De dag voor mijn verjaardag is er altijd één van bezinning, terugkijken op het afgelopen jaar, plussen en minnen
en net zo lang prakkiseren tot ik op een positief saldo sta, een activiteit die de laatste jaren wel eens voor de nodige frustratie heeft geleid, want de minnen deden soms erg hun best om de overwinning in de wacht te slepen.
Nu we, beste lezers, even onder ons zijn, durf ik wel te bekennen dat de zorgen over alweer een nieuwe wereldorde sterk de neiging hebben te groeien op dit moment. Kon een wereldorde vroeger met het grootste gemak honderd jaar mee, de versies anno 2018 hebben de vluchtigheid van een deelnemer in de regering Trump. We nemen de boel maar eens even door. In Washington is iemand woonachtig, we noemen hem Kleuter, die aanvankelijk heeft gedreigd met het wegvagen van Noord-Korea. Reden: daar woont een tuinkabouter, die niet met z’n poten van nucleaire knopjes af kan blijven en vanuit die situatie Kleuter bedreigt. Kleuter loopt op een explosief mengsel van onnavolgbaarheid en bestuurlijke incompetentie en nèt voor het moment dat de bom gaat vallen, komt Kleuter met de aankondiging van een bezoek aan Kabouter. Stukje westelijk van Noord-Korea ligt Rusland, voorheen wel eens bondgenoot van Kabouterland maar Bink uit Moskou heeft de laatste tijd weinig gedaan om z’n vriendschap met Kabouter te versterken. Er is dus sprake van een gebrouilleerde verhouding tussen Kabouter en Bink, waarbij met name Kleuter er voortdurend op uit deze ontwikkeling te paaien. In dit geval is hij alle eerdere dreigementen aan het 
adres van Kabouter vergeten, vertelt hij dus van zijn bezoek aan Kabouter en probeert hij daar politieke munt uit te slaan door alle eerdere uitspraken over vuur en woede terug te brengen tot waakvlamproporties, als waren het grapjes tussen twee padvinders, waarbij na dit bezoek het vuurtje weer ouderwets wordt opgestookt, omdat vruchtbare dialoog nu eenmaal wat minimale tipjes diplomatie en tact vereisen. Bink voelt zich inmiddels wat alleen, zit als bejaarde macho nog steeds in de blote bast op een paard en wordt wat bang door al dat complexe gedoe in het buitenland, waardoor hij tussen de bedrijven door met wat spierballentaal laat zien wat hij zelf, zonder hulp van buitenaf, allemaal kan met raketjes, voorheen toch vooral de speeltjes van Kabouter. Bink kan intussen meer dan Kabouter ooit voor elkaar heeft gekregen en demonstreert dat uitgebreid via infantiele video-games. Bink leeft bovendien in de veronderstelling dat James Bond het nog steeds op hem gemunt heeft en laat daarom her en der in het verderfelijke westen spionnen en contra-spionnen vergiftigen, overhoop schieten of ontvoeren, waarbij de oorlogskleuren langzamerhand de contouren van code rood beginnen aan te nemen.
De rest van de wereld, vooral de Trollen in Europa, houden de hand op de knip en de armen over elkaar, wachten af wat er gebeurt en hebben al moeite genoeg om de eigen gelederen en grenzen gesloten te houden. In het gebied dat Azië wordt genoemd, wordt de situatie door alleenheersers bepaald, niet zelden geleid door iets dat met goden en geboden te maken heeft, kortweg religie, een verering en aanbidding van Onze Lieve Heer in honderd gesluierde verschijningsvormen, maar zelden van een prettig en aangenaam allooi. Het gewest China kenmerkt zich verder door een zodanig controlerende overheid dat zelfstandig denken tot doodzonde is uitgeroepen en waar de productie en export van overbodige artikelen heeft geleid tot een kunstmatige welvaart en een schijn-gelukzalige staat. In Zuid-Amerika wordt in veel landen het carnavaleske podium beheerst door jongens en meisjes, die zich manifesteren via de rollen List en Bedrog, een duo dat succesvolle voorstellingen heeft 
opgevoerd met de in deze contreien populaire subtitels corruptie, wanbeleid en uitbuiting. Doorgaans valt de internationale doorbraak van dit rapaille tegen en blijven de tournees beperkt tot de eigen regio. In Afrika is het voornamelijk te warm, waardoor de bevolking massaal verkoeling zoekt op zee, dus resteert het merkwaardige werelddeel annex eiland Australië, dat vooral Kabouter als vriend wil houden door lieve dingetjes te roepen over handelsbeperkingen, waarbij de bestuurders van dat land slim genoeg zijn om vals spel snel te detecteren. Intussen gaat, volledig buiten de speeltuin van vermelde lieden om, de klimaatverandering op deze prachtige planeet gewoon door, krijgt de wapenwedloop nieuwe en digitale dimensies, nemen orkanen, overstromingen en smeltende ijskappen jaarlijks met een procent of 10 toe, spatten de crypto-zeepbellen van de beurzen in Tokio, Amsterdam en New York binnenkort uiteen en maak ik me best wat zorgen over de toekomst van mijn eerste kleinkind, dat in juni geboren gaat worden.
Of zou het zo zijn dat we op de valreep het tij – letterlijk – kunnen keren?
Volgens ons collectieve geweten Jan Terlouw ‘kan ‘t nog net, als we het echt willen’, maar de hartenkreet uit 
Twello bevat waarschijnlijk te weinig decibellen voor de dovemansoren in Moskou, Washington, Pyongyang en Beijing.
Ons tijdige meteorologische geluk krijgt bovendien de komende dagen een domper te verwerken door de komst van een koudefront met waarschijnlijk een wit weekend. Na al deze somberheid is het tijd voor relatief goed 
nieuws. De so-called wereldleiders, van welke continent ook, zijn maar marionetten, zijn slechts toneelspelers en stromannetjes die de buitenwacht bezig houden, de aandacht afleiden, communicatieve grapjes uithalen en zichzelf verrijken met gespeelde macht en middelen. De werkelijkheid speelt zich af achter de schermen, bij de rijken der aarde, de mannetjes en vrouwtjes in de datsja’s van de koninkrijken, de republieken en dictaturen. Samen met de multinationals bepalen zij wat er gebeurt en terwijl wij ons druk maken over Facebook- en Twitterberichten van volwassen idioten zijn de werkelijke leiders allang bezig met de herverdeling van de aarde, van de voedselketen, van de macht en van de aardse rijkdommen en spreiden zij het bedje voor de gewenste en geselecteerde toekomstige generaties……denk ik.
Ppffff, ik begin morgen aan een nieuwe lente, symbolisch voor hopen op beter weer en ik dank alle lezers voor het flinke portie uithoudingsvermogen tijdens deze blog.
See you.
Geef een reactie