Een vervelende, gure februari-ochtend, precies zo´n maandagochtend waar ook nog een verkoudheid bij past en die heb ik dus te pakken, balen! Als ik nog een normaal werkzaam bestaan had gekend zou een afzeggend telefoontje naar de baas tot de mogelijkheden hebben behoord maar gelukkig ben ik lekker thuis en kan zo via een warm bad proberen het tij wat te keren. Verder vielen natuurlijk weer veel leuke en frappante zaken op de afgelopen dagen. Gisteravond kon ik intens genieten van de TV-programma´s van Arjan Lubach en Theo Maassen. Lubach met echt fenomenale items over de burgemeester van Dronten, die voortdurend met zichzelf in gesprek is maar ook over de zoveelste onderwijsvernieuwing die in 2032 gerealiseerd moet zijn en waarbij aandacht wordt besteed aan de overgang van het analoge naar het digitale tijdperk, goh, heerlijke humor. Theo met zijn met de week criminelere kop in gesprek met Alex Boogers, voormalig bokser en nu schrijver van de obsessieve soort. Nu hebben bijna alle lieden die iets op papier zetten wel iets obsessiefs maar deze Boogers gaat nog wel een paar stapjes verder. Boeiende man, gauw een boekje van kopen. Ik ben ook onlangs begonnen met het herlezen van stripboeken, met name Asterix en Lucky Luke. Gek is dat, je kent alle plaatjes en teksten nog van 25 jaar geleden, alle dubbele bodems en woordspelingen, heerlijk die herkenning.
Verder heb ik de afgelopen dagen weer aandacht besteed aan het grote afkicken, het afbouwen, het afstand nemen en meer van dat af-gedoe. Resultaat: het lukt nog voor geen meter en hoewel ik vandaag even wat minder goed in orde ben, was ik blij dat het weer maandagochtend was, begin van een nieuwe werkweek met een flink aantal items op de agenda waarin ´contacten´ voorkomen. Contacten met oud-collega´s, met oude kennissen, met familie maar ook met een nieuwe opdrachtgever en ja, daar doe ik het voor. Kortom, mijn proces duurt voort, in elk geval tot donderdagochtend, als ik me al om 07.30 uur in het Zutphense ziekenhuis moet melden voor mijn vierde knie-operatie. Die knie knispert, kraakt en knettert als een idioot op dit moment dus het wordt tijd voor de ingreep. Gauw herstellen en dan hopelijk met mooi weer met de racefiets naar buiten.
Misschien dat vanaf dat moment ook de grote ontspanning kan beginnen want mijn god, wat is dat een lastig ding. Gewoon niets doen, niets denken, niets ondernemen……..het lukt me niet. Heb jij dat ook als lezer, dat je de gedachten niet kunt uitschakelen, geen moment van de dag? Elke seconde flitsen er honderd onderwerpen door je brein waar je dan weer iets mee moet, die je op ideeën brengen, die je uit de slaap houden en die je een soort adhd-gedrag opleveren die je op z´n minst als ongewenst zou kunnen omschrijven.
Verder vond ik de column van Bert Wagendorp in de Volkskrant van afgelopen zaterdag over de 130 km geweldig. De negentien nieuwe rijstroken waar je nu ook met die snelheid mag rijden, waar je dat door de drukte bijna nooit kunt en die leiden tot een hilarisch soort snelwegorgasme bij Melanie Schultz van Haegen maar ook bij maf Wilders, die beiden op hun werkkamer een klok hebben hangen in de vorm van een 130-km bord, om vooral het behalen van de heilige doelen te kunnen visualiseren. Wat een onzinnige maatregel en wat een bevestiging van de idioterie uit Den Haag, die parlement heet.
Zo, weer genoeg gemopperd op de maandagochtend. Terwijl een groot deel van Nederland nu aan het werk is, duik ik het bad in, in een poging opkomend onheil te onderdrukken. Voor een Jägermeister is het nog net te vroeg, maar die denk ik er even bij.
Geef een reactie