Vandaag had ik het even met jullie willen hebben over Knoops, Geert-Jan dus, de doorgaans nogal betweterige advocaat die met zijn citaat ‘we stellen de staat aansprakelijk voor de gevolgen van de pfas-uitstoot’, vorige week opzien baarde toen hij bij Jeroen van Nieuwsuur nog eens mocht uitleggen in welke opzichten de staat bijna voortdurend faalt in haar taken om er te zijn voor het volk, voor de volksgezondheid, voor het welzijn van al haar ingezetenen en niet alleen voor dat van de directies van multinationals en soortgelijke machthebbers.
Ik had het er ook even over willen hebben dat bij Knoops en z’n aanhangend familiegrut het
verschijnsel profilering niet geheel vreemd is. Het advocaten-paar roert zich wel vaker op een absurd uitbundige manier bij het behartigen van allerlei belangen en niet zelden krijg ik dan een soort dubbelgevoel bij het luisteren naar de zorgvuldig gekozen woorden die ze dan zo betrouwbaar mogelijk de ether in slingeren. De gehanteerde integere blik heeft dan net iets teveel van het goede en dan kunnen we toch ook net iets teveel waarnemen van pure geldingsdrang.
Daar had ik het dus over willen hebben, zij het dat vandaag de zomer begonnen schijnt te zijn en dan gaat de mopperstand bijna als vanzelf over in een mildere variant. Dan ga je vergoelijken, wat makkelijker wegkijken en vooral een poging doen om de lastige wintermaanden te vergeten.
Toch gaat het natuurlijk helemaal niet goed in dit land. De ooit tot norm verheven driedeling van de machtsstructuur, de trias politica, bedacht door Fransman Montesquieu in 1748, zou borg moeten staan voor de juiste balans bij de wetgevende, uitvoerende en rechtsprekende macht en mijn oud-leraar Staatsinrichting, CHU-mannetje Schuring uit Aalten, wist het gedachtegoed van Montesquieu er rond 1965 nog keihard in te rammen, de leer die we mondiaal hebben omarmd als zaligmakend, maar die nu, door toedoen van nieuwe stromingen in rap tempo teloor dreigt te gaan. Vooral bij het uitvoerende onderdeel, waarvoor parlement en kabinet verantwoordelijk zijn, zijn al decennialang foute keuzes gemaakt waardoor er nu, na reeksen van blunders en misrekeningen, allerlei Europese eikels de macht dreigen over te nemen.
Daar had ik het dus ook over willen hebben, zij het dat ik vandaag alderbastend druk bezig ben met het burgerlijk fatsoeneren van tuin, terras en vijver, waaruit een reiger gisteren onze mooiste goudwinde heeft weg staan bunkeren. Dan dreigt de grondwet naar de achtergrond te raken, terwijl juist daarin tal van zaken plotseling onvoldoende verankerd blijken, waardoor het leger aan advocaten de tijd rijp acht voor processen tegen de staat. De Knoopsen van deze wereld zien hun kans schoon, gevraagd als ze worden door tal van instanties en particulieren om diezelfde staat te controleren, aan te klagen, te wijzen op hun plichtsverzuim of tal van nalatigheden aan het licht te stellen, inclusief het opstellen van de daaraan gerelateerde schadeclaims.
Als het niet zo’n mooi weer was geweest zou ik ’t nog even hebben gehad over de twee huidige en volslagen onkundige formatie-pipo’s, die dagelijks vruchteloos worstelen met hun actuele uitdaging om vorm te geven aan iets dat in de verste verte niet kan lukken en als de zon niet zo uitbundig had geschenen hadden we nog even de hilarische toespraak van Wilders kunnen doornemen, die hij bij vriendje Orban in Hongarije in belabberd slecht Mavo-Engels uitsprak voor z’n populistische trawanten. Al die buitenactiviteiten van vandaag belemmeren ook een alinea over de prettig afbrokkelende steun voor Trump door allerlei actuele, komische fraude-processen en zelfs een korte beschouwing van de Koningsdag en de rol van onze monarch is na een dagje koekhappen en 
handjes schudden in het plotseling en vooral kortdurend bejubelde Emmen even naar de achtergrond verdrongen. Daarbij moet ik bekennen dat ik tijdens de TV-beelden van sjoelende prinsessen en spontaan dansende prinsen met mijn Republikeinse hart toch twee oranje Tompoucen heb weggewerkt, met het nadrukkelijke verzoek om dit onthullende en beschamende nieuws niet verder aan de grote klok te hangen.
Van selfkicker Knoops en zijn Carry gaan we dus nog veel horen de komende tijd en daarmee leggen we de besturing van dit land feitelijk in de handen van de rechters, deel drie van de Trias, simpelweg omdat deel twee van deze bestuursvorm, noem het kortweg ‘Den Haag’, niet in staat is gebleken ons aller welzijn te bewaken. Op die pijnlijke constatering ga ik tijdens de eerstvolgende regendag nog even terugkomen, vooral omdat er vandaag door de gemelde zomerse taferelen onvoldoende tijd was voor een diepgaande beschouwing.
Fijne zomer.
See you.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice.
Geef een reactie