Hoewel ik me had voorgenomen ze te boycotten en me vooral niets aan te trekken van hetgeen zich voor zou doen in de Tweede Kamer afgelopen week, ontkom je er niet aan toch af en toe een glimp, een flard of een fragment op te vangen van de kolderieke gebeurtenissen in het parlement tijdens de laatste stuiptrekkingen van de huidige samenstelling. Daarbij bleek dat een aantal lieden, waarvan we de intellectuele waarde al redelijk kennen, nogmaals een stapje richting afgrond hebben gemaakt, dat anderen hun afscheid vorm geven door nog wat gal te spuwen richting overheid en samenleving in het algemeen en dat men vooral moeite had met de troonrede, waarin de koning verkondigde dat hij er ook de ballen van snapt en dat wist uit te leggen met leesbril en zonder een greintje gevoel in z’n donder. Hij en z’n familie hebben via de persoonlijke KAO, de koninklijke arbeidsovereenkomst, nog eens zes ton bij elkaar geschraapt en verder mag Timmermans de komende weken nog even uitleggen hoe dat nou zit met dat wachtgeld van hem, terecht puntje kritiek van Wilders, die verder Baudet nog even van een pikante en amusante sneer voorzag.
Terug naar Koning Koopkracht zelf. Zijn financiële lakei heeft er dus voor komend jaar nog wat tonnen bijgefrunnikt en gek genoeg kan niemand uitleggen hoe dat zit, waarom deze extreme verhoging is doorgevoerd. Bestanddeel A, zijn salaris, is gebaseerd op het inkomen – en de stijging daarvan dus – van het inkomen van de vicepresident van de Raad van State. Elke logica ontbreekt, vooral omdat we hier hebben over slechts een klein deel van zijn inkomen. De rest van de zes ton heet onkostenvergoeding, bestanddeel B, en de transparantie daarvan is zelfs met alle verzamelde Google-zoekmachines niet te doorgronden.
Bestaanszekerheid, Willem had het erover. Grappig genoeg beseft hij nog niet helemaal door dat juist de bestaanszekerheid van hem en z’n metgezellen het element is dat het meest aan discussie onderhevig is, althans die van zijn functie, zijn verschijningsvorm. Met de recente verhogingen geeft hij, geeft Oranje nadrukkelijk aan volkomen schijt te hebben aan hetgeen zich afspeelt in de samenleving. Alleen Amalia stort haar vergoeding terug omdat zij meent deze inkomstenstroom nog niet te kunnen rechtvaardigen door een bepaalde vorm van tegenprestatie. De koning, Wim zelf, denkt dat wel te kunnen, maar gezien de zijn acceptatiegraad, het publiekelijk rapportcijfer van hem en van de monarchie kunnen we toch moeilijk stellen dat de familie nog echte meerwaarde heeft.
Verder was het ronduit vermakelijk om te zien hoe de politiek in minder dan 24 uur tientallen moties kan behandelen, besluiten kan nemen over de minima, de accijns en de treinkaartjes en dat de praktijk vooral verliep via achterkamertjes, losse stencils in de bankjes en tientallen tussendoor-dialogen, met een verbluffend resultaat aan het eind. Uitzondering werd gevormd door van der Plas die niet begrijpt dat maatregelen ook betaald moeten worden en die op de vergrotende trap de volgende sport heeft bereikt in de serie dom-dommer-domst.
Goed beschouwd was een compliment voor verschillende prominenten op z’n plaats en als de effectiviteit van 21 september 2023 eens vaker kon worden toegepast zou ik zomaar meer vertrouwen kunnen krijgen in de politiek in het algemeen. Wat resteert is het omzetten van de goedbedoelde moties naar concrete maatregelen en verder viel het speelse gemak op waarmee Rutte ook in zijn laatste fase als premier nog in staat is om de aantijgingen in de kamer weg te lachen en te voorzien van stompzinnige schimpscheuten, met regelmaat een grove belediging aan het adres van de burger.
Positivisme voert dus de boventoon in deze algemene beschouwing van de algemene beschouwing, en nu raps door naar 22 november.
See you.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Geef een reactie