orige week kon de fervente talkshow-kijker een item bijwonen bij DWDD rond de familie Krabbé. Jeroen, inmiddels 75, zoon Jasper en kleindochter Lotus zaten aan tafel en werden daar afgeschilderd als kunstenaarsfamilie, met een vermeend briljant oog voor het doek en met verstand van zaken als het gaat om licht, perspectief, landschap. Hoewel smaken verschillen is één ding duidelijk lezers: als er in Nederland één familie rondloopt zonder kennis van kunstzaken, zonder gevoel voor 
verhoudingen, maar met een grote publicitaire bek, dan is het de familie Krabbé. Jeroen is een goed acteur, een prima verteller, maar verder krijgt deze clan via een aantal schilderijtjes van abominabele kwaliteit een podium, hangen ze bij de Fundatie in Zwolle een paar wanden vol met nietszeggende ‘werken’ en worden ze qua re- en interviews behandeld alsof ze grootmeesters zijn. Veel absurder kan het niet worden in deze wereld van vals spel en deze set van sterk omhooggevallen gezinsleden mochten in de gênante uitzending tegen een riante vergoeding schaamteloos acte de présence geven met hun oeuvre, dat inhoudelijk in no time wordt overtroffen door mijn kleindochter van 1,5, en mijn bloedeigen vader had meer talent in zijn pink dan de hele familiestam in de gezamenlijke ledematen. Het grote verschil tussen een kunstezel hebben of er één zijn is daarmee nog eens nadrukkelijk aangetoond.
Het is dus echt december, toch al bijna een kwestie geworden van beeldvullend familiemateriaal, zoals ook bij de minispeelfilmpjes die je tijdens het STER-blok voorbij ziet komen en waarvan dan blijkt dat het sentiment er van Plus tot Albert Heijn weer vanaf spat. De humor ligt op straat, denken de reclamemakers, en dus worden reclamesketches in elkaar gezet van ’spontane’ kerstontmoetingen en van kinderen die plotseling in tien minuten tijds een vijfgangendiner hebben voorbereid op de 
zolderkamer. Het journaal kan niet achterblijven met deze huiskamervervuiling, want jawel, de kerstboom is er weer, nogal voorspelbaar item tijdens journaal. ‘We kopen ze in allerlei soorten en maten…bla-bla-bla’, vertelde Annechien Steenhuizen, met een aangeleerd joviaal stemgeluid. De camera snorde naar een zekere Heleen Slob van de Vereniging Verantwoorde Aankoop Kerstbomen, en jawel, ze zei het echt: ‘rij niet te ver met een verse kerstboom in verband met de CO2-uitstoot’. Ach, dat kan er aan het eind van 2019 ook nog wel bij… kerstboomschaamte!
See you.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Geef een reactie