Haagse turnoefeningen

Vanuit de Haagse piste wordt ons de laatste maanden een schier eindeloze rij turnoefeningen voorgetoverd met elke week een sessie waar het amusement vanaf druipt. De evenwichtsbalk van Rutte en de Jonge, waarop ze ondanks plotselinge en spontane salto’s nog net staande blijven, de Epkiaanse rekstofdisciplines van Wopke Hoekstra die alle kanten opwappert met zijn opmerkelijke uitspraken over Europese samenwerking en uiteraard de vrije oefeningen van Eric Wiebes, die geen gelegenheid onbenut laat om z’n absolute en grenzeloze onvermogen te etaleren. Eric was gisteravond te gast bij een viroloogloze aflevering van Op1, lachte alles als vanouds weg en deed, mede dankzij de niet al te slimme vragen van Welmoed Sijtsma pogingen om de ernst van de actuele problemen te relativeren door te wijzen op de creativiteit van ondernemend Nederland, dat volgens hem nu toch hard moet gaan nadenken over een andere bedrijfsvoering binnen een soort van neo-economie die ons te wachten staat. Bij het luisteren naar Eric lig je regelmatig in een spagaat omdat hij niet alleen voortdurend blijk geeft van ongelooflijke desinteresse in zijn vakgebied, vormgegeven door het ontbreken van iets simpels als resultaten of concrete oplossingen, maar ook omdat hij de kunst verstaat om via allerlei slimme flikflaks in het zadel te blijven en het vertrouwen in zijn toneelstukjes te handhaven.

Nederland bivakkeert, samen met de rest van de wereld, aan de rand van een immens zwart gat, waarvan de diepte nog lang niet te peilen is en – oh heerlijk toeval – net op dat moment ontdekt sterrenwacht ESO te München een echt zwart gat op slechts 1000 lichtjaren van de aarde, astrologisch gezien naast de deur, ondanks de dikke 90 biljoen kilometers. Heerlijk, het was even ander nieuws, even weg van de sleur van het C-woord en met de mogelijkheid om je te concentreren op de betrekkelijkheid van ons bestaan, van onze planeet, van onze beschaving. Samen met de vaststelling van oud, voormalig leven op planeet Mars  – ook deze week! –  zorgen dat soort items voor een dringend noodzakelijke verruiming van onze gedachten in een tijd dat de toekomst niet verder lijkt te reiken dan de volgende dag of de volgende persconferentie. Something completely different dus en dan mag een shotje absurde humor van Monty Python niet ontbreken.

In het verlengde van dit stukje opluchting past ook de toespraak van Willem tijdens de dodenherdenking. Onze koning, op deze plek vaak verguisd en neergezet als een simpele dwaas, stal de harten van veel Nederlanders en zorgde er met z’n toespraak voor dat we niet meer na hoeven te denken over de invulling van de dodenherdenking van 2021: gewoon weer een lege Dam, dat is pas echte bevrijding. Bovendien hoeft hij zich dan niet meer het hoofd te breken over de vraag: ‘oh jee, wat heb ik nu weer gedaan?’, de ontboezemende opmerking van Wiebes gisteravond in het kader van zijn persoonlijke dagelijkse blik in de spiegel.

See you.

Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice