het droevig gesteld met m’n persoonlijke gezondheid. Op het moment dat je denkt: ‘waar blijft in godsnaam het door de kalender toegezegde voorjaar’ werd ik vol getroffen door een virus, waarvan inmiddels helder is dat het niet om corona gaat, maar desalniettemin volkomen kut-in-het-kwadraat. Ik zit dus in de 
lappenmand, heb waarschijnlijk kortstondig een spontane hoge bloeddruk door het halve pondje dagelijkse zoute drop en de codeïne voor de kriebelhoest en moet ik vooral veel drinken, waardoor de whisky-voorraad snel slinkt. Het waren dagen zonder slaap, vooral omdat hoest en keelpijn de vervelende eigenschap hebben zich vooral in de nacht en in bed te manifesteren. Gezondheid is, kortom, een groot goed en als virussen om zich heen grijpen moeten we zo snel mogelijk vaccineren, met alle varianten die in omloop zijn. Bijwerkingen? Tuurlijk, maar ik hoorde vanochtend Ab Osterhaus voor het eerst sinds maart 2020 richting Sven Kokkelman wat zinnigs zeggen over de risico’s van vaccins door de eeuwen heen. Dan blijkt andermaal dat de huidige generatie prikstof ongelooflijk veilig is, ook al gaat er af en toe iemand dood. Ik wacht met ongeduld op m’n oproep.
Verder gaan we ons ogenschijnlijk opmaken voor een stuk versoepeling. Dat betekent vanaf volgende week een merkwaardige en oorverdovend plotselinge verandering van het zwabberende coronabeleid, terwijl daar in de ziekenhuizen geen enkele aanleiding voor is en de IC’s bezwijken door de werkdruk. Plotseling kan het
volgens Hugo de Jonge wel, want de vorig jaar aangekondigde groepsimmuniteit schijnen we bijna bereikt te hebben en ik heb zo’n donkerbruin vermoeden dat hij per ongeluk de grafiekjes van Israël of het VK voor ogen had, want we zitten nog steeds in een stijgende lijn met gisteren nog eens 8000 besmettingen op een dag. Is dit een nieuw spelletje om de gunst van het volk te herwinnen? Wordt dit ingegeven door een niet uit te leggen maar vurig gewenste invloed van de lente. Het is, na alle parlementaire heftigheid van de laatste weken, zwaar verontrustend om te zien dat er in het ooit waterdicht gedachte en betrouwbare parlementaire stelsel net zoveel gaten zitten als in het Lochemse wegdek, en ik garandeer dat dat veel is.
Den Haag doet dus maar wat, maar wel met een overtuigingskracht dat het soms net echt lijkt. Dat gold ook voor het triomfantelijke ‘goedemorgen’ van Rutte toen hij afgelopen dinsdag opgewekt en uitgeslapen de Kamer betrad, na dagen van parlementaire narigheid. Zijn rol, gedrag en uithoudingsvermogen zijn niet meer te bevatten, waardoor het vermoeden groeit dat Rutte ooit blijkt geen mens te zijn maar een robot,
voortgekomen uit een samenwerkingsverband van Philips en Nintendo in 1967 in een poging om de homo sapiens te vervangen door machines, ter redding van de planeet. Het kan immers niet zo zijn dat een mens van vlees en bloed door bijna de hele natie volkomen wordt afgebrand, om – net na de Pasen – nogmaals op te staan en zich als Rutte-update IV te presenteren, alles geprogrammeerd weglachend, relativerend als nooit tevoren. Tjeenk Willink gaat hier hopelijk doorheen prikken, al wemelt het van de duistere machten en krachten achter de coulissen.
Ik kruip weer in bed, met m’n pakje zakdoeken, de drop, lichte verhoging en een flinke dosis zelfmedelijden.
See you in better times.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Geef een reactie